سیستم خشک روبن آموریم؛ بن‌بست تاکتیکی منچستر یونایتد مقابل ۱۰ نفره اورتون

یک سال برای انتقال کامل ایده‌های یک مربی به تیمش و شکل‌دهی به شیوه بازی او زمان کافی است. اما اولین سالگرد حضور روبن آموریم به عنوان سرمربی منچستر یونایتد، که با شکست مقابل اورتون همراه شد، حس بازگشت به نقطه آغاز را به هواداران داد. بازیکنان او هنوز هم راه شکست دادن تیمی متوسط در لیگ برتر را پیدا نکرده‌اند، حتی زمانی که حریف برای بیش از ۷۷ دقیقه ۱۰ نفره بازی می‌کند.

آموریم طبق معمول پس از بازی، شفاف و صادقانه در مورد ارزیابی‌اش صحبت کرد و سرخوردگی خود را از بازیکنانی که برای استفاده از شکست‌های لیورپول و منچستر سیتی انگیزه کافی نداشتند، بیان کرد. او حتی اعتراف کرد که اورتون سزاوار پیروزی بود. سرمربی پرتغالی حتی به درگیری داخلی بازیکنان اورتون (که منجر به اخراج ادریسا گی پس از روبه‌رو شدن با مایکل کین شد) غبطه خورد، زیرا این نشان‌دهنده تعهد و جنگندگی آن‌ها بود؛ چیزی که در تیم خودش مفقود شده بود.

او گفت: «امیدوارم بازیکنان من وقتی توپ را از دست می‌دهند، با هم بجنگند.»

آموریم از انتقاد مستقیم بازیکنانش فاصله گرفت و تأکید کرد که مسئولیت اوست که «نحوه بازی در هر موقعیتی را برای بازیکنان توضیح دهد.» اما در واقع، این سیستم خشک و بدون انعطاف او بود که تیم را در شرایط حساس فلج کرد. زمانی که ادریسا گی به شکلی مضحک اخراج شد و سپس اورتون پیش افتاد و مجوز دفاع مطلق را پیدا کرد، یونایتد نیاز به سازگاری فوری داشت؛ اما آموریم ناکام ماند.

این بازی، مثال کاملی از این بود که چرا آموریم محکوم به شکست است، مگر اینکه مسیر خود را تغییر دهد و از سیستم ثابت و چسبنده ۳-۴-۳ دست بکشد.

سیستم در معرض دید

داشتن یک آرایش ثابت برای کار روزانه یک چیز است و اصرار بر حفظ آن پس از تغییر دراماتیک شرایط بازی (اخراج زودهنگام حریف) چیز دیگری. پیش‌تر در همین فصل، یونایتد از اخراج زودهنگام (روبرت سانچز در دقیقه ۵ بازی با چلسی در اولدترافورد) بهره برد و تیم به درستی برای "ضربه نهایی" خیز برداشت؛ هرچند انزو مارسکا، سرمربی وقت چلسی، با خارج کردن سه بازیکن هجومی به آن‌ها کمک کرد.

اما اورتون با وجود اخراج ادریسا گی، توانست با وجود یک بازیکن کمتر در خط میانی، تهدید یونایتد در مرکز زمین را خنثی کند. نکته قابل تأمل این است که نه کاسمیرو و نه برونو فرناندز در نیمه اول حتی یک تکل هم نزدند.

با بسته شدن میانه زمین، یونایتد سعی کرد از جناحین ایجاد خطر کند؛ و اینجاست که محدودیت‌های سیستم آموریم، به‌ویژه با بازیکنانی که در اختیار دارد، آشکار شد. پاتریک دورگو نتوانست در جناح چپ خطرآفرین باشد و نوصیر مزراوی نیز در نیمه اول تنها یک حرکت هجومی امیدوارکننده انجام داد.

مدافعان کناری ضعیف

راه‌حل آموریم در نیمه دوم، آوردن میسون مونت و بیرون کشیدن مزراوی بود. این تعویض باعث شد آماد دیالو به پست اصلی خود یعنی بال راست برگردد و از همکاری در حال شکوفایی‌اش با برایان امبئومو بهره ببرد. با این حال، سمت چپ یونایتد همچنان کند و بدون ایده باقی ماند و در نهایت، دورگو نیز از زمین خارج شد.

در کمال تعجب، آموریم یک مدافع چپ تهاجمی و باتجربه مانند لوک شاو را در زمین داشت؛ اما به جای اینکه بازیکن سابق تیم ملی انگلیس را در پستی که تمام عمر بازی کرده قرار دهد، دیوگو دالوت (پای راست) را به سمت چپ آورد. دالوت برای نفوذ از کناره‌ها مناسب نبود و تنها راهکارش نفوذ به داخل زمین بود؛ جایی که اورتون کاملاً در آنجا راحت بود.

این وضعیت یادآور مشکلاتی بود که یونایتد در ابتدای ماه مقابل ناتینگهام فارست در شکستن دفاع آن‌ها داشت. در نهایت، بهترین فرصت یونایتد در نیمه دوم مقابل اورتون زمانی به دست آمد که لوک شاو یک سانتر عالی برای یوشوآ زیرکزی ارسال کرد که با واکنش تماشایی جردن پیکفورد دفع شد.

دو ضربه سر زیرکزی در نیمه دوم بهترین تلاش‌های یونایتد بودند، اما بوی استیصال می‌دادند. جیمز تارکوفسکی و مایکل کین، مدافعان اورتون، با خوشحالی تمام شب با سانترها مقابله کردند و یونایتد نتوانست با حفظ توپ روی زمین، آن‌ها را به اندازه کافی به چالش بکشد.

«شاو مدافع میانی نیست»

گری نویل، کارشناس اسکای اسپورتس، با بهت گفت: «یونایتد در حالی که حریف ۱۰ نفره شده بود، بسیار کند و منفی عمل می‌کرد. شما باید به جلو هجوم ببرید، اما آن‌ها همچنان آرایش سه دفاعه را حفظ کردند.»

وی در ادامه افزود: «لوک شاو به سختی به جلو حرکت می‌کرد. لوک شاو مدافع میانی نیست؛ او یک مدافع چپ است که می‌تواند به خوبی نفوذ کند و در واقع یک پای چپ خوب دارد. بنابراین او باید بازیکنی باشد که سلطه ایجاد می‌کند و جلو می‌رود. او فقط پاس‌های عرضی می‌داد؛ فکر می‌کنم شاو بسیار ناامیدکننده بود.»

وضعیت شاو، تمام مشکلات سیستم آموریم در چنین بازی‌هایی را خلاصه می‌کند. در اینجا بازیکنی داریم که در نفوذهای سریع و کوبنده تبحر دارد، اما درست زمانی که تیم به این نفوذها نیاز داشت، او در همان مسیری که آموریم برایش به عنوان دفاع وسط کشیده بود، باقی ماند.

عدم وجود برنامه مقابل ۱۰ نفر

شاو تنها کسی نبود که نمی‌دانست چه باید بکند. نویل اضافه کرد: «شما باید با شرایط درون بازی سازگار شوید. به نظر می‌رسید آن‌ها برنامه‌ریزی نکرده بودند که چگونه باید مقابل ۱۰ نفر بازی کنند. آیا این واضح نیست؟ باید توپ را سریع‌تر جابه‌جا کنید، از این سو به آن سو پاس بدهید، زمین بازی را بکشید و تا حد امکان بزرگ کنید و تیم حریف را کاملاً خسته کنید.»

یونایتد در این بازی ماتئوس کونیا و بنجامین سسکو را که مجموعاً با ۱۳۶ میلیون پوند جذب شده بودند، در اختیار نداشت. آموریم نخواست از غیبت آن‌ها به عنوان بهانه استفاده کند و البته او باید به نبود بازیکنان کلیدی بیشتر عادت کند؛ به‌خصوص زمانی که ترافیک بازی‌های کریسمس در دسامبر شروع می‌شود و نوصیر مزراوی، آماد دیالو و برایان امبئومو برای حضور در جام ملت‌های آفریقا تیم را ترک خواهند کرد. آماد و امبئومو تنها بازیکنانی بودند که می‌توانستند به عملکرد خود مقابل اورتون افتخار کنند و غیبت آن‌ها ضربه بزرگی خواهد بود.

هر مربی‌ای مجبور است بدون بازیکنان کلیدی کنار بیاید، اما اکثر آن‌ها انعطاف‌پذیری لازم برای تغییر سیستم خود را دارند تا با نیروهای موجود هماهنگ شوند. اینجاست که آموریم تفاوت دارد و اکنون به نظر می‌رسد مسئله «انطباق یا مرگ» در میان است. مربی پرتغالی بارها گفته است که ترجیح می‌دهد مورد دوم را انتخاب کند.

بازی کردن برخلاف نقاط قوت بازیکنان

آموریم استدلال کرده است که سیستم تا حد زیادی بی‌ربطه و به جای آن به میل و اشتیاق بازیکنان در برخی بازی‌ها (مانند لیورپول و چلسی) اشاره می‌کند، اما نه در بقیه بازی‌ها. اما بازیکنان زمانی که تشویق می‌شوند تا بر اساس نقاط قوتشان بازی کنند نیز انرژی می‌گیرند و سیستم آموریم این اجازه را نمی‌دهد.

کاراگر گفت: «نمی‌فهمم چطور می‌توان در چنین شرایطی با این همه سرسختی به چیزی پایبند بود. این یکی از آن لحظاتی است که بسیاری از مردم واقعاً مربی را به خاطر این شکست زیر سوال می‌برند. آن‌ها به بازیکنان نگاه خواهند کرد، و می‌دانیم بازیکنان باید بهتر عمل کنند، اما مربی بخش عمده‌ای از تقصیر باخت امشب را بر عهده خواهد گرفت.»

سوال اینجاست که آیا این سرزنش‌ها برای تغییر مسیر آموریم کافی خواهد بود؟ در حالی که سیستم او ممکن است در کاسا پیا، براگا و اسپورتینگ لیسبون کار کرده باشد، اما پس از یک سال در یونایتد جواب نداده است.

آرایشی که شبیه جلیقه تنگ است

ناتوانی یونایتد در شکست دادن تیم زیرک اما محدود اورتون در خانه، در حالی که برتری نفری داشتند، تمام اعتمادی را که از پیروزی‌های ماه اکتبر به دست آمده بود، از بین برد. همچنین خوش‌بینی ناشی از جبران عقب‌ماندگی‌ها و کسب تساوی مقابل فارست و تاتنهام را نیز محو کرد.

این شکست همچنین نشان داد که چقدر تا رسیدن به جایگاه مطلوب فاصله دارند. آموریم در این باره کاملاً صادق بود و اعلام کرد که تیمش «حتی نزدیک به جایی نیست که باید برای رقابت در بهترین موقعیت‌های لیگ باشد.»

اما او اشتباه می‌کرد وقتی گفت برای بردن بازی‌ها باید «عالی» باشند. هواداران یونایتد به دنبال کمال نیستند؛ آن‌ها فقط کمی عقل سلیم، کمی تخیل وقتی حریف اخراج می‌شود، می‌خواهند. و تا زمانی که آموریم آماده نباشد تا برای ۷۰ دقیقه هم که شده، از جلیقه تنگ آرایش خود بیرون بیاید، آن‌ها هرگز به جایگاهی که باید باشند، نزدیک نخواهند شد.

🚨🚨این مطالب را هم بخوانید:

🔹راز انتخاب بارسلونا: ژول کُنده، ژاوی را به توماس توخل ترجیح داد

🔹حمله دلیخت به تاکتیک‌های آموریم پس از شکست تحقیرآمیز منچستریونایتد مقابل اورتون ۱۰ نفره

🔹مایک منیان در آستانه جدایی رایگان از آث میلان؛ رقابت چلسی و یوونتوس برای شکار گلر درجه یک

🔹آینده هری کین: بند فسخ ۶۵ میلیون یورویی، وسوسه بارسلونا و رکورد تاریخی لیگ برتر

🔹چلسی در مقابل بارسلونا؛ تاریخچه کامل تقابل‌های جنجالی اروپا