آخرین قاب از سه گانه تاریخی #پدرخوانده، به تلخ‌ترین شکل ممکن حقایق سیاه و تاریک این دنیای پیچیده رو به یادمون میاره... قابی که مفاهیم سقوط، افول و استیصال رو روایت میکنه و میگه حتی اگه مایکل کورلئونه‌ی بزرگ هم باشی، بازم راه فراری ازشون نداری... متاسفانه درسته! همه‌ی ما آدما، هر چقدر هم که قوی و استوار باشیم، بازم بعضی وقتا زورمون به زندگی نمیرسه و درد درماندگی به سراغمون میاد... همون دردی که اگه #فوتبالی باشیم، برامون خیلی ملموس‌تر و آشناتره و بیشتر باهاش سر و کار داشتیم... درست مثل درد شکست تحقیرآمیز خانگی مقابل رقیب سنتی؛ یا تجربه یه فصل کابوس‌وار و ناامید کننده؛ یا حتی مصدومیت بهترین بازیکن تیم‌‌... همیشه همینطوره! همه‌ی تیم‌های دنیا بحران و فاجعه رو تجربه میکنن، درست مثل خاطراتی که هیچوقت دوست نداریم در صندوقچه خاطراتمون مرورشون کنیم، ولی وجود دارن و در خصوصی‌ترین لحظه‌هامون نفس میکشن... اما اینم خوب میدونیم که توی بازی زندگی همیشه مسابقه بعد، فصل بعد و رقابت بعدی برای جبران وجود داره... و این چرخه اینقدر ادامه پیدا میکنه تا وقتی که مثل مایکل کورلئونه‌ی افسانه‌ای به نقطه پایان برسیم و در مقابل آخرین بحران روزگار برای همیشه خم بشیم...