فوتبال7
به مناسبت تولد اوتمار هیتسفلد؛ شرح بیوگرافی ژنرال آلمانی به همراه جدیدترین اظهارنظر او
نگاهی کلی به کارنامه پرافتخار هیتسفلد دوست داشتنی!
«نام ورزشگاه آلیانز آرنا را به فرانتس بکن باوئر تغییر دهید.» این جدیدترین اظهارنظر یکی از محبوب‌ترین مربیان تاریخ فوتبال آلمان و سوئیس درپی فوت قیصر دنیای فوتبال است. از اگر آن دسته از فوتبال دوستانی باشید که دیدن مسابقات این رشته ورزشی را از دهه ۹۰ میلادی آغاز کرده اند، احتمالا نام یک مربی پرافتخار را زیاد شنیده اید. اوتمار هیستفلد در سالیان طولانی دوران مربیگری خود لحظات خاطرانگیز زیادی را برای هواداران بایرن مونیخ و دورتموند و البته تیم ملی سوئیس به ارمغان آورده است. در این مطلب از سایت فوتبال۷ بیوگرافی و سوابق ورزشی این مربی دوست داشتنی سالهای نه چندان دور فوتبال اروپا را برای شما عزیزان شرح خواهیم داد. با ما همراه باشید.
اطلاعات شخصی
اوتمار هیتسفلد در ۱۲ ژانویه ۱۹۴۹ در شهر لوراخ آلمان غربی متولد شد. او دهه ۶۰ بازیکن تیم‌های لوارخ و اشتیتن بود و در دهه ۷۰ میلادی توانست افتخاراتی را در فوتبال سوئیس با تیم بازل بدست آورد. شاید نقطه درخشان رزومه ورزشی هیتسفلد به عنوان بازیکن، عملکرد قابل تحسین او در پیراهن اشتوتگارت بود. جایی که در ۵۵ بازی توانست ۳۳ گل را برای این تیم به ثمر برساند. حتی در یک مسابقه توانست ۶ گل را برای این تیم به ثمر برساند که اتفاقا در نوع خود یک رکورد برای فوتبال باشگاهی آلمان تلقی می‌شود. ژنرال دوست داشتنی فوتبال باشگاهی آلمان در آخرین سالهای فعالیت خود به عنوان بازیکن پیراهن لوگانو و لوزان سوئیس را برتن کرد و درنهایت سال ۱۹۸۳، یعنی ۳۴ سالگی را برای خداحافظی انتخاب کرد. او در المپیک ۱۹۷۲ عضو تیم المان غربی بود و اتفاقا هم بازی اولی هوینس، مدیر اجرایی کنونی باشگاه بایرن مونیخ بود.
هیتسفلد در قامت مربی
ژنرال دوست داشتنی بایرن مونیخ و دورتموند پس از خداحافظی در فوتبال باشگاهی سوئیس به عنوان بازیکن، سی سال به کار مربیگری پرداخت. در این سی سال طیفی از افتخارات باشگاهی را به رزومه خود افزود و در عرصه ملّی هم نقش مهمی در پیشرفت فوتبال سوئیس داشت.
۱۹۸۳ – ۱۹۹۱؛ آغاز مسیر مربیگری در فوتبال باشگاهی سوئیس
هیتسفلد ابتدا در سال ۱۹۸۳ روی نیمکت زوگ۹۴ نشست و یکسال بعد تجربه مربیگری آرائو را به رزومه خود افزود. او حد فاصل سالهای ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۸ در این تیم مربیگری کرد و سپس گراس هاپر را به عنوان چالش بعدی خود در عرصه مربیگری افزود. وی موفق شد جام حذفی فوتبال سوئیس را برای آرائو کسب کند و برای گراس هاپر هم دو قهرمانی سوپرلیگ سوئیس و دو سوپرجام فوتبال این کشور را بدست آورد.
۱۹۹۱ – ۱۹۹۴؛ ژنرال به وست فالن می‌آید!
در آن زمان مایکل مه مدیر تجاری بوروسیا دورتموند بود و تابستان ۱۹۹۱ توانست هیتسفلد را به این تیم بیاورد. هیتسفلد انقلابی را در ترکیب این تیم بپا کرد که سبب پایان یافتن نتایج ناامید کننده زنبورها شد. ابتدا گلر محبوب دورتموندی ها؛ تد دی بیر را کنار گذاشت و اشتفان کلوس را جایگزین او کرد. سپس اشتفان چاپیوسات را به فاز تهاجمی این تیم اضافه کرد و اتفاقا همین کار سبب شد که این بازیکن تبدیل به برترین گلزن خارجی دورتموند شود. سال ۱۹۹۳ بود که هیتسفلد تا مرز قهرمانی با این تیم پیش رفت. اما در دقایق پایانی بازی همزمان، با گلی که تیم اشتوتگارت به رقیب خود زد ورق به نفع مردان مرسدس بنز ارنا برگشت. با این حال عملکرد خوب دورتموند درامد خوبی را بابت حق پخش تلویزیونی به ارمغان آورد. دورتموند در جام یوفای فصل بعد مقابل یوونتوس قرار گرفت و نتوانست جام یوفا را برای خود کند.
۱۹۹۴ – ۱۹۹۵؛ کوبیدن زنبورها بر درهای بهشت
بدون شک یکی از خاطرانگیزترین دوران مربیگری هیتسفلد به سالهای ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۷ مربوط می‌شود. در فصل ۱۹۹۴ – ۱۹۹۵ دورتموند و وردبرمن رقابت تناتنگی با هم داشتند. هفته آخر وردبرمن برابر بایرن مونیخ قرار گرفته بود و همزمان دورتموند باید مقابل هامبورگ به میدان میرفت. تنها بعد از گذشت ۸ دقیقه از شروع بازی، آندریاس مولر توانست دروازه حریف را باز کند. اما اتفاقات خوب آن روز تنها محدود به وست فالن نبود. در بازی همزمان بایرن مونیخ توانست وردبرمن باز کند و شکست این تیم سبزپوش از یکسو و گل دیگر دورتموندی‌ها که توسط لارس ریکن به ثمر رسید، سبب قهرمانی زنبورها شد.
۱۹۹۵ – ۱۹۹۶؛ جام در وست فالن باقی ماند!
بایرن مونیخ تلاش کرده بود که چند بازیکن دورتموند را برای تقویت خود برعهده بگیرد. اما هیتسفلد هم بیکار ننشست و برای تقویت تیم خود به سراغ سری آ ایتالیا رفت و بازیکنان نامداری چون یورگن کولر را به تیم خود اضافه کرد. در این فصل هم دورتموند با تساوی مقابل مونیخ ۱۸۶۰ در هفته پایانی قهرمانی فصل پیش خود را تکرار کرد.
۱۹۹۶ – ۱۹۹۷؛ شاهکار هیتسفلد در دورتموند
در این فصل دورتموند یکی از دوست داشتنی‌ترین اسکواد‌های تاریخ خود را داشت. تیمی که هر رقیبی را می‌توانست به چالش بکشد و باوجود مرد سال فوتبال اروپا؛ یعنی ماتیاس سامر و سنگربانی مطمئن چون اشتفان کلوس تمام تمرکز خود را روی لیگ قهرمانان اروپا گذاشته بود. دورتموند در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپای این فصل توانست منچستر یونایتد را شکست دهد و در فینال هم انتقام شکست مقابل یوونتوس را در سال ۱۹۹۳ گرفت.
نوبت به هدایت باواریایی‌ها می‌رسد! ؛ از شکست دقایق آخری مقابل فرگوسن تا قهرمانی مقابل والنسیا
هیتسفلد در دو دوره ۱۹۹۸ – ۲۰۰۴ و نیز ۲۰۰۷ – ۲۰۰۸ روی نیمکت بایرن مونیخ نشست. شاید کمتر شخص فوتبال دوستی را بتوان یافت که فینال لیگ قهرمانان اروپا ۱۹۹۹ را فراموش کرده باشد. بازی که یاران علی دایی برد یک بر صفر را در دقایق پایانی با شکست دو بر یک عوض کردند. اما درست دو سال بعد اوتمار هیتسفلد توانست با بایرن هم قهرمان اروپا شود و در فینال ۲۰۰۱ والنسیایی که تحت هدایی هکتور کوپر بود را در ضربات پنالتی شکست دهد.
هیتسفلد در تیم ملی سوئیس
نوبت به ماجراجویی ژنرال در عرصه ملی رسیده بود. او در سال ۲۰۰۸ روی نیمکت تیم ملی سوئیس نشست و توانست این تیم را روانه جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی کند. در آن جام جهانی شاگردان هیتسفلد با اسپانیا، شیلی و هندوراس همگروه شدند و تنها شکست قهرمان آن دوره؛ یعنی اسپانیا را رقم زدند. سوئیس در جام جهانی ۲۰۱۴ هم تحت هدایت این مربی باتجربه بود و اتفاقا در سید یک قرعه کشی این تورنومنت قرار داشت. در جام جهانی برزیل یاران ژردان شکیری با فرانسه، اکوادور و هندوراس همگروه شدند و توانستند به دور بعد صعود کنند. علی رغم بازی قابل تحسین سوئیس مقابل آرژانتین، اما این تیم مقابل یاران مسی شکست خورد و این پایان فعالیت هیتسفلد در عرصه مربیگری بود.
دو رکورد جالب اوتمار هیستفلد
او دومین مربی تاریخ فوتبال است که موفق به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا با دو تیم مختلف شده است. پیش از او ارنست هاپل اتریشی چنین رکوردی را به نام خود ثبت کرده بود و بعد از او خوزه مورینیو، یوپ هاینکس و کارلو آنجلوتی توانستند این رکورد را تکرار کنند. همچنین هیتسفلد از جمله مربیانی است که موفق به برد در درکلاسیکر با هردو تیم بایرن مونیخ و دورتموند شده است.
