در 7 ژوئن، در ورزشگاه ادن آرنا شهر پراگ جمهوری چک، بین وستهام یونایتد و فیورنتینا، فینال کنفرانس اروپا، با سوت دل سرو اسپانیایی آغاز شد. این بازی با برتری 2-1 وستهام تمام شد و گل‌های این بازی را سعید بن رحما و ژارود بوون برای وستهام و بوناونتورا برای فیورنتینا به ثمر رساند. همچنین لوکا یوویچ یک گل را برای فیورنتینا در وقت های تلف شده نیمه اول به ثمر رساند که با تصمیم VAR، گل مردود اعلام شد.

این بازی در بیرون زمین با حاشیه‌ها و درگیری بین هواداران دو تیم همراه بود که این تنش ها به داخل بازی هم کشیده شد؛ هواداران وستهام، در هنگامی که کریستیانو بیراگی، کاپیتان فیورنتینا، می‌خواست ضربه کرنر را بزند، از او با بطری های آب معدنی یخی و اشیاهای مختلف، پذیرایی کردند که منجر به شکستن سر وی شد؛ او راجع به این واکنش از سوی هواداران رقیب در پایان بازی گفت:(( احساس نمی‌کنم که لازم باشد چیزی بگویم. من آنها را قضاوت نمی کنم، اما امیدوارم یک نفر کار خود را به درستی انجام دهد و با آن‌ها برخورد کند.)) او همچنین راجب شکست و ناکامی در فینال این رقابت‌ها گفت:(( ما از داخل مرده‌ایم، مخصوصاً به این دلیل که قهرمانان داخل زمین هستیم، اما احساس کل شهر را با خود حمل می‌کنیم که طی دو یا سه هفته گذشته نشان دادند فیورنتینا چقدر برای آن‌ها مهم است. ما هم برای آن‌ها بازی کردیم و بزرگترین غم دست خالی برگشتن به شهر است. چیزی که باعث ناراحتی بیشتر می شود این است که وستهم تیم غیرقابل نفوذی نبود، اما ما بعداً بازی را تحلیل خواهیم کرد.))

همچنین قابل ذکر است که وستهام، بعد از 58 سال توانست در یک تورنمت معتبر، قهرمانی به دست بیاورد در صورتی که آن‌ها در لیگ برتر انگلیس مقام چهاردهم را کسب کردند! همچنین این آخرین قضاوت کارلوس دل سرو، در دنیای فوتبال بود.

قهرمانی وستهام در لیگ کنفرانس اروپا، دیوید مویس را در سالگرد یکی از تلخ‌ترین روزهای عمرش به خوشحال‌ترین مربی روی زمین تبدیل کرد، سرمربی 60 ساله وستهام، درست در مقطعی به این موفقیت بزرگ دست یافت که 10 سال پیش یکی از تلخ‌ترین دوران عمرش بود، او 10 سال پیش در چنین روزهایی بعد از تنها 9 ماه حضور روی نیمکت منچستریونایتد، از سمت خود برکنار شد. مویس که با کارنامه‌ای موفق از اورتون به یونایتد نقل مکان کرده بود امیدوار بود که جاه‌طلبی‌های فوتبالی خود را در اولدترافورد ارضا کند اما در این کار موفق نبود. او را در اوایل حضورش در یونایتد آقای برگزیده می‌نامیدند، اما خیلی زود با نتایج ناامیدکننده شیاطین سرخ، همین لقب به سوژه‌ای برای مسخره کردنش تبدیل شد؛

اما این پایان کار نبود و دیوید مویس با همان اشتیاق همیشگی به مربیگری ادامه داد. رئال سوسیداد و ساندرلند مقصدهای بعدی او بودند تا اینکه پیشنهاد وستهام او را دوباره به فوتبال انگلیس برگرداند و آقای برگزیده این بار توانست خود را به همه ثابت کند، پرسابقه‌ترین مربی فوتبال انگلیس (از حیث تعداد حضور روی نیمکت) مقصد مورد نظر خود را پیدا کرده بود. مویس شروع به ساختن تیمی کرد که قرار بود او را دوباره در عرصه مربیگری به نامی معتبر تبدیل کند؛ شاید کمی رویاپردازانه به نظر می‌رسید، همان‌طور که ژارود بوون گفته بود: « اگر روز اولی که به وستهام پیوستم به من می‌گفتند روزی در یک فینال اروپایی خواهیم بود، پوزخند می‌زدم! » مویس اما وستهام را به تیمی تبدیل کرد که در یک فینال اروپایی حضور یافت و بوون هم گل قهرمانی آن را زد!

آنها در فصل 21-2022 به سختی در لیگ برتر ماندند و یک فصل بعد به عنوان شگفتی‌ساز مسابقات در رتبه ششم قرار گرفته و به لیگ اروپا راه یافتند. حضور در جمع 4 تیم نهایی موفقیت مهمی برای وستهام بود اما شکست در نیمه نهایی کار را خراب کرد. شاگردان مویس اما ناامید نشدند و یک سال بعد مسیر موفق خود را، این بار در لیگ اروپا، تکرار کردند و دیگر خبری از شکست در نیمه نهایی نبود؛ آنها در فصلی که تا دو هفته مانده به پایان آن، خطر سقوط به چمپیونشیپ را احساس می‌کردند، به فینال لیگ کنفرانس راه یافتند تا بعد از 58 سال در آستانه فتح یک جام قرار بگیرند.

دیوید مویس، کارگردان این قسمت تاریخی از داستان وستهام بود؛ او تیمی را به فینال لیگ کنفرانس اروپا رساند که در طول حیات 127 ساله خود تنها دو بار موفق به فتح جام شده است؛ راین گرینوود (1965) و جان لایل (1976) و حالا دیوید مویس!

سرمربی 60 ساله وستهام، امشب با پیروزی 2-1 مقابل فیورنتینا، ماموریت شگفت انگیز خود را به سرانجام رساند تا در سالگرد یکی از تلخ‌ترین شب‌های مربیگری خود به یکی از بزرگترین موفقیت‌های شغلی‌اش دست پیدا کند؛ تیم او یک بار در جریان بازی از حریف پیش افتاد، اما گل مساوی را دریافت کرد تا همه خود را آماده ادامه یافتن کار در وقت‌های اضافه کنند. در آخرین دقیقه از نیمه دوم اما بوون برای بار دوم دروازه حریف را باز کرد تا دیوید مویس را کنار زمین تا مرز جنون پیش ببرد. سرمربی 60 ساله وستهام، در لحظه به ثمر رسیدن این گل به یک کودک 6 ساله شبیه بود که از فرط شادی می‌دوید، فریاد می‌کشید و هر که سر راهش بود را به آغوش می‌کشید. او حالا چه بخواهد و چه نخواهد یک شخصیت افسانه‌ای برای هواداران وستهام خواهد بود؛ شخصیتی که مثل گرینوود و لایل نامش تا ابد در تاریخ باشگاه قدیمی شهر لندن ثبت می‌شود.

مراسم جشن قهرمانی چکش‌ها با حضور الکساندر چفرین، رئیس یوفا، برگزار شد. او با حضور در زمین ورزشگاه ادن آرنا جام را به دستان کاپیتان دکلان رایس داد و او جام را به همبازیانش رساند تا در میان تشویق طرفدارانشان کسب این عنوان ارزشمند را جشن بگیرند. همچنین گفته میشود که این آخرین بازی دکلان رایس در این تیم بود.