در روزگار هولیگان‌ها در انگلیس، پوشش و ظاهر آن‌ها نشان دهنده این بود که تشکیلات کدام تیم در بریتانیا هستند و مردم جزیره با دیدن این اوباش‌ها، پا به فرار می‌گذاشتند، زیرا می‌دانستند که قرار است یک دردسر یا یک فاجعه جدیدی رخ دهد!

بعد بازی‌های اروپایی انگلیسی‌ها، که سالیان سال جام‌های این رقابت‌ها تحت سیطره آن‌ها بود، تشکیلات هواداران اهالی جزیره، شروع به خرابکاری و شورش در شهر حریف خود در سطح اروپا می‌کرد و موجب دردسرهای تمام ناشدنی برای پلیس‌ها و گارد ویژه خسته‌تر از همیشه در اروپا بود!

هولیگان‌های انگلیسی، همچون سپاهی بی‌رحم و ویرانگر بعد از هر بازی، مراکز شهرهای اروپایی را به گند می‌کشیدند و آن‌جا را چون ویرانه‌ای مخروبه ترک می‌کردند.

روتردام، تورین، دوسلدورف، بیلبائو و تعداد بی‌شماری از شهرهای اروپا به نام فوتبال و با هولیگان‌های انگلیسی کاملا به‌هم ریخته شدند؛

اروپا گیج و آشفته و عصبی دنبال می‌شد، دنیا به این منظره‌ها با وحشت نگاه می‌کرد و تشکیلات هولیگان‌های انگلیسی هم کارشان را به بهترین شکل در برهم زدن نظم انجام می‌دادند!

بعضی از این تشکیلات هواداری آن‌قدر مشهور شدند که به سران آن‌ها در حد آدم‌های معروفی چونن ستاره‌های سینما و اهالی موسیقی توجه می‌شد. کار به جایی رسید که حتی تشکیلات تیم وستهام، کارت ویزیت هم چاپ کرده بودند و هولیگان‌های مشهوری چون کاس پنانت، تره‌ور تانر و جیسون مارینر به عنوان اسطوره‌هایICF به شمار می‌آمدند.