منچستریونایتد در بزرگترین قرارداد واگذاری مالکیت در فوتبال بریتانیا، با 20 میلیون پوند به فروش خواهد رسید. قرار بود مایکل نایتون مالک جدید باشگاه شود، یکی از غولهای املاک و مستغلات که سابقه فعالیت در ورزش فوتبال را نیز داشت. مایکل نایتون که تصویر او در بالای این مقاله آمده است، اهل جزیره مَن در دریای ایرلند بود. این خبری بود که در چنین روزی در رسانههای ورزشی و غیرورزشی بریتانیا منتشر شد.
بیش از 10 میلیون پوند ازین مبلغ به مارتین ادواردز رییس آن زمان منچستر تعلق میگرفت، چون اکثریت سهم باشگاه تا پیش از نایتون، متعلق به او بود. با این حال طبق توافق قرار شد که ادواردز از منچستر جدا نشده و در سمت مدیر اجرایی، به کار خود ادامه دهد.
مدتها پیش ازین فروش، شایعه شده بود که ادواردز قصد دارد سهم خود را بفروشد اما این معامله و توافق بهصورت پنهانی انجام شد.
ادواردز با فروش سهامش، به 25 سال تسلط خانواده ادواردز بر باشگاهی که در آن زمان، لقب «مشهورترین باشگاه جهان» را یدک میکشید، پایان میداد. او در کنفرانس خبری، از این تصمیم که آن را «غمانگیز» خواند، دفاع کرد. ادواردز گفت: «من بر این باورم که با جهتگیری جدید و اسپانسرهای مالی جدید، این باشگاه میتواند حتی بسیار موفقتر از گذشته شود.»
آقای ادواردز که از سال 1980، یعنی از زمان مرگ پدرش، عهدهدار امورات باشگاه شده بود، بهخاطر بالا بودن حقوق سالیانهاش و همچنین اخراج یکی از مدیران محبوبِ دوران پدرش، رابطه خوبی با هواداران نداشت.
منچستریونایتد شهرت جهانی خود را مدیون عصر طلاییاش در دهه 50 بود. در این دهه، باشگاه زیر نظر سر مَت بازبی و شاگردان او که ملقب به «دُردانههای بازبی Busby Babes» بودند، به افتخارات زیادی دست یافت. دُردانههای بازبی گروهی از بازیکنان منچستر بودند که در آکادمی باشگاه رشد کرده بودند و علیرغم میانگین سنی پایین، تیم موفقی را تشکیل دادند. اکثر بازیکنان این دستهی مشهور از جمله دانکن ادواردز، در سانحه هوایی 1958 مونیخ جان باختند و منچستر مجبور به تجدید نسل شد.
پس از آنها نوبت به بابی چارلتون، دنیس لاو و جورج بست در دهه 1960 رسید تا مسیر آنها را دنبال کنند: ارتقاء آوازه باشگاه و پُربارتر کردن تالار افتخارات.
اما در سالهای منتهی به این فروش، یعنی در اواخر دهه 90، منچستر در دوران افت خود به سر میبرد و استقبال تماشاگران از بازیهای تیم نیز کاهش یافته بود. باشگاه بهخاطر اوضاع بد مالی، بهشدت نیاز به تزریق خون تازه داشت. برای جذب بازیکنان جدید و نوسازی و ساخت اماکن باشگاه، نیاز به فرد یا شرکتی بود که کیسهای پر از پول داشته باشد. مالک جدید، نایتون، قول داد برای بازسازی الدترافورد که بزرگترین ورزشگاه انگلیس پس از ومبلی بود، 10 میلیون پوند هزینه کند.
نایتون پس از توافق برای خرید منچستر گفت:
«منچستریونایتد یک افسانه زنده است. در نگاه من بیتردید بهترین باشگاه جهان است.»
«من در وهله اول خود را یک طرفدار پروپا قرص فوتبال میدانم و در وهله دوم یک تاجر.»
آیا میدانستید؟!
به دلیل خروج حامیان مالیایی که به مایکل نایتون قول همکاری داده بودند، توافق فروش با نایتون بعداً منتفی شد و او به جای خرید منچستریونایتد، به سراغ کارلایل یونایتد رفت.
بر هم خوردن این توافق در حالی بود که ادواردز چند سال قبل از آن، پیشنهاد 10 میلیون پوندی رابرت ماکسول را برای خرید منچستر رد کرده بود. ماکسول، سیاستمدار و از غولهای صنعت روزنامه بود. او یک سرمایهدار در حوزه رسانه محسوب میشد که ادواردز به پیشنهاد او نه گفت.
در سال 1991، منچستریونایتد با موفقیت در بورس اوراق بهادار عرضه شد و 18 میلیون پوند قیمتگذاری شد. در سال 2001 منچستریونایتد موفقترین باشگاه جهان شد که در بازار بورس حضور دارد و سودآوری آن پیش از کسر مالیات، در حدود 22 میلیون پوند بود.
مارتین ادواردز پیش از اینکه از سمت مدیر اجرایی در سال 2000 استعفا دهد، از سال 1991 تا 2000 بهتدریج سهام خود در باشگاه را فروخت و تصور میشود که ازین طریق میلیونها پوند به ثروت خود افزوده باشد.
مایکِل نایتون نیز اگرچه در این خرید موفق نبود، اما به یکی از اعضای هیأت مدیره منچستریونایتد تبدیل شد.
🚨🚨این مطالب را هم بخوانید:
🔹6 پرسش کلیدی بارسلوناییها از بازی بارسلونا 2-1 والنسیا
🔹آلوارو موراتا بازیکنان میلان را به تغییر ذهنیت فرا خواند
🔹ابراز اطمینان هانسی فلیک از ماندن گوندوغان و تمجید از بازی لامین یامال
🔹آرتتا بوکایو ساکا را با لیونل مسی مقایسه کرد!
🔹آرنه اسلات پس از اولین پیروزیاش در لیورپول: فهمیدم در لیگ برتر بازی آسان نداریم!