چرا رُم تصمیم به اخراج مورینیو گرفت؟

مربی پرتغالی پس از اینکه در نخستین فصل حضور خود، رُم را قهرمان ««لیگ کنفرانس اروپا»» کرد، موردتحسین هواداران این تیم قرار گرفت، اما نتایج دور از انتظار این فصل که با وجود خریدهای موردنظر مورینیو همچون دیبالا و لوکاکو رقم خورد، رفته‌رفته مسیر هواداران و مورینیو را از هم جدا کرد.

پیش از آغاز بازی مقابل میلان در سن‌سیرو، مورینیو توسط هواداران هو شد. با توجه به پیوند ناگسستنی این مربی با اینتر و تعصب او روی رقیب همشهری میلان، سوت‌های میلانی‌ها چندان جای تعجب نداشت. آنچه تعجب‌آمیز بود، اتفاقاتی بود که پس از سوت پایان بازی رُخ داد. با اینکه مورینیو به دلیل محرومیت بازی را از روی سکوها دنبال می‌کرد، اما 4000 نفری که برای حمایت از تیمشان، به میلان سفر کرده بودند، او را مقصر اصلی این شکست دانستند و با واکنش شدید خود پس از بازی، پیش از اینکه مدیران وارد عمل شوند، به‌نوعی حکم اخراج مورینیو را در همان زمین بازی امضا کردند.

موج نارضایتی‌ها و انتقادات هواداران رُمی، به کامنت‌های آن‌ها در فضای مجازی نیز سرریز شد و حتی یک هوادار تا جایی پیش رفت که نوشت: «« در دوران هدایت مورینیو، عقب‌گرد ما حتی از دوران مونچی، مدیر ورزشی اسپانیایی هم بیشتر بوده.»»

باوران به ناباوران تبدیل شدند

مورینیو دو فصل پیش در حالی پا به شهر رُم گذاشت که همچون ««خدا»» مورداستقبال هواداران قرار گرفت. رُم پس از درخشش در دهه 2000، در سال‌های اخیر روند خوبی را تجربه نمی‌کرد، بنابراین هواداران، مربی کهنه‌کار پرتغالی را ناجی خود می‌پنداشتند و به‌ویژه پس از فتح لیگ کنفرانس، این احساس در آن‌ها تقویت شد.

البته نگرانی‌هایی در مورد سبک بازی تیم وجود داشت و از گوشه‌کنار صداهای مخالفی مانند آنتونیو کاسانو، مهاجم سابق تیم، به گوش می‌رسید، اما باور رُمی‌ها به مورینیو به جایی رسید که فرقه جدید ««مورینیویی‌ها»»، نه تنها معدود منتقدانی همچون کاسانو را سرکوب می‌کردند، بلکه حتی لفاظی‌های آقای خاص علیه داوران را موبه‌مو تکرار می‌کردند.

سندروم فصل سوم که همیشه دامنگیر تیم‌های مورینیو می‌شود، باعث شد که به‌تدریج چشم‌های نابینایان بازتر شود و همان‌طور که از ابتدای این فصل مشخص بود، تقریباً همه به این نتیجه رسیدند که جالوروسی دیگر در مسیر درستی قرار ندارد.

از قهرمانی اروپا تا بحران عمیق

دو هفته پیش، رُمی‌ها با شکست از لاتزیو در دربی دلاکاپیتاله، از جام حذفی ایتالیا حذف شدند تا هم احساسات هواداران جریحه‌دار شود و هم موضع مخالفین مورینیو، بیش از پیش تقویت شود. شکست 3-1 برابر میلان که بلافاصله پس از دربی رم رقم خورد، پنجمین شکست رُم در سری آ در 6 بازی اخیر بود و باعث سقوط این تیم به رده نهم جدول شد.

پس از این شکست، انتقادات به بالاترین حد رسید و نشریات از جمله گاتزتا دلا اسپورت، قهرمانی‌های آقای خاص در لیگ قهرمانان را افسانه‌ای مربوط به گذشته دانستند و علناً شایستگی و صلاحیت مورینیو برای ادامه کار در رم و مربیگری در فوتبال امروز را زیر سؤال بردند. حتی پیش از این دو شکست، صحبت‌هایی مبنی بر اخراج مورینیو و جایگزینی موقت ده‌روسی توسط مالکان آمریکایی تیم مطرح بود. پس از بازی نیز خود مورینیو، به بازیکنان گفته بود حاضر است استعفا دهد، چون احساس می‌کند بازیکنان دیگر از او حرف‌شنوی ندارند و از حمایت آن‌ها برخوردار نیست.

تنش در رختکن

پس از شکست در دلاکاپیتاله و پیش از بازی میلان، مورینیو یک جلسه خصوصی با بازیکنان برگزار کرد و برخی بازیکنان را به‌خاطر ««کم‌کاری»» یا ««عدم شایستگی برای بازی در رُم»»، هدف انتقاد شدید قرار داد. البته مورینیو در کنفرانس‌های خبری، به نام این بازیکنان اشاره‌ای نکرد، اما از فضای پرتنش جلسه مشخص بود که مورینیو دیگر جایی در قلب بازیکنان نخواهد داشت.

مرد پرتغالی شخصاً معتقد بود که مسائلی از جمله مصدومیت‌ها و به‌ویژه مصدومیت شماره 21 تیم، پائولو دیبالا، دست او را بسته است و منابع کافی برای رسیدن به رده چهارم را در اختیار ندارد.

انتظار نابجا یا انتظار جادو؟

در پاسخ به اشاره مکرر مورینیو به مشکل مصدومیت‌ها، برخی منتقدین، مشکل را از خود مورینیو می‌دانند که با وجود آگاهی از وضعیت فیزیکی دیبالا و سابقه مصدومیت‌های این بازیکن، سعی دارد ستاره آرژانتینی را به نقطه اتکای تیم خود تبدیل کند.

عُمق نداشتن ترکیب رم، همواره یکی از بهانه‌های اصلی مورینیو در برابر منتقدین بود: «« فکر می‌کنم زیادی دارید بزرگش می‌کنید، ما فقط چهار امتیاز با این هدف [سهمیه لیگ قهرمانان] فاصله داریم. اگه به پتانسیل بقیه تیم‌هایی که برای سهمیه میجنگن، نگاه کنید، فکر نمی‌کنم قابل‌قیاس با ما باشن. ولی بهرحال ما رُم هستیم، با بهترین هواداران دنیا و با یک مربی که هوادارا بعضی وقتا یادشون میره اسمش «ژوزه مورینیو فلیکس» هست و نه ژوزه مورینیو پاتِر »»

اشاره مورینیو به نام هری پاتر، نوعی طعنه به منتقدینی بود که انتظار عملکرد بهتر حتی با وجود مصدومیت‌ها را داشتند.

رُم ، تنها نیست

اما سؤال اینجاست که آیا فقط رُم مشکل دارد؟ آیا مصدومیت‌ها فقط گریبانگیر تیم مورینیو شده‌اند؟

علاوه بر غیبت‌ها، مورینیو، مشکلات ناشی از قواعد فیرپلی مالی را نیز بهانه کرده و اشاره می‌کند که رُم نمی‌تواند در حد تیم‌هایی چون چلسی و منچسترسیتی خرج کند. اما باید از مورینیو پرسید که چطور می‌شود تیمی مثل بولونیا، چه به لحاظ رتبه و چه سبک بازی، در وضعیت بهتری قرار دارد و تیم تحت هدایت او که از نظر میزان دستمزدها، سومین تیم سری آ محسوب می‌شود، پس از 20 بازی، کمترین امتیاز را از فصل 03-2002 کسب کرده است.

مورینیو هم‌چنین دارای بدترین میانگین امتیازی (61. 1) در بین مربیانیست که 50 بازی یا بیشتر روی نیمکت رم نشسته‌اند. مجموعه اینها باعث شد که گروه فریدمَن، علی‌رغم مشکلات مالی، تصمیم به اخراج آقای خاص بگیرند. آن‌ها در بیانیه خود تأکید کردند که ««تحول فوری در جهت منافع باشگاه ضروریست.»»

با توجه به نزدیکی جدول سری آ، به نظر می‌رسد که سران رم تصمیم درستی اتخاذ کردند و در صورت واکنش مناسب، هنوز فرصت کسب سهمیه وجود دارد.

سقوط آزاد بس است

پیغام بلوتی پس از بازی با میلان روشن بود: «« ما نمی‌توانیم بیش از این در جدول سقوط کنیم !»»

نمی‌توان انکار کرد که مورینیو در نخستین فصل حضورش، علی‌رغم مشکلات، عملکرد خوبی داشت و هم‌چنین نمی‌توان مورینیو را تنها مقصر اوضاع فعلی دانست.

تیاگو پینتو مدیر ورزشی باشگاه نیز ماه آینده قطع همکاری خواهد کرد و به‌خاطر عملکرد ضعیف باشگاه در انتقالات، کمتر هوادار رم پیدا می‌شود که از رفتن او خوشحال نشود. اما سبک بازی تیم، نتایج ضعیف، رفتار شرم‌آور کادر فنی در کنار زمین و بهانه‌جویی پی‌ در پی از وضعیت داوری، مصدومین و ... ، باعث شد همدردی با مورینیو به پایین‌ترین سطح برسد و حتی متعصب‌ترین هوادران که همین یک ماه پیش با نصب بنر ««رومانیستای مادام‌العمر»»، به تحسین و تمجید آقای خاص می‌پرداختند، از اخراج او استقبال کنند یا حداقل سکوت پیشه کنند.

🚨🚨این مطالب را هم بخوانید:

🔹گل های بازی کامرون 3-2 گامبیا (جنون محض در دقیقه 90، صعود کامرون و حذف غنا)

🔹آشنایی با بهترین بازیکنان تاریخ قاره آفریقا (بخش اول)

🔹رودری؛ الگوی کامل یک هافبک دفاعی در فوتبال مدرن (بخش دوم و پایانی)

🔹رودری؛ الگوی کامل یک هافبک دفاعی در فوتبال مدرن (بخش اول)