افشاگری پل گاسکوئین: اسطوره انگلستان پس از ۲۰ سال هنوز با اعتیاد به الکل می‌جنگد

پل گاسکوئین، ستاره افسانه‌ای تیم ملی انگلستان، با حضور در یک مصاحبه تلویزیونی احساسی، پرده از عمق مبارزات شخصی و طولانی خود با اعتیاد به الکل و مواد مخدر برداشت.

«گازا» (لقب گاسکوئین)، که در دوران بازی خود در باشگاه‌هایی نظیر تاتنهام هاتسپر و رنجرز به شهرت جهانی رسید، پس از آویختن کفش‌ها بیش از دو دهه است که با شیاطین درون خود می‌جنگد. او اکنون ۵۸ سال دارد و اعتراف می‌کند که این مبارزه هنوز به پایان نرسیده است.

افشاگری «گازا» در مورد نبرد ۲۰ ساله

گاسکوئین که به تازگی کتاب جدیدی به نام «هشت» (Eight) منتشر کرده است، در برنامه روزانه «گود مورنینگ بریتین» (Good Morning Britain) شبکه ITV حاضر شد و به سوالاتی درباره وضعیت سلامتی‌اش پاسخ داد. این کتاب حاوی جزییاتی از اعتیاد او به الکل است که از بیش از ۲۰ سال پیش و پس از بازنشستگی، زندگی او را درگیر کرده است.

پل گاسکوئین در سال ۱۹۹۰، پس از دریافت کارتی که او را از حضور در فینال احتمالی جام جهانی مقابل آلمان غربی محروم می‌کرد، با اشک‌هایش قلب ملت انگلستان را تسخیر کرد. اگرچه سه شیرها در نیمه‌نهایی متوقف شدند، اما آن نمایش قهرمانانه و غمانگیز به نمادی از تیم ملی انگلستان تبدیل شد.

اعتراف تلخ: هنوز هم الکل می‌نوشم

ستاره سابق تاتنهام و لاتزیو اکنون اعتراف کرده است که هنوز هم الکل می‌نوشد و به همین دلیل مجبور شده است تا دوباره به انجمن «الکلی‌های گمنام» (AA) بپیوندد تا از حمایت دیگر افرادی که با این بیماری دست و پنجه نرم می‌کنند، بهره‌مند شود.

او در این باره گفت: «ممکن است ماه‌ها و ماه‌ها بدون کوچک‌ترین مشکلی زندگی کنم، اما ناگهان یک لغزش دو روزه اتفاق می‌افتد و عواقبش در پی می‌آید. بعد از آن تا چند روز از خودم بدم می‌آید.»

گاسکوئین ادامه داد: «فقط افسرده می‌شوم و سپس مجبورم به جلسات AA بروم و فقط گوش کنم، چون تعجب می‌کنم که مشکل چیست. تا زمانی که برای اولین بار به جلسات AA نرفتم، متوجه نشدم که الکلی هستم.»

او که در طول مصاحبه در آستانه گریه بود، از یک تشبیه دلخراش استفاده کرد تا توضیح دهد چرا ترک کامل برای او دشوار بوده است.

وقتی از او پرسیده شد که آیا ترک اعتیاد «غیرممکن» است، پاسخ داد: «نه واقعاً. من پنج سال و چهار سال (تلاش برای ترک مشروب) دوام آورده‌ام. مثل هر چیز دیگری است؛ اگر به اندازه کافی در آرایشگاه بنشینید، بالاخره موهایتان کوتاه خواهد شد [اشاره به اینکه اگر در شرایط خطر قرار بگیرید، احتمال لغزش هست].»

او افزود: «من این کتاب، «هشت»، را برای کمک به دیگران نوشتم. این کتاب ربطی به فوتبال ندارد؛ درباره اتفاقاتی است که من خودم را درگیرشان کردم.»

شروع مصرف مواد مخدر در دوران بازی

گاسکوئین همچنین به مصرف مواد مخدر اعتراف کرد و مدعی شد این عادت زمانی شروع شد که تلفنش هک شد. در سال ۲۰۱۵، پس از اینکه مشخص شد خبرنگاران گروه «میرور» به مدت یک دهه تلفن او را هک کرده‌اند، وی توانست غرامت دریافت کند.

او در مورد آن دوران تأمل کرد و گفت: «مصرف مواد مخدر در آن زمان شروع شد. این مسئله تنها به دلیل هک شدن تلفن من بود که باعث شد سه ماه با مادرم و پدرم قهر کنم، و این مرا نابود کرد.»

او تعریف کرد: «چون تلفنم هک می‌شد، مواد مخدر مصرف کردم. بعداً، پدرم باعث شد به مدت ۱۱ روز در بخش روانی بستری شوم — من ۲۲ ساله بودم — این کار توسط پلیس‌های مخفی انجام شد. بعد از آن، حالم بهتر شد.»

گاسکوئین افزود: «تنها کسانی که با آن‌ها صحبت می‌کردم، پدر و مادرم بودند و اطلاعات مدام در روزنامه‌ها منتشر می‌شد، به همین دلیل با آن‌ها قطع رابطه کردم. من شش تلفن همراه داشتم و هنوز از باجه تلفن بیرون استفاده می‌کردم.»

او با عصبانیت گفت: «پیش خودم فکر می‌کردم: "مامان و بابا، چه‌کار می‌کنید؟" ببخشید به خاطر این کلمات. "چرا با روزنامه‌ها صحبت می‌کنید؟" آن اتفاق بهترین چیزی بود که برایم رخ داد.»

یادآوری ضربه روحی دوران کودکی

گاسکوئین همچنین به آسیب‌های روحی دوران کودکی خود نیز پرداخت؛ برادر کوچک‌تر یکی از دوستانش که گاسکوئین ۱۰ ساله مراقب او بود، در آغوش او جان باخت.

او گفت: «برادر کوچکتر دوستم نمی‌خواست به باشگاه پسرها برود و من گفتم که مراقبش خواهم بود. او فقط هشت سال داشت و من ۱۰ ساله بودم. ما فروشگاه را ترک کردیم و من گفتم، "زود باش، بدو برویم." او یک متر جلوتر از من دوید و یک ماشین به او زد.»

«دویدم و او در آغوش من جان داد. فکر می‌کردم هنوز زنده است، چون لب‌هایش کمی تکان خورد. گفتم: "حالش خوب است، نفس می‌کشد،" اما این‌طور نبود. آن آخرین حرکت او بود.»

گاسکوئین با تأسف به یاد آورد: «در حالی که فقط ۱۰ سال داشتم، او را از تابوت بیرون آوردم، و یادم می‌آید که بدنش سرد بود. وقتی تابوت رفت، من دوباره یک هفته در همان اتاق پیش خانواده‌شان ماندم. من فقط ۱۰ سال داشتم و در همان اتاق کنار تابوت می‌ماندم؛ وحشتناک بود. کم‌کم صداها و تیک‌های عصبی پیدا کردم و گفتم دیگر نمی‌توانم به دیدن او بروم. تا زمانی که واقعاً درگیر فوتبال شدم، توانستم ذهنم را از همه چیز منحرف کنم.»

🚨🚨این مطالب را هم بخوانید:

🔹بازگشت لیونل مسی به اردوی آرژانتین؛ آماده برای تقابل با پورتوریکو در چیس استادیوم

🔹ترس عجیب ابراهیما کوناته از خرج کردن حقوق 70 هزار پوندی؛ مدافع لیورپول در رادار رئال مادرید

🔹هشدار صریح اسطوره لیورپول به کودی خاکپو: باید بیشتر از اینها تلاش کنی؛ بحران دفاعی آرنه اسلوت را بی‌خواب کرده است

🔹صعود تاریخی کیپ ورد به جام جهانی ۲۰۲۶؛ دومین کشور کوچک تاریخ در مهم‌ترین تورنمنت فوتبال جهان

🔹شوک مصدومیت به لیورپول: ستاره کلیدی آرنه اسلوت در آستانه دربی منچستریونایتد دچار مشکل شد