4 نکته کلیدی از بازی بایرن مونیخ 2-2 رئال‌مادرید؛ توخل مرد شب‌های اروپایی

سه‌شنبه شب در ورزشگاه آلیانز در حالی که بایرن‌مونیخ در بیشتر دقایق بازی، مالکیت را در اختیار داشت و تیم برتر میدان بود، رئال‌مادرید از معدود موقعیت‌های خود استفاده کرد و 1 تساوی ارزشمند از خاک آلمان به غنیمت برد. اما تساوی رئال‌مادرید چگونه حاصل شد؟

توماس توخل باز هم با دست پُر به اروپا آمد

وقتی پای لیگ قهرمانان وسط می‌آید، هیچ‌گاه توماس توخل را دست کم نگیر! 15 دقیقه نخست بازی، بایرن حاکم مطلق توپ و میدان بود و چند موقعیت خوب نیز خلق کرد. درین 15 دقیقه بایرنی‌ها در گذارها و بازیسازی عالی بودند و به‌راحتی دفاع رئال را دور می‌زدند. این فشار نتیجه ساختار 2-4-4 توخل بود که در حالت بدون مالکیت، ترکیب‌های مثلثی‌ایی را که رئالی‌ها معمولاً در گوشه‌ها تشکیل می‌دهند، خنثی کرد و باز پس‌گیری توپ در سریعترین زمان ممکن اتفاق می‌افتاد. بدین‌ترتیب بایرن 15 دقیقه از بهترین دقایق فصلش را تجربه کرد.

اما این تنها شاهکار توخل نبود. شاهکار دوم تغییرات بین دو نیمه بود. در نیمه اول، نه لروی سانه در سمت چپ راحت بود و نه موسیالا در سمت راست. توخل اشتباه خود را پذیرفت و جای 2 بازیکن را عوض کرد، سانه گل زد و موسیالا پنالتی گرفت!

دیگر تغییر بین نیمه‌یِ توخل، جابجایی گورتزکا با گوئررو بود که باعث افزایش آزادی عمل موسیالا در سمت چپ شد و این هم تغییر مؤثری بود.

آیا کار دیگری از دست توخل برمی‌آمد؟ اگر اشتباهات فردی نبود، آیا توخل پاداش هوشمندی تاکتیک‌ها و تغییراتش را نمی‌گرفت؟

کنراد لایمر ژنرال پنج‌ستاره!

در بازی مقابل آرسنال در آلیانز، لایمر خوب بود، اما عالی نبود. در بازی سه‌شنبه شب، لایمر به یک ماشین توقف‌ناپذیر تبدیل شده بود. هر جای زمین که لازم بود، سروکله لایمر دقیقاً همان جا پیدا می‌شد. با خروج گورتزکا، لایمر نه تنها محدودتر نشد، بلکه بند از پای او باز شد. در نیمه دوم، لایمر فرمانده آتش به اختیار لشکرِ باواریا شد و هر کاری دلش خواست، کرد- به همه جای زمین سرک می‌کشید، توپ‌ربایی می‌کرد، فضاها را می‌بست و موقعیت ایجاد می‌کرد. پس درین مورد هم توخل می‌دانست که چه کار دارد می‌کند و رازی پشت تعویض گورتزکا، نهفته بود؛ راز نهانی که با پاس گل عرضی و طلایی لایمر برای سانه، بر همگان آشکار شد!

توخل قبلاً با انگولو کانته و چلسی، مادرید را آزار داده بود و این بار لایمر، تبدیل به روح مجسم کانته شد!

کیم و فرصتی که شاید دیگر نصیبش شود1

و اما می‌رسیم به بخش تلخ داستان بایرن: شب افتضاح مرد کره‌ای. گل اول رئال حاصل اشتباه کیم در زمان‌بندی بود که بی‌دلیل و زودتر از موعد به سمت وینیسیوس یورش برد و اختلاف سرعت ذاتی او، در کنار پاس دیدنی کروس، باعث شد از مهلکه جا بماند! در حقیقیت وینی، برای کیم تله‌گذاری کرد و کیم احمقانه در این تله گیر افتاد. این گل ساده که بر خلاف جریان بازی به ثمر رسید، آب سردی بود که نقشه بازی بایرن در نیمه اول را به هم ریخت.

اما کیم، شاهکار هنری اصلیش را برای نیمه دوم نگهداشته بود: پنالتی بیخود و بی‌جهت روی رودریگو. راه‌های خیلی بهتری برای مدیریت آن صحنه وجود داشت، مثلاً هدایت رودریگو در جهت عرضی تا اینکه اریک دایر سر برسد و به او کمک کند. اما کیم بدترین راه را انتخاب کرد.

بهترین فرصت برای کیم بود تا در یک بازی بزرگ خودش را ثابت کند و دوباره به ترکیب 11 نفره توخل برگردد، اما شوربختانه این فرصت را از کف داد. اگر این اشتباهات را کنار بگذاریم، کیم شب خوبی داشت. اما مگر می‌شود در مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان، این اشتباهات را کنار گذاشت؟! کیم امشب تبدیل به «اپامکانویِ دوم» شده بود- عالی، اما فقط تا قبل از لحظات تعیین‌کننده‌ِیِ بازی!

نتیجه اینکه اگر ده‌لیخت به بازی برگشت برسد، توخل حتی یک لحظه نیز نباید در نیمکت‌نشین کردن کیم تردید کند.

نقش انکارناپذیر مولر در 150 اُمین بازیش در لیگ قهرمانان

قرار گرفتن مولر در ترکیب اولیه، با انتقاد ضدتوخلیست‌ها مواجه شد، اما هر چه از دقایق بازی بیشتر می‌گذشت، مولر منتقدین را به سکوت بیشتر دعوت می‌کرد. مولر استاد جابجایی‌های بدون توپ در زمین است و با این کار مدافعان حریف را سرگرم خود می‌کند. حضور مولر درین بازی بزرگ، نه تنها وزن تجربه را به بایرن افزود، بلکه رئالی‌ها را غافلگیر و سردرگم کرد، چون انتظار داشتند کارهای ترکیبی مزروعی و گوئررو در سمت چپ، دفاع را برای آن‌ها سخت کند، اما برعکس شد.

در 20 دقیقه نخست مسابقه، تمام شانس‌های بایرن از جناح راست خلق شد، چون مولر استاد بازی در نیم‌فضاهاست و این بار هم به بهترین نحو نقش خود را ایفا کرد. اگر سانه دقت بیشتری به خرج می‌داد شاید قبل گل رئال، بایرن ضربه کاری را می‌زد و دلیل توخل برای انتخاب مولر در ترکیب اصلی، نمایان‌تر می‌شد.

حتی گل سانه در نیمه دوم، حاصل هوشمندی مولر در جابجایی بدون توپ بود که ناچو را مشغولِ خود کرد تا فضا برای شوت سانه فراهم شود. مولر به گونه‌ای ناچو را به سمت خود کشید که نه ناچو فرصت قطع کردن توپ سانه را پیدا کند و نه خودش در میانه راه به شوت هم‌تیمی‌اش برخورد کند! کاری که فقط از «هوشمندی و تجربه مولر» بر می‌آید.

🚨🚨این مطالب را هم بخوانید:

🔹نکات آماری دست اول از بازی دورتموند 1-0 پاری سن ژرمن؛ از درخشش سانچو تا اولین شکست بدون گل پاریس

🔹دورتموند 1-0 پاری سن ژرمن؛ همه چیز به هفته بعد و به پارک دو پرنس، موکول شد

🔹بحران مصدومیت در چلسی: فقط 11 بازیکن برای بازی با تاتنهام !

🔹مکتب پرورش مربیان بزرگ؛ این قسمت: ژابی آلونسو، لورکوزن و گرانیت ژاکا!

🔹رسمی؛ ترکیب دورتموند و پاری سن ژرمن در بازی امشب