از اون شب رویایی، تاریخی و حماسی پنج سال میگذره... تو این سال‌ها، لیونل مسی بزرگترین اسطوره تاریخ باشگاه به تلخ‌ترین شکل ممکن جدا شده و در تیم رقیب توپ میزنه، نیمار سال‌هاست که مال اوناست، لوییز انریکه به طرز فجیعی عزادار شده، خبری از سوارز نیست، یک شب خوب در لیگ قهرمانان ندیدیم، فردوسی پور دیگه گزارش نمیکنه، روبرتو هم مصدومه و در آستانه جدایی... همه چیز تموم شده... درست مثل تمام خاطرات خوب و بد زندگی شخصیمون که تنها توهمی از اونا در اعماق ذهنمون نقش بسته و دیگه وجود خارجی ندارن... درست مثل فریادهای کر کننده هوادارایی که نمیدونستن ۵ سال سیاه انتظارشون رو میکشه... خب همه چیز همینطوریه دیگه! تموم اتفاقات خوب و بد یه روزی تموم میشن و به فنا میرن! حتی اونایی که امروز خیلی بهشون مغرور و وابسته ایم...❗ اما نکته اصلی بازی هیچ وقت «تموم شدنش» نیست، «چطور تموم شدنشه»... نکته اصلی اینه که در پایان بازی بدون توجه به آینده مبهم و نامعلوم، بتونیم گذشته رو شکست بدیم و تا ابد به یاد تاریخ‌سازیمون اشک شوق بریزیم...