از اون شب رویایی، تاریخی و حماسی چهار سال میگذره... نیمار بازیگر نقش اصلی به تیم رقیب رفته، لوییز انریکه به طرز فجیعی عزادار شده، خبری از سوارز نیست، مسی به پایان فوتبالش نزدیکتره، پاریس تیم خیلی بهتریه، نیوکمپ خالیه، فردوسی پور دیگه گزارش نمیکنه، روبرتو هم یا مصدومه یا نیمکت نشین... همه چیز تموم شده... درست مثل تمام خاطرات خوب و بد زندگی شخصیمون که تنها توهمی ازشون در ذهن ما نقش بسته و دیگه وجود خارجی ندارن... متاسفانه همه چیز همینطوریه! همه چیز یه روزی تموم میشه و به فنا میره! حتی اون چیزایی که امروز خیلی بهشون مغرور و وابسته ایم...❗ اما سوال اصلی اینه که آیا در پایان بازی زندگی، خیالمون راحته که مثل بارسای 4 سال پیش بدون ترس از اشتباه برای آرزوهامون جنگیدیم؟ یا مثل اونای امری و تیمش یک بازنده و حسرت به دل ابدی هستیم؟...