تحلیل کوتاه از بازی منچستریونایتد 0-3 لیورپول؛ تفاوت در پرسینگ، برگ برنده آرنه اسلات

در مقطع پایانی فصل پیش، تن‌هاخ به‌خاطر بهبود در سیستم پرسینگ منچستر موردستایش قرار می‌گرفت. با این حال، در دیدار مقابل لیورپول، پرسینگ منچستر فاصله زیادی با استاندارد اواخر فصل گذشته داشت و دوباره آسیب‌پذیری خود را نشان داد.

سیستم اصلی یونایتد در این دیدار 1-3-2-4 بود که در هنگام پرس به حالت 2-4-4 در می‌آمد تا با ایجاد تراکم در منطقه میانی، از ارسال پاس به این منطه جلوگیری شود و لیورپول وادار به بردن توپ به کناره‌های زمین شود. اما خطاهای لحظه‌ای زیرکزی و فرناندز در جاگیری باعث می‌شد که لیورپولی‌ها به راحتی پاسکاری کنند و توپ را به شماره 6 های خود برسانند.

البته فقط مشکل از جاگیری این دو بازیکن و پرس خود یونایتد نبود، بلکه لیورپول سعی می‌کرد با یک شکل نسبتاً نامتقارن ازین پرس خارج شود. محوریت حرکات لیورپول که به این عدم تقارن کمک می‌کرد، الکساندر آرنولد بود که در جناح راست آزادانه عمل می‌کرد، یا به عنوان دفاع راست، کاملاً از کناره به پاسکاری تیم کمک می‌کرد یا کمی داخلی‌تر و متمایل به مرکز بازی می‌کرد تا مثل یک هافبک به خروج لیورپول از پرس کمک کند.

بر عکس آرنولد، همان‌طور که در تصویر بالا مشخص است، رابرتسون نزدیک به دو نفر عقب یعنی کوناته و فن‌دایک بازی می‌کرد تا گارناچو برای اِعمال پرس، جلوتر بیاید و در نتیجه فضای پشت او خالی شده و توپ راحت‌تر به سوبوسلای برسد. تلاش رابرتسون تنها عنصر موفقیت این ترفند نبود و سوبوسلای نیز باید سریعاً متمایل به چپ می‌شد تا از فضای خالی‌شده گارناچو استفاده کند . کاسمیرو باید سرگرم حرکات مک‌آلیستر می‌شد و برای مشغول کردن نصیر مزراوی نیز اسلات روی حرکات عرضی و عمقی دیاز حساب باز کرده بود. مجموعه این حرکات باعث می‌شد که سمت چپ لیورپول و سمت راست یونایتد به یک حفره راحت برای نفوذ تبدیل شود. برای ایجاد چرخش در اجرای این نقشه، وظیفه‌ی سوبوسلای یا دیاز، گاهی به دیوگو ژوتا سپرده می‌شد.

البته آنچه منجر به دو گل لیورپولی‌ها در نیمه اول و تک‌گل آن‌ها در نیمه دوم شد، اشتباهات فردی کاسمیرو و توپ لو دادن‌ها در نیمه زمین خودی بود. تمامی این اشتباهات ناشی از رویکرد غلط تن‌هاخ در گذار از دفاع به حمله بود که باعث شد کاسمیرو در نیمه اول و کوبی ماینو در نیمه دوم، منزوی شده و به‌خاطر عدم حمایت سایر منچستری‌ها، توپ را لو بدهند.

در اینجا نیز اشکال ساختاری منچستر تنها چیزی نبود که منجر به این اشتباهات شد و هنر تاکتیکی اسلات در این مورد نیز آشکار بود. لیورپول، به‌خصوص در نیمه اول، با آرایش 2-4-4 و با استفاده از mid-block (استفاده از فضای بین خط میانی و خط حمله) مقابل منچستر دفاع می‌کرد. بر خلاف شیاطین که قرمزها را از جلو پرس می‌کردند، همان‌طور که از شکل زیر مشخص است، لیورپولی‌ها در زمین خودی مترصد فرصت می‌ماندند و پرسشان را درست از نیمه‌ی منچستر آغاز می‌کردند. همان ساختار غلط مورداشاره و منزوی شدن هافبک عمقی منچستر (کاسمیرو در نیمه اول و ماینو در نیمه دوم) و هم‌چنین ضعف منچستری‌ها در بازی مالکیتی، دست آن‌ها را برای عبور ازین پرس می‌بست.

در این دیدار، هنگامی که لیورپولی‌ها تصمیم می‌گرفتند از جلو پرس کنند، به آرایش 4-2-4 تغییر می‌کردند و وینگرهای تیم صلاح و دیاز کاملاً جلو می‌رفتند. در اینجا مهاجمان یونایتد باید از فضای خالی‌شده در کنار رایان خرافنبرخ یا الکسیس مک‌آلیستر استفاده می‌کردند، اما هیچ بهره‌ای ازین موقعیت‌ها نبردند.

آنچه به وضوح مشخص است، اینست که یونایتد همچنان برای عبور از mid-block ها، یعنی تیم‌هایی مثل لیورپول که در میانه زمین پرس می‌کنند، مشکل دارد و بازیکنان این تیم در هنگام چرخش در زمین، نمی‌توانند فضاهای کلیدی را پیدا کنند. با این حساب، هم‌چنان تنها راه مؤثر منچستر برای حمله، گذارهای سریع از دفاع به حمله است و اگر این راه مسدود شود، هیچ طرح و برنامه‌ی دیگری ندارند. شاید تنها نقطه روشن یونایتد در این دیدار آماد دیالو بود که به‌عنوان تعویضی به بازی آمد.

🚨🚨این مطالب را هم بخوانید:

🔹بررسی نقل‌وانتقالات مهم تابستانی: خولین آلوارز و اتلتیکومادرید شراکت موفقی خواهند داشت؟

🔹رافینیا: در مقطعی به فکر ترک بارسلونا افتاده بودم، انتظار این همه سختی را نداشتم

🔹صحبت‌های خوان لاپورتا در مورد بازسازی نیوکمپ، حساب‌های مالی و روابط با رئال‌مادرید

🔹کریستیانو رونالدو: یوتیوبر نیستم ولی از شکستن رکورد فالوور در یوتیوب استقبال می‌کنم

🔹مصاحبه وینیسیوس جونیور با CNN (بخش سوم): امیدوارم گل‌های امباپه در رئال هم ادامه پیدا کند