10. لوییس ساها

بعد از خرید لوییس ساها توسط شیاطین سرخ، الکس فرگوسن اعتراف کرد که دلیل جذب مهاجم فرانسوی این بود که همیشه مقابل فولام برای تیمش دردسر درست میکرد! ساها شروع فوق العاده ای در اولدترافورد داشت و توانایی خود را با هفت گل در 14 بازی اول به نمایش گذاشت. با این حال، مصدومیت به یک مانع دائمی تبدیل شد و باعث شد ساها به دلیل غیبت‌های مکرر خود عذرخواهی کند. در نهایت، سرالکس که با وجود دلسوزی، هرگز قادر نبود روی بودن یا نبودن مهاجم تیمش حساب کند، به ساها اجازه داد تا در سال 2008 به اورتون بپیوندد.

9. جک ویلشر

دوران حرفه‌ای جک ویلشر در آرسنال با درخشش‌های فراوان آغاز شد و اولین بازی خود را در سن 16 سالگی انجام داد تا رکوردی که سسک فابرگاس در اختیار داشت بشکند. با این حال، شکستگی شدید مچ پا در طول یک بازی دوستانه پیش فصل در سال 2011 ترمز او را کشید! ویلشر که فابیو کاپلو اون را «آینده‌ی فوتبال انگلیس» میدانست، برای بهبودی کامل و اوج گرفتن دوباره خیلی تلاش کرد، اما در نهایت در سال 2018 آرسنال را ترک کرد. او اعتراف کرد که هرگز به اوج توانایی‌های خود نرسید و پذیرش این واقعیت تلخ برایش بسیار دشوار است.

8. تیاگو آلکانترا

تیاگو در عصر طلایی خط هافبک بارسلونا ظهور کرد و نیمکت نشین اسطوره‌هایی مثل ژاوی، اینیستا و بوسکتس بود. اوضاع نشان از تلف شدن توانایی‌های این هافبک داشت تا اینکه درخواست ویژه‌ی پپ گواردیولا برای خرید این بازیکن برای بایرن مونیخ، استعداد و توانایی‌های بازی‌سازی‌اش را کاملا نمایان کرد. با این حال، تیاگو در معرض آسیب‌های ناامیدکننده‌ای قرار گرفت که او را از حضور مداوم در مسابقات بازداشت. با وجود مهارت‌های فراوان، هرگز نتوانست به مراتب بالا در دوران حرفه‌ای خود دست یابد و در نهایت راهی لیورپول شد و آنجا هم روزهای نه چندان موفقی را سپری می‌کند.

7. ماریو گوتزه

ماریو گوتزه که به خاطر گل فوق‌العاده مهم خود در فینال جام جهانی 2014 شناخته می‌شود، در سنین جوانی آماده‌ی ستاره شدن به نظر می‌رسید. با این حال، تصمیم او برای ترک بوروسیا دورتموند به بایرن مونیخ در سال 2013 یک اشتباه بزرگ بود. مهمتر از آن، یک اختلال متابولیسمی نادر مشکلات عضلانی بسیاری برایش ایجاد نمود و هرگز اجازه‌ی رشد و شکوفایی در مونیخ را پیدا نکرد.

6. پل پوگبا

پوگبای بااستعداد و خوش نقش یوونتوس که با رفتن به منچستر تبدیل به گرانترین فوتبالیست دنیا شد و همگان از استحقاقش برای کسب توپ طلا حرف می‌زدند، به هیچ عنوان نتوانست خودش را ثابت کند!

او پس از دورانی پرحاشیه و فاجعه‌آمیز در اولدترافورد به تورین برگشت، اما این بازگشت در سال 2022 با مصدومیت هولناکی همراه بود. فصل او پس از تنها 23 دقیقه به دلیل مشکل در ناحیه ران پا به طور ناگهانی به پایان رسید و نگرانی‌ها را در مورد آینده‌اش افزایش داد. در حالی که توانایی‌های فنی می‌توانست او را به اوج بازگرداند، مجموعه‌ای از مصدومیت‌ها و حواس پرتی‌های خارج از زمین مانع از تلاش او برای پیشرفت شد.

5. آدریانو

آدریانو که به عنوان جانشین رونالدو در اینترمیلان ستایش می‌شد، دارای ترکیبی منحصر به فرد از فیزیک بدنی و مهارت فنی بود. با این حال، مصدومیت، از دست دادن پدرش و افسردگی، پس از یک شروع امیدوارکننده حرفه‌ی او را از مسیر اصلی خارج کرد. به قول خودش «من زخمی در مچ پا دارم و زخمی در روحم» که به وضوح تأثیر ویرانگر این شکست‌هایش در زندگی را به تصویر می‌کشد.

4. مارکو رویس

مارکو رویس که در دورتمند با سبک بازی چشم‌نوازش انتظارات زیادی از خود ایجاد کرده بود، اغلب به دلیل مصدومیت و ضعف بدنی از میادین دور می‌شد. هافبک آلمانی علیرغم داشتن استعداد فوق‌العاده‌، چندین تورنمنت مهم را از دست داد و درخشش باشگاهی‌اش به دلیل مشکلات مداوم تناسب اندام مختل شد. با این حال اشتیاق و سیری ناپذیری او برای بازگشت به سلامتی و ادامه دادن فوتبال خود، او را به شخصیت الهام‌بخش برای دوست دارانش تبدیل کرد. این بازیکن همچنان در دورتمند توپ می‌زند و از نمادهای وفاداری به این باشگاه به شمار می‌رود.

3. مایکل اوون

مایکل اوون که در سال 2001 با تنها 21 سن، بعنوان اولین بازیکن انگلیسی توپ طلا را کسب کرد، نوید ظهور یک فوق ستاره را به دوست داران لیورپول داد. با این حال، یک پارگی شدید از ناحیه همسترینگ در بازی شوم مقابل لیدزیونایتد، (در سال 1999) مسیر دوران حرفه‌ایش را عوض کرده بود!

او بعدها اعتراف کرد که شکستگی پا را به این مصدومیت ترجیح میداد! زیرا اثرات آن هرگز دست از سرش برنداشت. اوون در سال 2004 به جمع کهکشانی‌ها پیوست و آن‌ها را به داشتن مهاجمی شش دانگ امیدوار نمود، اما فقط یک سال آنجا دوام آورد و تجربه‌ی انواع و اقسام مصدومیت‌ها هیچوقت اجازه‌ی خودنمایی را برایش صادر نکرد.

2. رونالدو

رونالدوی برزیلی که اغلب R9 نامیده می‌شود، حرفه‌ای هیجان‌انگیز و ماندگار داشت، اما دو مصدومیت وحشتناک زانو در دوران حضورش در اینترمیلان، او را برای سه فصل از میادین دور کرد. اگرچه او بهبود یافت، توپ طلا گرفت، در جام جهانی 2002 بهترین گلزن رقابت‌ها شد و در کنار سایر ستارگان پنجمین قهرمانی برزیل را به ارمغان آورد، اما هرگز آن مهاجم غیرقابل توقف دوران جوانی که دنیای فوتبال را مسحور کرده بود، نبود.

با وجودی که مصدومیت روزهای تاریکی را برای مریخی رقم زد، بسیاری او را بهترین مهاجم نوک تاریخ میدانند.

1. مارکو فن باستن

مارکو فان باستن، که به عنوان یکی از بهترین شماره 9 های تاریخ فوتبال شناخته می‌شود، تأثیر قابل توجهی بر این ورزش گذاشت. مهاجم صاحب نام و خوش تکنیک هلندی که به تنهایی 3 بار برنده‌ی توپ طلا شده بود، هرگز تصورش را نمیکرد که آخرین بازی فوتبالش را در سن 28 سالگی انجام دهد...

اسطوره‌ی باشگاه میلان و آژاکس که 300 گل در دوران بازیگری کوتاهش به ثمر رسانده بود، سرنوشت تلخی داشت و در سال 1993 دچار مصدومیت وحشتناکی از ناحیه مچ پا شد. او پس از 2 سال مبارزه ناموفق برای بازگشت به مستطیل سبز، درنهایت تسلیم شد و در سال 1995 بازنشستگی خود را اعلام کرد. جدایی زودهنگام او یک ضایعه ناگوار بود، نه تنها برای خودش، بلکه برای کل جامعه فوتبال.