گزارش | تحلیل بازی رئال‌مادرید-بارسلونا از لنز هواداران

ال‌کلاسیکو از نگاه بارسلونایی‌ها

فصل برای ما تمام شد

شکست از رئال‌مادرید یعنی اختلاف 11 امتیازی با لوس بلانکوس در فاصله 6 هفته به پایان و خداحافظی با قهرمانی.

ژاوی طبق معمول زمین و زمان را مقصر دانست، الا خودش. پرسش اینجاست که چرا تیمی که 2 بار پیش افتاده، نباید توانایی حفظ نتیجه را داشته باشد؟ اگر مشکل فقط دیدار دیشب بود، آری حق با ژاوی بود، اما پاری سن‌ژرمن در حالی ورق بازی را برگرداند که بارسا در مجموع رفت‌وبرگشت 4-2 پیش بود!

یامال چشمنواز بازی کرد، لوپز و پدری به‌عنوان تعویضی اثرگذار بودند و آندرس کریستنسن ضعف مادرید روی ضربات آزاد را آشکار ساخت. اما هیچ‌کدام از این‌ها به اندازه ذهنیت مادریدی‌ها قوی نبود تا در نهایت، روزهای تلخ ژاوی تکمیل شود و با دست خالی به کاتالان برگردد.

مثل همیشه حرف‌وحدیث‌ها درباره آینده ژاوی بالا گرفته، اما باید منتظر ماند و دید پس از این 2 باخت تعیین‌کننده، چه سرنوشتی در انتظار اوست.

ابر جنجال دوباره بر ال‌کلاسیکو سایه افکند

مشهورترین بازی این کره‌یِ خاکی، باز هم با حاشیه‌های فراوانی همراه بود. تصمیمات داوری بحث‌برانگیز سوتو گرادو، تا حدودی جریان بازی را تغییر داد.

نخستین تصمیم، خطای باصطلاح پنالتی کوبارسی روی وازکز بود. تغییر مسیر ناگهانی وازکز، کوبارسی را غافلگیر کرد، اما مدافع جوان سعی کرد تا جای ممکن از برخورد اجتناب کند. آیا نمی‌شد این صحنه را به حساب زیرکی وازکز و گیر انداختن پای او در پای کوبارسی، گذاشت؟

دومین صحنه، اشتباه لونین روی ضربه زیبا و کم‌ارتفاع یامال بود که یامال رد شدن توپ از خط را قطعی می‌دانست، اما در نبود تکنولوژی خط دروازه در لالیگا، داوران ویدیویی، پس از مشورتی طولانی، تصور یامال و بقیه بارسایی‌ها را رد کردند.

بدتر از همه اینکه، خاویر تباس رییس لالیگا، با انتشار تصاویری از اشتباهات سیستم خط دروازه، در صدد دفاع از این نقطه‌ضعف بزرگ در چنین لیگ معتبری برآمد. چه توپ بارسا گل شده باشد و چه نشده باشد، این توجیه درخور لالیگا نیست!

صحنه سوم نیز سرنگون شدن فرمین لوپز توسط رودیگر بود. شاید شدیدترین برخوردی نباشد که تا حالا دیده‌ایم، اما در مقیاس کوبارسی-وازکز، احتمالاً باید در مفهوم «برخورد» تجدیدنظر کنیم!

هفته بد کانسلو تکمیل شد

پس از هدیه دادن یک پنالتی بی‌جهت به پاریس که با حمله هواداران در شبکه‌های اجتماعی نیز همراه بود، کانسلو دیشب هم نمایش ضعیفی داشت تا تردیدها در مورد آینده او افزایش پیدا کند.

پس از اشتباه سه‌شنبه شب، ژاوی دوباره کانسلو را در پُست دفاع چپ بکار گرفت و بار دیگر ثابت شد که او برای این پُست ساخته نشده. صرف‌نظر از اینکه خطای کوبارسی پنالتی بود یا نه، مقصر اصلی آن صحنه، کانسلو بود که ابتدا به راحتی از وازکز دریبل خورد و سپس در حین درگیری توپ را به بیرون نزد.

در صحنه گل دوم رئال‌مادرید نیز کانسلو مسئول یارگیری مستقیم وازکز بود و به‌لحاظ موقعیتی، کاملاً بر او اِشراف داشت، اما پس از رها شدن وازکز، کانسلو طوری وانمود کرد که انگار تمام مدافعان از بازیکن گالیشیایی غافل بودند و فقط او هُشیار بوده!

به نظر می‌رسد که بارسا همچنان به دنبال جراحی کانسلو و ترمیم نقاط ضعف اوست، اما شاید این جراحی پرهزینه برای بارسلونا مقرون به صرفه نباشد.

ال‌کلاسیکو از نگاه رئالی‌ها

ستاره غیرمنتظره

پس از 120 دقیقه نبرد نفسگیر و خستگی جسمی و ذهنی بازیکنان، بدیهی بود که کارلو به برخی بازیکنان استراحت دهد. کارلو تصمیم گرفت به کاراواخال، ناچو و مندی، استراحت دهد، اما با انتخاب شوامنی، حضور همزمان کروس و مودریچ و وازکز، سعی کرد تا حدودی جای خالی این بازیکنان را پر کند. با توجه روند بازی، می‌توان گفت که کارلو موفق بوده.

اما ستاره غیرمنتظره این بازی، از نگاه تمامی رئالی‌ها و شاید حتی کارشناسان، لوکاس وازکز بود. وازکز، روی گل اول پنالتی گرفت، گل دوم را به ثمر رساند و سازنده‌یِ گل سوم بود. بنابراین غیبت ناخواسته کارواخال، یکی از خوش‌یُمن‌ترین لحظات زندگی کارلتو را رقم زد!

دو جانشین دیگر نیز مُزد اعتماد آنچلوتی را دادند، مودریچ نبض هافبک را در دست گرفت و شوامنی طوری در دفاع بازی کرد که انگار سال‌هاست با این پُست زندگی می‌کرده.

شاید تنها اشکال دفاعی رئال در دیدار دیشب، فضا دادن به بازیکنان بارسا روی ضربات ایستگاهی بود. شب معمولی لونین، در کنار جاگیری‌های ضعیف، هواداران را روی کرنرهای بارسا جان به لب می‌کرد. با توجه به بازی پیش رو با بایرن و تخصص ذاتی تیم‌های توخل در این نوع ضربات، آنچلوتی باید روی اصلاح این نقطه‌ضعف کار کند.

هت‌تریک ال‌کلاسیکویی با گل پادشاه

3 از 3. مأموریت تکمیل شد. سومین پیروزی ال‌کلاسیکویی رئال، با امضای بلینگام در دفتر تاریخ  ثبت شد. رئال هر 3 ال‌کلاسیکوی فصل را پیروز شد (2 بازی لیگ + سوپرکاپ)؛ اتفاقی که تا پیش ازین فقط چهار بار روی داده بود و آخرین نسخه آن، فصل 13-2012 تحت هدایت مورینیو بود. ارزش این پیروزی وقتی بیشتر می‌شود که بدانیم بارسا با امید فراوان و به پشتوانه 10 بازی شکست‌ناپذیری در لالیگا، به برنابئو آمده بود. هم‌چنین بارسلونا در خارج از خانه در لالیگا شکست نخورده بود که این رکورد نیز توسط بلینگام دود شد.

با این پیروزی مهم، قهرمانی رئال تقریباً قطعی به نظر می‌رسد و فقط مسأله زمان مطرح است. در صورت پیروزی رئال و بارسلونا در هر 3 بازی آینده، رئال در هفته 35 در خانه گرانادا جشن می‌گیرد، اما اگر بارسا امتیاز بدهد و رئال نه، قهرمانی کمی زودتر در خانه‌ِیِ رئالی‌ها را می‌زند.

فیل کاماوینگا یادِ هندوستان کرد!

پس از آسیب‌دیدگی مختصر مندی در تمرینات و خستگی ناچو و کارواخال، یکی از پرسش‌های اساسی این بود که انتخاب کارلتو برای دفاع چپ کیست. فران گارسیا در اوایل فصل، کاندید اصلی این پُست بود، پس از مدتی به نایبِ مندی تبدیل شد و در نهایت پس از برآورده نکردن انتظارها، به نیمکت دوخته شد. با تنها 23 دقیقه بازی در 9 دیدار اخیر، مثل روز روشن بود که گارسیا، دیگر جایی در برنامه‌های مربی ایتالیایی ندارد. بنابراین آنچلوتی به سراغ هافبک انعطاف‌پذیر فرانسوی رفت تا کاماوینگا، خاطرات فصل پیش را زنده کند و در پُست دفاع چپ قرار بگیرد. کاماوینگا شب تقریباً خوبی داشت و البته کمی هم خوش‌شانس بود که داور، از کنار خطای احتمالی او روی یامال گذشت.

🚨🚨این مطالب را هم بخوانید:

🔹ویدیو | قیچی تماشایی العزوزی (گل اول بولونیا به رم)

🔹ویدیو | گل‌های ال کلاسیکو (رئال مادرید 3-2 بارسلونا)

🔹پیشخوان فوتبال7: از دربی میلان در شمال ایتالیا تا دربی لندن در قلب انگلیس

🔹ویدیو | پنالتی‌های بازی منچستریونایتد-کاونتری (صعود منچستر به فینال جام حذفی)

🔹ویدیو | ضربه آزاد تماشایی آرنولد به فولام