اعتراف شوکه‌کننده فرانچسکو توتی: لگد به ماریو بالوتلی از پیش برنامه‌ریزی شده بود! / اسپالتی برای بازنشستگی اجباری من به رم برگشت

فرانچسکو توتی، اسطوره بی‌بدیل باشگاه رم، در یک مصاحبه بی‌سابقه، فاش کرد که حرکت جنجالی‌اش و لگد معروف به ماریو بالوتلی در فینال جام حذفی ایتالیا، نه یک عصبانیت آنی، بلکه اقدامی از پیش برنامه‌ریزی شده علیه بازیکنی بود که او آن را «متکبر و از خود راضی» می‌دانست.

برنده جام جهانی ۲۰۰۶، در پادکست «فنومنی» آمازون پرایم با هم‌تیمی سابق خود لوکا تونی، صادقانه درباره پرحاشیه‌ترین لحظات دوران حرفه‌ای خود، از جمله درگیری تلخش با لوچانو اسپالتی و ترومای احساسی بازنشستگی اجباری‌اش از باشگاه کودکی خود صحبت کرد.

پرده‌برداری از لگد معروف به بالوتلی

تکان‌دهنده‌ترین بخش مصاحبه به دقایق پایانی فینال کوپا ایتالیای سال ۲۰۱۰ بین رم و اینتر بازمی‌گشت. دیداری که با شکست ۱-۰ رم و اخراج مستقیم توتی در دقیقه ۸۷ به دلیل یک لگد شدید و عمدی به بالوتلی جوان به پایان رسید. توتی که در نیمه دوم به میدان آمده بود، اکنون اعتراف می‌کند که این برخورد جنون لحظه‌ای نبوده، بلکه تصمیمی آگاهانه برای تنبیه بازیکنی بود که از شخصیت او در زمین متنفر بود.

توتی اعتراف کرد: «ماجرای بالوتلی مدت‌ها بود که در ذهن من می‌گذشت. او جوان و پدیده بود، اما در عین حال بسیار متکبر و از خودراضی بود.»

او افزود: «هدف من در آن لحظه این نبود که نتیجه بازی را مساوی کنم؛ فقط فکر کردم اگر فرصتی پیدا کنم، باید از آن استفاده کنم تا او را به سکوها بفرستم. البته پس از آن، او را دیدم و عذرخواهی کردم و با خنده از کنار ماجرا گذشتیم.»

بالوتلی، در اظهارنظری جداگانه، تئوری متفاوتی در مورد خشم توتی داشت و معتقد بود عصبانیت کاپیتان رم متوجه جای دیگری بود. او گفته بود: «فکر نمی‌کنم او به این دلیل از من عصبانی بود. در فینال کوپا ایتالیا، توتی از مربی که اجازه نداده بود از ابتدا بازی کند، ناراحت بود و به همین دلیل عصبی بود.»

«اسپالتی آمد تا مرا وادار به خداحافظی کند»

توتی همچنین به فروپاشی کامل رابطه‌اش با لوچانو اسپالتی، سرمربی تیم، در دوران دوم حضور او در المپیکو پرداخت. او مدعی شد که اسپالتی در سال ۲۰۱۶ با دستور کار مشخصی و با حمایت مدیران باشگاه به رم بازگشت تا او را مجبور به بازنشستگی کند.

«از نظر من، اسپالتی در سال ۲۰۱۶ با ایده صریح بازنشسته کردن من، و با حمایت باشگاه، آمد.» توتی گفت: «همیشه با او مشکلاتی وجود داشت. اسپالتی نسبت به من دقیقاً برعکس آن چیزی بود که در سال ۲۰۰۵ دیده بودم. شاید او متقاعد شده بود که من با آوردن رانیری به جای او، باعث جدایی‌اش شدم، اما این درست نیست؛ مدیریت با من و بازیکنان دیگر تماس گرفت تا بپرسد بین مانچینی، رانیری و دیگران، چه کسی را می‌خواهیم.»

ترومای احساسی بازنشستگی اجباری

اسطوره جالوروسی جزئیات درد و رنج عظیمی را شرح داد که پس از ۲۵ سال حضور در تیم کودکی‌اش، به او گفته شد که دوران حرفه‌ای‌اش به پایان رسیده است. او ادعا کرد که در آن لحظه بیشتر از اسپالتی، از خود باشگاه ناامید شده است.

«وقتی باشگاه به من گفت باید متوقف شوم، من احمق نبودم؛ می‌دانستم که دیر یا زود باید خداحافظی کنم، اما هنوز از نظر جسمی و ذهنی احساس خوبی داشتم. شاید در آن مقطع، رم بیشتر از اسپالتی مرا ناامید کرد؛ فکر می‌کنم مزاحم بودم.»

توتی که در می ۲۰۱۷ در ورزشگاه المپیکو وداعی احساسی داشت، گفت: «گفتم حتی حاضرم مجانی بازی کنم؛ همه چیزم را برای رم می‌دادم. وقتی بازی را کنار گذاشتم، احساس کردم زمینی زیر پاهایم نیست. سه هفته هر روز گریه می‌کردم. می‌ترسیدم… آن روز برای من مانند جدایی مادر از پسر بود.»

پشیمانی از آب دهان انداختن و دلیل مشت زدن

این مصاحبه همچنین شاهد مواجهه توتی با دیگر لحظات تاریک دوران حرفه‌ای‌اش بود. او از آب دهان انداختن به کریستین پولسن (بازیکن دانمارک) در یورو ۲۰۰۴، که به محرومیت سنگینی برایش منجر شد، ابراز شرمندگی عمیقی کرد.

او اعتراف کرد: «هنوز هم باورم نمی‌شود به او آب دهان انداختم. از آن کار شرمنده‌ام؛ این یک حرکت زشت است که به عنوان یک فوتبالیست قبولش نمی‌کردم، چون شایسته نیست.»

او همچنین در مورد یک حادثه کم‌تر شناخته شده که در آن به فرانچسکو کولونزه مشت زد، توضیح داد: «او به من گفت کریستیان (پسر توتی) پسر تو نیست، و دیگر نتوانستم تحمل کنم.»

وفاداری پایدار

در میان تمام این افشاگری‌ها، وفاداری تزلزل‌ناپذیر توتی به رم، مضمون اصلی باقی ماند. او تأیید کرد که پیشنهادهای وسوسه‌انگیز زیادی را در طول دوران حرفه‌ای خود، از جمله پیشنهاد بزرگ رئال مادرید، رد کرده تا در کنار باشگاهی بماند که از کودکی به آن پیوسته بود.

توتی قاطعانه گفت: «من هرگز نمی‌توانستم پوشیدن پیراهن دیگری را بپذیرم، پشیمان نیستم. انتخاب من همیشه رم و شهر رم بوده است. از همان ابتدا فکر می‌کردم: من اینجا متولد شدم و اینجا خواهم مُرد. یافتن فرد دیگری که کاری را که من برای مردمم و پیراهنم انجام دادم، انجام دهد، دشوار خواهد بود.» این تعهد، میراثی از یک مرد تک‌باشگاهی را در خود دارد که دوران حرفه‌ای پرفراز و نشیب و درخشانش، سال‌ها پس از وداع احساسی‌اش، همچنان جذاب است.

🚨🚨این مطالب را هم بخوانید:

🔹جانجو شلوی: اکیتیکه، سسکو و ستاره‌هایی که نیوکاسل را رد کردند، مرتکب اشتباه بزرگی شدند!

🔹پت نوین دلیل مصدومیت طولانی کول پالمر در چلسی را فاش کرد؛ چالش بزرگ انزو مارسکا

🔹«عطش جام» هری کین برگ برنده بایرن مونیخ؛ تمجید وینسنت کمپانی پیش از در کلاسیکر

🔹پاسخ قاطع هانسی فلیک به شایعات مجازات لامینه یامال در بارسلونا؛ آیا دکو دخالت کرد؟

🔹تصمیم جنجالی لامین یامال: ستاره بارسلونا از امضای رایگان طرفداران پول درمی‌آورد