روی کاغذ غیرممکن به نظر می‌رسید، اما ورزش و به‌ویژه فوتبال، به‌خاطر همین جذابیت‌هایش، به‌خاطر ممکن کردن غیرممکن‌ترین‌هاست که شناخته می‌شود.

سیتی روز یکشنبه هفته پیش قهرمان لیگ شده بود و چه به لحاظ روحی و چه جسمی، آماده‌تر به نظر می‌رسید، اما روز شنبه این هفته، انگار جای دو تیم کاملاً عوض شده بود. انگار بازیکنان یونایتد هم‌قسم شده بودند که یا مربی خود را حفظ کنند، یا اگر هم قرار است با او خداحافظی کنند، بهترین خداحافظی را برای او رقم بزنند. یونایتدی که دیروز در زمین دیدیم، هیچ نسبتی با یونایتدی که در طول فصل با نمایش‌های ضعیفش در جایگاه 8 ام لیگ قرار گرفت، نداشت.

تن‌هاخ نیز سوگند یاد کرده بود که به عهدش وفا کند. او قول داده بود که اگر ترکیب کاملش را در اختیار داشته باشد، نفس کشیدن را برای حریفان سخت می‌کند. دیروز یکی از همان روزها بود. پیروزی دیروز یونایتد با همان سبک بازی‌ایی محقق شد که تقریباً در دیدار یک‌چهارم نهایی برابر لیورپول بکار گرفتند، استفاده از ضدحملات سریع با جاگیری‌های بسیار سریع و بموقع؛ با این تفاوت که می‌دانستند این بار برابر تیمی قرار گرفته‌اند که در حملات بسیار بی‌رحم‌تر است و بنابراین آن‌ها هم باید به همان اندازه در دفاع بی‌رحم باشند!

زوجی که بالاخره رؤیت شد!

البته که هر کاری، ابزار خاص خودش را می‌خواهد. دیروز پس از مدت‌ها ابزار دفاع کردن فراهم بود. زوج دفاعی موردنظر تن‌هاخ از قید مصدومیت رها شده و پس از مدت‌ها شاهد حضور مارتینز-واران در قلب دفاع بودیم. بازگشت مارتینز آرژانتینی، به تن‌هاخ اجازه داد تا اتوبوس موردنظرش را با تمرکز تمام در جلو دروازه پیاده کند و حملات سیتی را خفه کند. حضور دو دفاع مرکزی که پس از مدت‌ها آماده بودند، باعث شد که از یک طرف هیچ شوت خطرناکی زده نشود و از طرف دیگر فضاهای پشت دفاع کاملاً بسته شود. نشان به آن نشان که در بازی دیروز، درست پس از تعویض مارتینز که به‌علت بازگشت از مصدومیت، قادر به بازی کامل نبود، منچستر گل اول را دریافت کرد. بی‌جهت نبود که پپ گواردیولا پس از بازی گفت: «مارتینز یکی از 5 دفاع برتر حال حاضر جهانه. حضور او در بازی امروز تفاوت رو رقم زد، نه تنها در فاز دفاع، بلکه در پاسکاری و بازیسازی نیز به‌عنوان یک مدافع، بسیار خونسرد عمل کرد. بار اولش نیست که مقابل مهاجمای قدبلندتر از خودش بازی می‌کنه. خوب می‌دونه که چه‌جوری باید در مقابل چنین مهاجمانی دفاع کنه.»

نقشه تکراری با نتیجه متفاوت

تغییر دیگر تن‌هاخ، بیرون گذاشتن هویلوند از ترکیب و استفاده از برونو فرناندز به‌عنوان 9 کاذب بود. این نقشه، پیش از این در بازی برگشت لیگ مقابل منچسترسیتی در ورزشگاه اتحاد نیز امتحان شده بود. اتفاقاً در آن دیدار هم تن‌هاخ ازین نقشه جواب گرفت و در دقیقه 8، با گل رشفورد پیش افتاد. اما در آن بازی، دفاع مناسبی نبود تا از گل رشفورد دفاع کند. زوج واران در دفاع، ایوانس بود و دفاع چپ نیز لیندلوف بود که در پُست غیرتخصصی خود قرار گرفته بود.

در بازی دیروز که دفاع یونایتد مستحکم‌تر شده بود و به لطف رهایی مصدومین، نمایش مطمئن‌تری داشت، فرناندز سعی می‌کرد صرفاً بر روی وظیفه‌ای که تن‌هاخ به او سپرده بود، متمرکز شود: برقراری یک تعادل کامل بین شرکت در ضدحملات و انجام امور دفاعی، به‌ویژه یارگیری با رودری. او تقریباً در هر دو مورد موفق بود. رودری روز آرامی را سپری کرد تا بالاخره شکست بخورد. در فاز حمله نیز اوج هنر فرناندز، پاس گلش برای کوبی ماینو بود که وانمود کرد قصد شوت زدن دارد، اما دفاع سیتی را فریب داد و با یک پاس بسیار نرم و دقیق، زمینه‌ساز گل دوم تیمش شد.

امدادهای غیبی!

البته که در کنار این حربه‌های تاکتیکی، دو عامل دیگر هم به کمک تن‌هاخ آمدند. سیتیزن‌ها بخصوص در نیمه اول بازی، کاملاً اشباع‌شده به نظر می‌رسیدند و کسب 4 امین قهرمانی پیاپی در لیگ، انگیزه لازم برای الهام‌بخشی بیشتر را از آن‌ها گرفته بود. وقتی تیمی انگیزه کافی را نداشته باشد، خودبخود تمرکز کافی را نیز ندارد. بازتاب این عدم تمرکز را می‌شد در پاس‌های اشتباه یا کم‌اثر سیتی در نیمه اول دید. عامل دوم، طبق معمول خاموش شدن آتش هالند در بازی‌های بزرگ بود. هالند برای 9 امین بار در فینال‌ها و نیمه‌نهایی‌ها، پایش به گل باز نشد تا تردیدها در مورد مبالغه‌آمیز بودن قیمت و ارزش او بالا بگیرد. جدا از هالند، فودن و دی‌بروینه هم آن بازیکنان همیشگی نبودند و باز هم نشانه‌هایی از پا به سن گذاشتن دی‌بروینه در بازی‌های سخت، به چشم می‌خورد.

در مقابل تن‌هاخ، با ایجاد اضافه‌بار در کناره‌ها به کمک نیروهای جوان خود، گارناچو و رشفورد، از مشارکت فعالانه گواردیول و واکر در حملات جلوگیری کرد و هم‌چنین با استفاده از 2 هافبک کاملاً دفاعی (ماینو و آمراباط) و یک هافبک در واقع مرکزی اما با خصوصیات دفاعی (مک‌تومینای)، فضای باقیمانده در وسط زمین را هم بست. عدم مشارکت گواردیول در حملات، روی ذهنیت دفاعی او نیز اثرگذار بود و به هم ریختن اعصاب و روان او در عمل به دستوراتش در حمله، منجر به اشتباهی شد که در گل اول شاهد بودیم.

تن‌هاخ با همان فرمول همیشگی که تیم‌ها برای خنثی کردن تیم پپ استفاده می‌کنند، منچستر را قهرمان کرد و البته که در اجرای این نوع بازی (دفاع-ضدحمله) باید بی‌نقص باشی، مثل همان کاری که منچستر دیروز انجامش داد!

🚨🚨این مطالب را هم بخوانید:

🔹دکو به دنبال دنی اولمو، هانسی فلیک خواهان جذب یوشوا کیمیش

🔹ویدیو | گل های زنان بارسلونا در نیمه‌نهایی و فینال لیگ قهرمانان (2-0 چلسی و 2-0 لیون)

🔹سلطه اسپانیا بر فوتبال زنان اروپا و جهان؛ قهرمانی دوباره بارسلونا در لیگ قهرمانان

🔹 شوخی تن‌هاخ و روی کین در جشن قهرمانی: خودتم همچین مربی خوبی نبودی!

🔹ویدیو | شوت تماشایی گرانیت ژاکا و قهرمانی لورکوزن در جام حذفی آلمان