۸ سال از شب تاریخی لیگ قهرمانان گذشت... شبی که در پایان بازی هوادارای هر ۲ تیم اشک میریختن! آبی‌اناری‌ها از روی بهت و حیرت، و آبی‌ها از روی شگفت زدگی... بارسای #گواردیولا در حالی نتونست تیم ۱۰ نفره و معمولی #چلسی رو توی #نیوکمپ شکست بده، که ۳ سال قبل‌ترش در زمین حریف با سریالی از جنجال و هیاهو، مقابل خودزنی‌های بزرگان لندن، فینالیست و بعدش قهرمان شد... اون شب وقتی #اینیستا از شادی نعره میکشید و به سه‌گانه چشمک میزد، جان‌تری و یارانش که برای جبران سُرخوردن سال قبل اومده بودن، دنیا روی سرشون خراب شده بود... اما کسی نمیدونست آبی‌ها ۳ سال بعد میتونن با تیمی بسیار ضعیف‌تر، بزرگ‌ترین بارسای تاریخ رو به زانو دربیارن و در فینال هم بایرن رو در آلیاز دار بزنن... مهم نیست تعبیر ما از سُرخوردن ناباورانه جان تری ۲۰۰۸، اشتباهات فاحش داوری ۲۰۰۹ و موقعیت‌های به فنا رفته در ۲۰۱۲ چیه... مهم اینه که در تمامی این لحظه‌ها خدایی وجود داره که با چیدمان دلخواه خودش به غم‌ها و شادی‌های ما میخنده....