تو لیورپول، حاشیه زیاد داشت ولی کارش عالی بود...درست مثل شخصیت های منفی سینما که هر کاری میکنن نمیتونن آدم خوبه ی داستان بشن و همیشه کلی ماجرا پشت سرشونه! در آنفیلد هرچی درخشید و گل زد دستش به جام نرسید تا اینکه در آخر دندان های مسلحش کار دستش داد و چاره ای جز جدایی، تحول، فراموشی و قوی بودن جلوی راهش نمیدید. برای اهلی شدن و کسب افتخار پا به نیوکمپ گذاشت و طولی نکشید که متوجه شد بهترین تصمیم رو گرفته... تمام جام های ممکنو درو کرد، بهترین یار مسی شد، سومین گلزن تاریخ باشگاه لقب گرفت، کابوس مادریدیا شد و خلاصه تمام خاطرات تلخش با لیورپول و کیه لینی رو زیر خاک دفن کرد... اما درست وقتی به آخرای فوتبالش نزدیک میشد دومین شوک بزرگ دوران حرفه ایش رو تجربه کرد؛ بی مهری و بی احترامی همون باشگاهی که یه روز بهش اعتماد کرده بود... با بیرحمی تمام از بارسلونا طرد شد و با رقمی خنده دار به تیم رقیب رفت...خیلیا فکر میکردن قراره نفس های آخرش رو بکشه و فوتبالش رو تموم کنه، اما نمیدونستن که غیر ممکن ترین عبارت برای قهرمان اروگوئه ای "تسلیم شدنه"! در تیم کارگرنشین مادرید برای دومین بار همه چیز رو از نو شروع کرد. تبدیل به ماشین گلزنی سیمئونه شد و در کمال ناباوری با تمام قدرت و بدون سایه مسی، یک تنه تیمش رو قهرمان لالیگا کرد... حالا اشک های تلخ اول فصلش تبدیل به خنده های شیرینی شده که اراده، قدرت و سربلندی یه قهرمان یاغی رو به رخ میکشه... و ما عاشقان فوتبال باید افتخار کنیم که این علاقه باعث شده با بزرگانی آشنا بشیم که جنگیدن، انگیزه و امیدواری رو بهمون یاد میدن...❤💙