جولیان آلوارز، به استثنای دو بازی، در تمام بازی‌های این فصل حضور ثابت داشته و ششمین گل فصل خود را برابر لایپزیش به ثمر رساند؛

جولیان آلوارز در این فصل برای منچسترسیتی بسیار مؤثر بوده است، اما حتی بر حسب استاندارد بازی خود او در این فصل، نقش او در پیروزی چمپیونزلیگ مقابل لایپزیش، خاص‌تر از تمام بازی‌هایش بود.

درین بازی، آلوارز 23 ساله، با زدن گل کلیدی و دوم سیتی و ارسال پاس گل سوم سیتی ظرف 10 دقیقه، آن هم به‌عنوان یار تعویضی، آمار خیره‌کننده‌ی خود درین فصل را به شش گل و چهار پاس گل رساند.

به‌طور میانگین او هر 70 دقیقه، یک مشارکت در گل (گلزنی یا پاس گل) داشته است.

پپ گواردیولا نیز عملکرد او در ماه پییش را در حدی دانسته که «« نیمکت‌نشین کردن او تقریباً غیرممکن است»». نمایش درخشان او به‌عنوان یار تعویضی در ردبول آرنا (ورزشگاه لایپزیش)، پس از هشت حضور متوالی در ترکیب ثابت نیز تأیید دیگری بر حرف گواردیولا بود. سیتی در آستانه‌ی عدم پیروزی در سومین بازی متوالی بود که آلوارز مانع آن شد.

اما این تنها عملکرد منجر به پیروزی آلوارز در بازی‌های اخیر نیست و در حال‌حاضر او جزو چند بازیکن مهم ترکیب است.

آلوارز جدیداً نقش بسیار بیشتر و مهمتری در تاکتیک‌های گواردیولا پیدا کرده است. فصل  پیش نیز نقش مهمی در کسب سه‌گانه‌ی سیتی و به‌ویژه در فتح لیگ داشت. ولی مجموعاً فقط در 13 بازی لیگ و 4 بازی لیگ قهرمانان به‌عنوان بازیکن ثابت حضور داشت.

اما مصدومیت‌های آغاز این فصل، درها را به روی حضور بیشتر سایر بازیکنان، از جمله او باز کرده‌اند.

آلوارز فصل گذشته بیشتر به‌عنوان یک مهاجم تعویضی یا مهاجم راست استفاده می‌شد، اما پس از نیمکت‌نشینی دی‌بروین در اثر مصدومیت همسترینگ، او اکنون در نقش شماره‌ی 10 سیتی ظاهر شده و موفق عمل کرده است.

البته او با این نقش بیگانه نیست و به قول خودش ««فصل پیش نیز چند باری در این پست بازی کرده بودم.»» اما از آمارها مشخص است که سازگاری او با این نقش بیشتر شده و توانایی حضور ثابت درین پست را دارد.

اگرچه ویژگی اصلی بازیکن آرژانتینی، خلاقیت نیست و او را با این ویژگی نمی‌شناسند، اما در حال‌حاضر به بزرگترین منبع خلاقیت تیم تبدیل شده است و نرخ ایجاد شانس‌های گلزنی توسط او تقریباً سه برابر و نرخ پاس‌های گل موردانتظار او در 90 دقیقه نیز تقریباً دو برابر شده است.

درین فصل، فقط چهار بازیکن- کیران تریپیر از نیوکاسل، برونو فرناندز از منچستریونایتد و جیمز مدیسون و دژان کولوسفسکی از تاتنهام- شانس‌های بیشتری خلق کرده‌اند.

در بسیاری از این شانس‌ها، آلوارز پس از دریافت توپ در حالت نیم‌چرخش (تغییر جهت 180 درجه‌ای)، به سرعت آن را به جلو ارسال کرده است، مانند پاسی که ماه پیش برای جرمی دوکو ارسال کرد تا گل اول سیتی مقابل وستهام را به ثمر برساند.

پپ نیز به نوع موقعیت‌سازی آلوارز اشاره کرده است. گواردیولا اخیراً گفت «« او تمام حرکاتش را به‌خوبی و با سرعت اجرا می‌کند. او چیزهای زیادی یاد گرفته و حالا بهتر می‌داند که چگونه باید در فضای بین خط میانی و دفاعی حریف بازی کند.»»

با وجود پاس‌های دقیق او در یک‌سوم انتهایی زمین، فعلاً کسی نبود دی‌بروین را احساس نمی‌کند و البته تنوع پاس‌های او نیز بسیار بالاست.

پاس‌های عمقی سانتی‌متری، پاس‌های پشت پای تک‌ضرب و پاس‌های کات‌بک برای شوتزنی سایر بازیکنان، نقش زیادی در کمک به سایر بازیکنان داشته است. در برابر وستهم، آلوارز یک پاس چیپ استثنایی نیز از بالای سر دفاع ارسال کرد و زمینه‌ساز گل سیلوا شد.

اما نکته‌ی جالبتر اینست که او در کنار بازیسازی، آمار گلزنی خود را نیز حفظ کرده است. گواردیولا گفت «وقتی او پشت سر ارلینگ هالند بازی می‌کند، به یک تهدید باورنکردنی تبدیل می‌شود.»» بخصوص اینکه این دو بازیکن درک واقعاً بالایی از هم دارند.

آلوارز و هالند، تا اینجای فصل، هر کدام 10 شانس گلزنی ایجاد کرده‌اند که ازین حیث، فقط زوج اُلی واتکینز و موسی دیابی از آستون‌ویلا بالای سر آن‌ها هستند.

در واقع، وقتی آلوارز هالند را تغذیه نمی‌کند، جای دو بازیکن برعکس می‌شود و بازیکن نروژی لطف‌های قبلی او را جبران می‌کند. هر دو پاس گل هالند در این فصل مقابل فولام و ستاره سرخ بلگراد، برای آلوارز بوده است.

بازی کردن آلوارز از عقب‌تر، به معنای کاهش لمس توپ‌های این بازیکن در محوطه‌ی جریمه‌ی حریف است، اما از طرفی تعقیب او در هنگام استارت زدن را برای مدافعان حریف سخت‌تر می‌کند.

گل اول او مقابل ستاره‌ی سرخ، به همین شکل به ثمر رسید. او توپ را در فاصله‌ی 36 متری از دروازه به هالند پاس داد، سپس به‌سرعت به‌سمت محوطه دوید تا از پاس متقابل هالند استفاده کند و پس از دریبل دروازه‌بان، از نزدیکی خط کرنر، توپ را وارد دروازه کرد. در گل او مقابل فولام نیز مجدداً با حرکت شبح‌وار از پشت هالند و ورود به محوطه، سانتر هالند را به گل تبدیل کرد.

این استارت‌های مرکزی که از عقبتر آغاز می‌شوند، بعد جدیدی هستند که به بازی هجومی سیتی اضافه شده است. دقیقاً به همین‌خاطر است که گواردیولا گفت: ««او چیزهای زیادی به ما می‌دهد.»»

با رفتن ریاض محرز و ایلکای گوندوغان و غیبت دی‌بروین، سهم آلوارز از ضربات آزاد نیز افزایش یافته است. بازیکن آرژانتینی، فصل پیش حتی یک شوت هم از روی ضربه آزاد نداشت و فقط چهار ضربه کرنر را ارسال کرد. اما این فصل، او به یکی از ضربه آزادزن‌های اصلی از هر دو جناح تبدیل شده است.

و البته به‌خوبی از پس این مسئولیت برآمده است و از آن لذت می‌برد. آلوارز مقابل ولورهمپتون و ستاره سرخ بلگراد دو گل مستقیم از ضربه آزاد به ثمر رساند و مقابل وستهم نیز شوت او به تیرک برخورد کرد.

با توجه به اینکه هالند نیروی خطرناک و اصلی سیتی در هجده‌قدم است، تهدید فزاینده‌ی آلوارز از فواصل طولانی‌تر نیز مثال دیگری از سازگاری او با سبک بازی تیم است و او توانسته دقیقاً همان چیزی که سیتی و پپ می‌خواهند را برآورده کند.

با بازگشت دی‌بروین از مصدومیت نیز سیتی خطرناک‌تر می‌شود و با آمادگی بالای جک گریلیش، متئو کواچیچ و برناردو سیلوا، گواردیولا اکنون گزینه‌های بیشتری در اختیار دارد.

اما در این دوران سخت غیبت و خروج برخی بازیکنان، قطعاً فقط به‌لطف یک بازیکن است که آن‌ها توانسته‌اند عملکرد خیره‌کننده‌ای داشته باشند: جولیان آلوارز.

منبع آمار: Sky Sport

این مطلب را هم بخوانید: روایتی از پایان تلخ ادن هازارد در فوتبال؛ ای کاش در چلسی می‌ماندی پسر!