تحلیل بازی منچسترسیتی 2-2 آرسنال: تساوی پیروسی به یاد پادشاه بزرگ یونان!

اپیزود اول: 15 دقیقه ابتدایی و نقطه عطف بازی

1. سیتی نشان داد که هنوز هم همان تیم سابق است، به‌خصوص با شروع قدرتمندانه و سریعی که در نیمه اول داشت. از طرفی دلاوری و زیرکی آرسنالی‌ها در این آغاز طوفانی سیتی، گم نشد و گل دقیقه 9 هالند را با 2 گل پاسخ دادند، هر چند این 2 گل جنجالی باشد، اما چیزی از اینکه «آرسنال دارای ذهنیت قهرمانیست» کم نمی‌کند.

2. آرسنالی‌ها قطعاً آرزو داشتند گل دقیقه 98 جان استونز به ثمر نمی‌رسید و با 1 امتیاز اختلاف نسبت به سیتی، به صدر می‌رفتند. اما همیشه باید طرف تاریکتر دالان را هم دید، اگر توپچی‌ها در این دیدار می‌باختند، اختلاف به 5 می‌رسید و تجربه نشان داده که جبران اختلاف 5 امتیازی با سیتی تقریباً غیرممکن است، به‌خصوص با نمایشی که این هفته‌ها از سیتی می‌بینیم. بغیر از ده پانزده دقیقه نخست بازی، آرسنالی‌ها می‌توانند به تیمشان افتخار کنند و البته یک یادآوری هم برای آن‌ها داریم: اگر مصدومیت رودری جدی باشد، به قهرمانی امیدوارتر می‌شوید! اگر شک دارید، سری به آمار سیتی با رودری بزنید.

3. به واقعیت جدولی کاری نداشته باشید. آرسنال و سیتی در حال‌حاضر 2 تیم برتر انگلیس هستند، مگر اینکه لیورپولِ اسلات در ادامه خلافش را ثابت کند. آرسنال اگرچه فعلا در رده 4 جدول است، اما از 3 بازی سخت خارج از خانه سربلند بیرون آمد: تاتنهام، آتالانتا، سیتی. بعد از این هفته سخت، تا پیش از وقفه ملی، نوبت 4 بازی خانگی تقریباً راحت برای توپچی‌هاست: جام اتحادیه با بولتون، لستر و ساوتهمپتون در لیگ برتر و پی‌اس‌جی در لیگ قهرمانان که سخت‌ترین آزمون است.

4. و اما گل اول سیتی. یک اشتباه از کالافیوری که به یکباره تصمیم گرفت بیش از حد به ساوینیو نزدیک شود و باصطلاح بچسبد، و همین اشتباه و دریبل خوردن از ساوینیو باعث شد کل آرایش دفاعی آرسنال به هم بخورد و فضای بین گابریل و سالیبا که کمتر اشتباه می‌کنند، برای هالند باز شود. و چه کسی بهتر از هالند برای استفاده از چنین فضایی! داوید رایا را هم فراموش نکنید. واکنش رایا روی صحنه گل احتمالاً ضعیفترین واکنش او در این بازی بود و می‌توانست زاویه شوت هالند را بهتر ببندد! البته برای گل خوردن در چنین موقعیت تک به تکی، آن هم مقابل مهاجمی چون هالند، نمی‌توان زیاد به رایا خرده گرفت، اما ما داریم از متر و معیاری صحبت می‌کنیم که در هفته‌های پیش خود رایا برای ما تعیین کرده است! خلاصه زمین و زمان دست به دست هم داد تا هالند در 105 امین بازی برای سیتی، 100 امین گل خود را به ثمر برساند: رکوردی بی‌نظیر!

5. 15 دقیقه ابتدایی، سیتی حاکم بلامنازع میدان بود و به دنبال زدن گل دوم بود، گلی که اگر به ثمر می‌رسید، شاید فاتحه آرسنال خوانده می‌شد. اما روی یک کرنر از کرنرهای متعددی که سیتی در این دیدار داشت، سرنوشت بازی عوض شد. دقیقه 16، توماس پارتی و رودری در محوطه جریمه برخوردی داشتند و رودری بر خلاف برخورد ثانیه 2 بازی با کای هاورتز، این بار نتوانست جان سالم به در ببرد و به‌علت مصدومیت تعویض شد. از اینجا به بعد، کفه ترازو هم به لحاظ جسمی و هم روانی به نفع توپچی‌ها سنگینی کرد. تعویض رودری نقطه عطف بازی بود.

اپیزود دوم: سوپرگل کالافیوری و خودکشی آرسنال

6. این اپیزود را با گل تساوی آرسنال آغاز می‌کنیم. کالافیوری تا پیش ازین گل مقهور ساوینیو شده بود و احتمالاً ضعیف‌ترین بازیکن زمین بود. اما این گل تماشایی و کات‌دار، مدافع ایتالیایی را شارژ روحی کرد و کالافیوری با %94 دقت پاس، 3 تکل صحیح، پیروزی در 4 دوئل زمینی و هوایی و 4 دفع توپ، یکی از بهترین‌های آرسنال بود. نکته دیگر در مورد گل کالافیوری، شادی گل او بود که مستقیماً به آغوش آرتتا رفت و پیوند خود با سرمربی اسپانیایی را ثابت کرد. کالافیوری، آرتتا را یکی از دلایل پیوستن خود به آرسنال توصیف کرده بود.

7. نوبتی هم باشد نوبت حاشیه‌ی این گل است که پپ نیز در صحبت‌های پس از بازی به آن اشاره کرد. بگذارید بررسی کنیم ببینیم حق با چه کسی بود؟ گل آرسنال از یک ضربه آزاد سریع آغاز شد و در هنگام این ضربه کایل واکر در حال صحبت با مایکل اولیور داور بازی بود. الیور خودش واکر را برای صحبت فراخواند، بنابراین می‌توان تا حدودی به واکر حق داد که داور نباید اجازه شروع سریع بازی را می‌داده. به‌علاوه ضربه آزاد از نقطه‌ای که خطا روی داده بود، زده نشد و آرسنالی‌ها توپ را جابجا کردند، اما این شیطنت در فوتبال امری طبیعیست. در مجموع بیایید منصف باشیم و بپذیریم که ضربه کالافیوری فوق‌العاده بود و نمی‌توان گل را با چنین بهانه‌هایی، به‌خاطر خطایی که 35 یارد دورتر اتفاق افتاده، مردود دانست!

8. و اما نکته آخر در مورد این گل: بازگشت نسبی اعتماد به نفس به مارتینلی. بر خلاف فصل گذشته، مارتینلی این فصل شروع خوبی نداشته و در گرفتن تصمیمات نهایی در بازی مشکل دارد. دیروز بعد از مدت‌ها یک نیمه اول خوب را از مارتینلی شاهد بودیم که بارها واکر را آزار داد. واکر گاهی برای مهار او راه‌حل داشت و گاهی نیز مثل این صحنه تسلیم می‌شد (ولو با کمک داور و جاگیری اشتباه). مارتینلی با پاس گلی که به کالافیوری داد، تاحدودی اعتماد به نفس از دست رفته را بازیابی کرد. در نیمه دوم نیز آرسنال به‌خاطر 10 نفره شدن ناخواسته به دفاع فرو رفت و افت عملکرد هجومی مارتینلی همانند بقیه بازیکنان اجتناب‌ناپذیر بود.

9. خب به سراغ گل دوم آرسنال می‌رویم. یک نمره منفی برای منچسترسیتی و گواردیولا! چرا؟ چون آرسنال هفته پیش دقیقاً به همین شکل به تاتنهام گل زد. در آن دیدار ویکاریو و کریستین رومرو روی ضربه کرنر فریب خوردند و این بار نوبت ادرسون و واکر بود. مارتینلی مسیر حرکت ادرسون را مسدود کرد و واکر نیز به راحتی اجازه داد گابریل ازین فرصت استفاده کند و ضربه سر بزند، حال آنکه چند دقیقه پیش از آن در دقیقه 38 بازی، آرسنال دقیقاً همین حرکت را روی کرنر اجرا کرد و گابریل در آن صحنه ناکام بود. مأمور مستقیم گابریل جرمی دوکو بود، اما در دقیقه 46 گواردیولا این وظیفه را به واکر سپرده بود که در انجام آن ناموفق بود. باید دید تیم‌های بعدی که مقابل آرسنال قرار می‌گیرند، از تاتنهام و سیتی درس می‌گیرند یا اشتباه آن‌ها را تکرار می‌کنند؟!

10. گل گابریل می‌توانست پایان خوش آرسنال در نیمه اول باشد اما تروسار اجازه نداد. آیا اخراج درست بود؟! اصلاً کاری نداریم به اینکه آیا این قانون درست هست یا نه؟! آیا سلیقه‌ای اِعمال می‌شود یا نه؟! آیا جرمی دوکو هم در نیمه اول به‌خاطر حرکتی مشابه باید کارت می‌گرفت یا نه؟ تیمی مثل آرسنال که برای قهرمانی می‌جنگد، نباید دو بار از یک سوراخ گزیده شود. کما اینکه دکلان رایس نیز 2 هفته پیش به همین ترتیب اخراج شده بود. حتی اگر داوران روی یک تیم حساس باشند که صد البته چنین چیزی نمی‌تواند واقعیت داشته باشد، سرمربی باید به بازیکنان خود بفهماند که از حرکات اضافی و حاشیه‌ای پرهیز کنند. افزون بر این خود خطای تروسار که منجر به آن ضربه اضافی به توپ شد، یک خطای بی‌دلیل بود و اصلاً لزومی نداشت تروسار به آن شکل روی سیلوا خطا کند، آن هم در حالی که نیمه رو به پایان است و موقعیت هم موقعیت خطرناکی نبود. پس بهتر است ، اسم این نوع کارت گرفتن‌ها را «خودکشی آرسنالی» بنامیم!

اپیزود سوم: دفاع مقدس آرسنال و فقط یک لحظه غفلت

11. قطعاً ما هم مثل آرسنالی‌ها دوست داشتیم بازی 11 به 11 دنبال شود تا نیمه دوم جذابتری را ببینیم، اما بر خلاف ادعای آرسنالی‌ها که می‌گویند وظیفه داور حفظ جذابیت بازی است و نه جلب توجه، باید به آن‌ها یادآور شد که وظیفه بازیکن شما (تروسار)، بازی کردن است، نه حرکت احمقانه و تحریک‌کننده‌یِ داور! ولی به آن‌ها حق می‌دهیم که یک نیمه دوم پایاپای می‌توانست مثل 30 دقیقه‌ای باشد که بعد از 15 دقیقه اول بازی، در نیمه اول از آرسنال دیدیم.

12. بر خلاف تصور بسیاری، شاید کار سیتی با آرسنال 11 نفره راحت‌تر بود. آرسنال در نیمه دوم، به آرایش 3-6 روی آورد و با 6 نفر دفاع می‌کرد. حال تصورش را بکنید سیتی بدون رودری و دی‌بروینه، بخواهد از چنین آرایش دفاعی‌ایی رد شود. سیتی در نیمه دوم 24 شوت به سمت چارچوب داشت اما واقعیت اینجاست که فقط همان شوت آخر استونز که تبدیل به گل شد باعث شد xG سیتی (احتمال گل شدن موقعیت‌ها)، از 1 فراتر برود! دیاز و واکر هر کدام 4 شوت داشتند و فودن تنها 2 شوت داشت، چیزی که در بازی‌های دیگر کمتر می‌بینیم.

13. از اول نیمه دوم هم مشخص بود که شاهد حمله 11 نفره در برابر دفاع 10 نفره خواهیم بود. با تعویض بن وایت به جای ساکا که در نیمه اول به جز ارسال کرنر برای گابریل کار خاصی نکرد، آرتتا از همان ابتدا ثابت کرد که با یک دفاع 5 نفره و عملاً 6 نفره به دنبال حفظ نتیجه است. اما آیا هیچ کاری از دست گواردیولا برای دور زدن این دفاع سهمگین بر نمی‌آمد؟ وقتی آرسنال خودش پذیرفته بود به این صورت دفاع کند (که البته حق هم داشت)، آیا لزومی داشت مانوئل آکانجی و دیاز تا پایان در بازی بمانند؟ آیا نمی‌شد گواردیول که ذهنیت و سبک هجومی‌تری دارد، به جای اینکه انرژی خود را در دفاع هدر دهد، وظایف هجومی‌تری بر عهده بگیرد؟

14. در عوض گواردیولا تصمیم گرفت یک مدافع میانی دیگر را هم به زمین بیاورد و جان استونز را پس از تعویض، در نزدیکی هالند قرار دهد. آیا این تمام داشته‌های سیتی روی نیمکت بود؟ چنین تعویض و طرحی از گواردیولا تقریباً عجیب بود و باعث شد سیتی نیز مثل تاتنهام هفته‌ی پیش، در تله شکیبایی آرسنال و پاس‌ها و شوت‌های بیهوده در جلو خط دفاعی گیر بیفتد.

15. و اما مهمترین لحظه بازی: گل دقیقه 98 جان استونز. پس از این همه دفاع در یک نیمه، یک لحظه غفلت و بر هم خوردن تمرکز، قابل‌درک است اما در اینجا هم می‌توان کمی به ذهنیت بازیکنان آرسنال ایراد گرفت. آرسنالی‌ها در دقایق پایانی بازی، پس از واکنش‌های رایا همگی به سمت او می‌رفتند و یک‌جورهایی بازی را تمام‌شده می‌پنداشتند. اینجا بود که گریلیش احتمالاً مهمترین حرکت دوران حضورش در سیتی را انجام داد. ابتدا کرنر را به دست آورد و سپس در حالی‌که همه منتظر ارسال کرنر بودند، با یک شروع سریع و هوشمندانه، اجازه نداد تمرکز و آرایش دفاعی آرسنال شگل بگیرد، تمرکزی که احتمالاً ثانیه‌هایی پیش از آن به هم خورده بود. تنها نکته جالب این گل برای آرسنالی‌ها، این بود که رایا حتی در همان حالت افتاده نیز دست و پا شکسته روی شوت استونز واکنش نشان داد و یک بار دیگر ثابت کرد که این هفته‌ها شاهد یک نسخه تخیلی از رایا هستیم!

16. «تساوی پیروسی»، بهترین اصطلاحیست که می‌توان برای این بازی به کار برد. پیروس پادشاه یونان بود که به ایتالیا حمله کرد و رومی‌ها را شکست داد اما به قیمت تحمل تلفات و خسارات سنگین. از آن به بعد در انگلیسی اصطلاح پیروزی پیروسی را برای اشاره به یک پیروزی سخت اما پر هزینه استفاده می‌کنند. تساوی سیتی و آرسنال نیز یک تساوی سخت و پرتلفات بود. شاید آرسنالی‌ها پس از بازی غمگین و سرخورده باشند اما اگر واقع‌بین باشیم، این تساوی بیشتر سیتی را نقره‌داغ کرد تا آرسنال.

🚨🚨این مطالب را هم بخوانید:

🔹لواندوفسکی: بازی سریعتر زیر نظر فلیک باعث شده توپ‌های بیشتری به من برسد

🔹پپ گواردیولا: به تیمم افتخار می‌کنم چون بعد از این همه افتخار هنوز عطش قهرمانی داریم

🔹ترنت الکساندر-آرنولد به رکورد ۱۰۰ مشارکت گُل در لیورپول رسید

🔹آرتتا: بین سوت الیور و شوت تروسار، کمتر از 1 ثانیه بود؛ وقت تلف‌شده 97 دقیقه بود، نه 99 !

🔹ویدیو | گل های بازی بارسلونا 5-1 ویا رئال (دبل لواندوفسکی، دبل رافینیا و پاس گل یامال)