به مناسبت تولد رونالدینیو؛ مروری بر زندگینامه ورزشی درخشان شاعر فوتبال

رونالدینیو، اسطوره‌ای که با سبک بازی چشم نواز خود بسیاری از فوتبال دوستان را عاشق این ورزش کرد 44 ساله شد. به همین بهانه، در رسانه‌ی فوتبال7 جزییات کارنامه ورزشی پربار رونالدینیو را با هم مرور می‌کنیم.

1403/01/01 22:21 اشکان زارع

به مناسبت تولد رونالدینیو؛ مروری بر زندگینامه ورزشی درخشان شاعر فوتبال

رونالدینیو کیست؟

رونالدو ده آسیس موریرا ملقب به رونالدینیو عضوی جذاب از خانواده‌ی بزرگ‌نامان تاریخ فوتبال است. وی پس از دوران جوانی موفق، ستاره‌ی کلیدی تیم ملی برزیل شد و در جام جهانی ۲۰۰۲ به مقام قهرمانی جهان رسید. او برای باشگاه‌های برزیل، فرانسه، اسپانیا و ایتالیا بازی کرده و دو بار به عنوان بهترین بازیکن جهان فیفا نیز انتخاب شده است.

آغاز کار

رونالدینیو در تاریخ ۲۱ مارس ۱۹۸۰ در پورتو آلگره، برزیل به دنیا آمد. پدرش، جوائو موریرا، بازیکن آماتور سابق فوتبال بود و به عنوان جوشکار در یک کارخانه کشتی‌سازی نیز کار می‌کرد. مادرش، میگلینا ده آسیس، فروشنده آرایشی بود که بعدها به عنوان پرستار مشغول به کار شد. برادر بزرگتر رونالدینیو، روبرتو آسیس، همچنین یک بازیکن حرفه‌ای فوتبال بود؛ رونالدینیو از روزی که به دنیا آمد، در محیطی فوتبالی بزرگ شد. او می‌گوید: "من از خانواده‌ای می‌آیم که در آن فوتبال همیشه حضور فعالی داشته است. عموهایم، پدرم و برادرم همه بازیکن بودند. زندگی در این محیط، به یادگیری من بسیار کمک کرد. با گذشت زمان سعی کردم خودم را بیشتر و بیشتر به آن اختصاص دهم."

پدر رونالدینیو که الگوی دوران کودکیش بود، وقتی تنها ۸ سال داشت، به دلیل حمله قلبی از دنیا رفت. "او در حرفه و زندگی‌ام یکی از مهم‌ترین افراد برای من بود، و وقتی بسیار جوان بودم مرا ترک کرد. او به من یاد داد که همیشه انسانی خوب، باصداقت و باصراحت باشم و فوتبال را به سادگی بازی کنم. او همیشه می‌گفت ساده بازی کردن بسیار پیچیده است!"

رونالدینیو در سن ۷ سالگی فوتبالش را آغاز کرد و به عنوان یک بازیکن جوان، برای نخستین بار لقب "رونالدینیو" (رونالدوی کوچک) را به خاطر جثه کوچک خود از سوی هم‌بازیانش دریافت کرد. "آن‌ها همیشه وقتی من کوچک بودم، مرا رونالدینیو صدا می‌زدند چون من واقعاً کوچک بودم و همیشه با بازیکنانی که بزرگتر از من بودند بازی میکردم. وقتی به تیم ملی بزرگسالان رسیدم، یک رونالدوی دیگر (رونالدو نازالیو) وجود داشت، بنابراین آن‌ها همچنان من را رونالدینیو خطاب میکردند. چون من جوان‌تر بودم. "

علاوه بر فوتبال، رونالدینیو فوتسال هم بازی می‌کرد و همین مهم شکل بازی او را تحت تأثیر قرار داد. بسیاری از حرکات نمایشی و بازی با توپ او هم در همین بازی‌های سالنی شکوفا شد. "بسیاری از حرکاتی که انجام می‌دهم از فوتسال ناشی می‌شوند. این بازی در فضای بسیار کوچکی انجام می‌شود، و کنترل و بازی با توپ در آن به نسبت فوتبال کاملا متفاوت است. بسیاری از ویژگی‌های بازی من هم مشابه یک بازیکن فوتسال است."

رونالدینیو به سرعت به یکی از بازیکنان جوان موفق فوتبال برزیل تبدیل شد. وقتی او ۱۳ ساله بود، یک‌بار به تنهایی ۲۳ گل در یک بازی به ثمر رساند! او در سال ۱۹۹۷، به تیم ملی زیر ۱۷ سال برزیل فراخوانده شد. این تیم در مسابقات جهانی زیر ۱۷ سال فیفا در مصر به مقام قهرمانی رسید و رونالدینیو به عنوان بهترین بازیکن مسابقات انتخاب شد. بعد از آن، پدیده 17 ساله اولین قرارداد حرفه‌ای خود را برای بازی در تیم گریمیو، یکی از معروف‌ترین تیم‌های لیگ برزیل، امضا کرد.

دوران حرفه‌ای

رونالدینیو در مسابقات کوپا لیبرتادورس سال ۱۹۹۸ برای تیم گریمیو به عنوان بازیکن بزرگسال ظاهر شد. یک سال بعد، او به تیم ملی برزیل دعوت شد تا اولین جام جهانی خود را نیز تجربه کند. برزیل در آن مسابقات بعد از تجربه‌ی فینالی بحث برانگیز با میزبان (فرانسه) مقام دوم را کسب کرد و رونالدینیو جایزه توپ طلای بهترین بازیکن مسابقات و کفش طلای برترین گلزن رقابت‌ها را به خانه برد.

در سال ۲۰۰۱ به عنوان یک ستاره در صحنه‌ی بین‌الملل، رونالدینیو به اروپا رفت و به تیم پاریس سنت‌ژرمن فرانسه پیوست. او در طول 77 بازی برای این تیم، آمار 25 گل و 17 پاس گل را به نام خود ثبت کرد و دو فصل بعد، بعنوان یکی از بهترین خریدهای تاریخ تیم بزرگ و برزیلی دوستِ بارسلونا، به مرحله دیگری از حیات فوتبالی خود رسید و شماره ۱۰ افسانه‌ای آن را به تن کرد. در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵، رونالدینیو دو جایزه بهترین بازیکن جهان فیفا را به دست آورد، و یک بار هم موفق به کسب بالاترین افتخار فردی این ورزش، یعنی توپ طلا شد. او همچنین بعنوان فوق ستاره و یکی از موثرترین بازیکنان بارسلونا، این تیم را را به قله‌ی موفقیت رساند و در سال ۲۰۰۶ قهرمان اروپا کرد. ماه بعد، رونالدینیو با برزیل به جام جهانی رفت که باوجود انتظارات بالا، اوضاع برای مدافع عنوان قهرمانی خوب پیش نرفت و توسط فرانسه‌ی زیدان در مرحله یک چهارم نهایی حذف شد.

سال‌های دور از بارسلونا

در سال ۲۰۰۸، با آغاز دوران پپ گواردیولا، شاعر فوتبال با حواشی فراوان از بارسلونا جدا شد تا به یکی دیگر از معروف‌ترین باشگاه‌های جهان، یعنی آث میلان ایتالیا بپیوندد. اما عملکرد او برای این باشگاه آنچنان موثر نبود. با ادامه‌ی دوران افولش، برای جام جهانی ۲۰۱۰ دیگر به تیم ملی دعوت نشد تا سلسائو باز هم در مرحله یک چهارم و این بار مقابل هلند از گردونه رقابت‌ها خارج شود.

در سال ۲۰۱۱، رونالدینیو به برزیل بازگشت و برای تیم فلامنگو در ریو دو ژانیرو بازی کرد. رابطه بین باشگاه و برجسته‌ترین بازیکنش به شکلی فوق العاده شروع شد. به خصوص زمانی که فلامینگو جام کامپیوناتو کاریوکا ۲۰۱۱ را برنده شد. اما در فصل بعد اوضاع به کام او تلخ شد. رونالدینیو تعدادی از تمرین‌ها را از دست داد و در بازی‌ها بی‌تفاوت عمل کرد، و در نهایت قراردادش به دلیل حقوق معوقه لغو شد. بعد از آن در ژوئن ۲۰۱۲ با باشگاه آتلتیکو مینیرو امضا کرد، در آن جا دوباره خاطرات خود را برای هوادارانش زنده کرد و اندکی از توانایی‌های دوران اوجش را به نمایش گذاشت. اما نتوانست فیلیپه اسکولاری (سرمربی وقت برزیل) را برای دعوتش به جام جهانی ۲۰۱۴ در خانه مجاب کند.

بازنشستگی

رونالدینیو بعد از پیوستن به کوئرتاروی مکزیک و بازگشت به فلومیننزه، سال 2018 در 38 سالگی کفش‌هایش را آویخت و از فوتبال حرفه‌ای خداحافظی کرد.

زندگی شخصی

در سال ۲۰۰۵، رونالدینیو و رقصنده برزیلی ژانائینا مندس پسری به نام ژوائو داشتند، که هم نام پدر فقید رونالدوی کوچک بود. ستاره برزیلی رابطه نزدیکی با خانواده‌اش دارد. برادرش روبرتو مدیربرنامه‌های اوست و خواهرش دیسی به عنوان هماهنگ‌کننده مطبوعاتی او فعالیت می‌کند.

جادوگر فوتبال، که بسیاری او را بعنوان «شاعر فوتبال» میشناسند، توسط بسیاری از هواداران و کارشناسان به عنوان برترین بازیکن دوران خود و یکی از بهترین‌های تاریخ محسوب می‌شود. او می‌گوید :"برای من، فوتبال احساسات بسیاری را فراهم می‌کند، هر روز احساسی متفاوت." رونالدینیو گفت: "شانس خوبی داشتم که بخشی از فوتبال باشم، در رقابت‌های بزرگی شرکت کنم. کسب جام جهانی برای من اتفاقی فراموش‌ناپذیر بود. ما المپیک را از دست دادیم و در جام جهانی برنده شدیم، و هیچ‌وقت حسی را که در آن لحظات داشتم را فراموش نخواهم کرد."