فروپاشی ذهنی

در یک دنیای موازی، کار تن‌هاخ پس از شکست مقابل لیورپول در جام حذفی، تمام‌شده بود. اما در دنیای کنونی، پس از شکست 4-3 مقابل منچستریونایتد، این شیرازه‌یِ کلوپ و لیورپول است که از هم پاشیده است. نتایج ضعیف قرمزها درست پس از این شکست آغاز شد. تأثیر روانی این شوک بر ذهنیت لیورپولی‌ها،  از همان مصاحبه کلوپ پس از بازی آشکار بود: «فاجعه بود. خیلی خوب بودیم و هر جور حساب می‌کنم، نباید می‌باختیم.»

نمایش لیورپول برابر شیاطین در لیگ برتر نیز تکرار شد و اشتباهات دفاعیِ فردی در کنار هدر دادن موقعیت‌های متعدد، اجازه نداد که لیورپول از برتری خود در جریان بازی استفاده کند. پس از گام رو به عقب در کورس قهرمانی و تساوی 2-2 مقابل یونایتد، در حالی‌که همگان تصور می‌کردند لیورپول کار آسانی مقابل آتالانتا در لیگ اروپا داشته باشد، تیم گاسپرینی، با 3 گل آنفیلد را در سکوت مطلق فرو برد.

شاید بعضی‌ها، خستگی جسمی را عامل لغزش‌های اخیر لیورپول بدانند، اما با توجه به اینکه بازیکنانی چون صلاح، ژوتا، رابرتسون و آلیسون به‌تازگی از مصدومیت برگشته‌اند، مشکل ذهنیت بیشتر خودنمایی می‌کند تا خستگی.

پرواز دوباره عقاب‌ها، این بار بر فراز آنفیلد

جالب آنکه در نیمه نخست دیدار پنج‌شنبه شب با آتالانتا، کلوپ به صلاح، سوبوسلای، دیاز و رابرتسون استراحت داده بود، اما با این وجود در دیدار دیروز، پالاس، دوباره دامن قرمزها را گرفت.

نوشتیم «دوباره»، چون عقاب‌ها پیش از این نیز دو بار کامِ لیورپولی‌ها را تلخ کرده بودند. شکست دیروز تداعی‌گر توقف لیورپول در بازی ماقبل پایانی فصل 14-2013 بود. در آن فصل لیورپولی‌ها تحت هدایت برندن راجرز در حال رقابت قهرمانی با چلسی و منچسترسیتی بودند. پس از لغزش پای جرارد در آنفیلد که منجر به شکست 2-0 مقابل چلسی شد، لیورپولی‌ها به خانه پالاس رفتند. روز قبل، چلسی در استمفورد بریج با تساوی 0-0  برابر نوریچ متوقف شده بود. لیورپول هنوز برای قهرمانی امید داشت و این فرصت برای قرمزها فراهم شده بود تا آب رفته را به جوی برگردانند. در روز بازی در سلهرست پارک نیز همه چیز خوب و امیدوارکننده پیش می‌رفت و لیورپول تا دقیقه 55، 3-0 از پالاس پیش بود. تقریباً همه هواداران لیورپولی و بینندگان تلویزیونی، کار عقاب‌ها را تمام‌شده می‌دانستند، تا اینکه به یکباره گل‌ها برای پالاس از راه رسیدند و لیورپول ظرف 10 دقیقه (79 تا 89)، 3 گل دریافت کرد تا بازی با نتیجه 3-3 پایان یابد و اندک امید باقیمانده برای قهرمانی نیز بر باد رود. به دلیل مشابهت با کامبک لیورپول مقابل میلان در فینال لیگ قهرمانان در استانبول، کامبک پالاس دراین دیدار در واژگان فوتبالی‌ها با نام «کریستانبول Crystanbul» مشهور شد.

دیگر خاطره تلخ لیورپولی‌ها از پالاس، به فصل بعد از کریستانبول، فصل 15-2014 برمی‌گردد. این خاطره نیز در هفته ماقبل پایانی رقم خورد. این فصل، آخرین فصل حضور جرارد در لیورپول بود. بر خلاف فصل قبل، لیورپولی‌ها در میانه جدول بودند و هیچ هدف خاصی نداشتند، اما می‌خواستند خداحافظی باشکوهی با کاپیتان خود داشته باشند. لیورپول در حالی‌که با گل لالانا، 1-0 پیش افتاده بود، در نهایت با نتیجه 3-1 در آنفیلد شکست خورد تا آخرین بازی اسطوره در آنفیلد، با خاطره‌سازی برای حریف تمام شود!

کلین‌شیتم آرزوست !

اندی رابرتسون که جزو معدود بازیکنان سرحال لیورپول در این روزها است و در بازی دیروز با پالاس نیز توپ را به‌طرز معجزه‌آسایی از روی خط دروازه نجات داد، به مشکل اصلی لیورپول در این فصل اشاره می‌کند: «کلین‌شیت.» دروازه لیورپول برای نهمین بازی متوالی باز شد و در 19 بازی پیش از آن نیز تنها 3 بار کلین‌شیت کرده بودند. البته که لیورپولی‌ها ید طولایی در کامبک زدن در بازی‌ها دارند و در همین فصل نیز 27 امتیاز را از موقعیت بازنده در بازی، کسب کرده‌اند، اما این راهبرد در فوتبال همیشه مؤثر واقع نمی‌شود، به‌ویژه اگر مشکل ذهنیت در روح بازیکنان رخنه کرده باشد. نمونه بارز آن همین 2 بازی آخر است که لیورپول نتوانست ورق را برگرداند.

اندی رابرتسون در نگاه واقع‌بینانه به شرایط فعلی می‌گوید: «قطعاً تو بازی امروز (پالاس) باید خیلی بهتر از اینا از موقعیت‌هامون استفاده می‌کردیم، اما همه چیز به دوش مهاجما نیست و ما مدافعا هم باید عملکرد بهتری داشته باشیم.»

احتمالاً حق با رابرتسون است، چون تیمی که تا پیش از این 127 گل در تمام بازی‌ها به ثمر رسانده بود، در 2 بازی آخر با گل‌ها قهر کرده و در 3 بازی آخر نیز از مجموع 68 شوت، تنها 2 گل به ثمر رسانده. صلاح 4 بازی است که در جریان بازی موفق به گلزنی نشده است (گل مقابل منچستر از روی نقطه پنالتی بود). داروین نونیز پس از یک دوره کوتاه و موفق در گلزنی، دوباره به تنظیمات کارخانه بازگشته و 3 بازی متوالی است که کلوپ او را تعویض می‌کند. ژوتا و آرنولد که به تازگی از مصدومیت برگشته‌اند، به‌لحاظ ذهنی آماده به نظر می‌رسند، اما به‌لحاظ جسمی، هنوز شادابی لازم برای درخشش در چنین مقطع مهمی از فصل را ندارند. کرتیس جونز و سوبوسلای کاملاً با فُرم پیش از مصدومیت خود بیگانه‌اند. به‌خاطر مصدومیت‌ها در خط میانی، دقایق بازی اِندو و مک‌آلیستر نیز از حد معمول فراتر رفته و خستگی در ساق‌های آن‌ها مشهود است.

دیگر نسخه شفابخش کلوپ در هفته‌های گذشته نیز اثربخشی خود را از دست داده است. جوانان آکادمی دیگر قابل‌اتکا نیستند، کوانسا نشان داد که بازی‌هایی چون منچستر بسیار بزرگتر از قواره او هستند، کلهر در مقابل آتالانتا 2 گل ساده دریافت کرد و هیچ خبری از عملکرد بی‌نقص و پویای کانر بردلی در هفته‌های پیش نیست.

وضعیت لیورپول وقتی عجیب‌تر می‌شود که بدانیم قرمزها، همیشه در این مقطع از فصل اوج می‌گرفته‌اند (برای مثال در جنگ کسب چهارگانه در سال 2022 در ماه آوریل)، اما این بار داستان برعکس شده است و لیورپولی‌ها که پیش از شکست جام حذفی برابر منچستر، تنها 3 شکست در 36 شکست را تجربه کرده بودند، در 6 بازی پس از آن، 3 بار متحمل شکست شده‌اند. ظاهراً سرنخ همه چیز را باید در شکست در الدترافورد جُست.

🚨🚨این مطالب را هم بخوانید:

🔹ویدیو | Neverkusen بالاخره Leverkusen شد ! لحظه هجوم تماشاگران به زمین در جشن قهرمانی لورکوزن

🔹ویدیو | گل های اینترمیامی به کانزاس (گلزنی و پاس گل مسی و گل لوییز سوارز)

🔹ویدیو | سوپرگل برگردون دیدنی ژائو فلیکس به کادیز

🔹کارلوس پویول ۴6ساله شد؛ نگاهی به زندگینامه و سوابق ورزشی کاپیتان سابق آبی اناری‌ها

🔹پیشخوان فوتبال7: از جدال حساس اتلتیکومادرید و خیرونا تا دوئل آرتتا و امری