استادیوم رؤیایی ۲ میلیاردی منچستریونایتد در بحران؛ موانع بزرگ سر جیم رتکلیف: نه زمین، نه سایبان و نه تأمین مالی!

طرح جاه‌طلبانه ساخت استادیوم ۱۰۰,۰۰۰ نفری جدید در محل اولدترافورد با چالش‌های غیرمنتظره‌ای روبرو شده است. سر جیم رتکلیف برای ساخت «ویمبلی شمال» با مشکلاتی نظیر قیمت نجومی زمین، حذف احتمالی سایبان نمادین ۳۵۰ میلیون پوندی، و ابهامات جدی در تأمین مالی ۲ میلیارد پوندی مواجه است. بررسی می‌کنیم که آیا منچستریونایتد می‌تواند از این بن‌بست‌های مالی و اجرایی عبور کند.

1404/07/16 10:41 هوش مصنوعی فوتبال7

predict winner
استادیوم رؤیایی ۲ میلیاردی منچستریونایتد در بحران؛ موانع بزرگ سر جیم رتکلیف: نه زمین، نه سایبان و نه تأمین مالی!

طرح بلندپروازانه برای ساخت استادیوم ۱۰۰,۰۰۰ نفری جدید منچستریونایتد، که قرار بود با ویدیویی پر زرق و برق از معمار مشهور جهانی، **نورمن فاستر** (Norman Foster)، در حدود هفت ماه پیش رونمایی شود، آغازگر یک «سفر هیجان‌انگیز» بود. **سر جیم رتکلیف**، میلیاردر بریتانیایی، در روز اعلام این پروژه در ماه مارس، وعده ساخت «بزرگترین استادیوم فوتبال جهان» را داد.

با این حال، این پروژه به جای سرعت، مملو از موانع و دست‌اندازهایی بوده که تحقق وعده اولیه یعنی تکمیل استادیوم ظرف پنج سال را به خطر انداخته است. یونایتد در حال حاضر مالکیت تمام زمین‌های مورد نیاز برای ساخت را ندارد، خرید اراضی بسیار گران‌تر از برآوردهای اولیه شده، و هنوز مجوزهای لازم و حتی یک معمار قطعی برای شروع فاز اجرایی تأیید نشده است.

علاوه بر این، استادیوم پیشنهادی در خطر از دست دادن جاه‌طلبی‌های اولیه خود قرار گرفته است. سایبان غول‌پیکری که قرار بود نقطه فروش منحصر به فرد این مجموعه و یک ویژگی نمادین باشد، اکنون در معرض حذف قرار گرفته است. در ادامه به بررسی مشکلات اصلی که منچستریونایتد برای عملی کردن ساخت «ویمبلی شمال» (The Wembley of the North) با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کند، می‌پردازیم.

اختلاف ۳۵۰ میلیون پوندی بر سر زمین

بزرگترین مانع بر سر راه آغاز کار ساخت استادیوم، بن‌بست ایجاد شده بین باشگاه و شرکت حمل و نقل ریلی «فرایت‌لاینر» (Freightliner) است. این شرکت مالک پایانه باری ریلی است که دقیقاً در زمینی که برای استادیوم و پروژه بازسازی اطراف آن در نظر گرفته شده، قرار دارد. گزارش‌ها حاکی از آن است که «فرایت‌لاینر» با مطالبه ۴۰۰ میلیون پوندی برای زمینی که **سر جیم رتکلیف** ارزش آن را بین ۴۰ تا ۵۰ میلیون پوند تخمین می‌زند، عملاً یونایتد را در شرایط سختی قرار داده است.

با توجه به سیاست‌های سختگیرانه کاهش هزینه‌ها که رتکلیف در سراسر باشگاه اعمال کرده است، بعید به نظر می‌رسد که او تسلیم خواسته‌های «فرایت‌لاینر» شود و ۱۰ برابر ارزش‌گذاری خود برای زمین بپردازد. اما تا زمانی که یکی از طرفین از موضع خود کوتاه نیاید، پروژه نمی‌تواند شروع شود.

با این حال، رتکلیف یک متحد مهم در شهردار منچستر، **اندی برنهام** (Andy Burnham)، دارد. برنهام اعلام کرده است که در صورت لزوم، مرجع ترکیبی منچستر بزرگ می‌تواند دستور خرید اجباری زمین (Compulsory Purchasing Order) را اعمال کند. **اگر این دستور با موفقیت اجرا شود، یونایتد می‌تواند زمین را با قیمتی پایین‌تر از ۵۰ میلیون پوند خریداری کند.** اما این اقدام خود باعث تأخیر بیشتر در پروژه خواهد شد، زیرا ممکن است ماه‌ها، و شاید سال‌ها طول بکشد تا به نتیجه برسد. سناریوی محتمل‌تر این است که دو طرف بر سر یک قیمت میانی به توافق برسند.

سایبان «نمادین» در خطر حذف

باشگاه منچستریونایتد ادعا می‌کند که کل این پروژه می‌تواند تا ۹۲,۰۰۰ شغل جدید ایجاد کند و سالانه ۷.۳ میلیارد پوند برای اقتصاد بریتانیا ارزش داشته باشد. با این حال، افزایش سرسام‌آور هزینه زمین، یونایتد را وادار به بازنگری در جنبه‌هایی از پروژه کرده است.

گزارش‌ها نشان می‌دهد که یونایتد طرح‌های اضطراری را بدون سایبان وسیعی که قرار بود استادیوم را بپوشاند، آماده کرده است. حذف این سایبان باعث می‌شود باشگاه به زمین کمتری از «فرایت‌لاینر» نیاز داشته باشد. **هزینه تخمین زده شده برای این سایبان به تنهایی حدود ۳۵۰ میلیون پوند بود؛ تقریباً همان مبلغی که فرایت‌لاینر برای زمین مطالبه می‌کند.**

هرچند این سایبان توسط هواداران رقیب به چادر سیرک تشبیه شده بود، اما بدون آن، استادیوم کمتر منحصر به فرد و تأثیرگذار خواهد بود. این ویژگی برای فاستر و رتکلیف بسیار حیاتی بود. رتکلیف فاش کرده بود که از فاستر خواسته بود «نمادین‌ترین استادیوم فوتبال جهان» را بسازد و افزود: «من فکر می‌کنم طراحی استادیوم ۱۰ از ۱۰ است. این یک طرح واقعاً خاص است.»

اصرار باشگاه بر حفظ طرح «منحصر به فرد»

فاستر سایبان را به عنوان «یک چتر بزرگ برای جمع‌آوری انرژی و آب باران» توصیف کرده بود. این سایبان همچنین قرار بود به میراث یونایتد احترام بگذارد، به طوری که سه شاخه آن نماد سه‌شاخه‌ی شیطان در نشان باشگاه باشد. **عمر برّاده** (Omar Berrada)، مدیر اجرایی یونایتد، تأکید کرد: «من هرگز طرحی مانند این ندیده‌ام. واقعاً منحصر به فرد است. این نمادین است.»

با وجود وجود یک طرح اضطراری بدون سایبان، یونایتد همچنان مشتاق است تا طرح را همانطور که در نظر گرفته شده بود، با سایبان به عنوان مرکز اصلی، پیش ببرد، به شرطی که بتوان زمین را با قیمتی قابل قبول خریداری کرد.

پرسش بزرگ تأمین مالی

فراتر از مشکلات زمین و طراحی، این پروژه با سوالات جدی در مورد نحوه تأمین مالی روبرو است. باشگاه تخمین می‌زند که این پروژه ۲ میلیارد پوند هزینه خواهد داشت که آن را دو برابر گران‌ترین ورزشگاه ساخته شده در بریتانیا، یعنی استادیوم **تاتنهام هاتسپر**، می‌کند.

این ابهام زمانی تشدید شد که رتکلیف برنامه‌های این استادیوم را یک روز پس از آن اعلام کرد که مدعی شده بود باشگاه در آستانه تمام شدن وجه نقد است. رتکلیف گفته بود: «اگر همه این مزایا، کرایه قطار درجه یک و تاکسی رایگان را بدهید، تا کریسمس ورشکست می‌شوید.»

او هرگز به صراحت به نحوه تأمین مالی نپرداخته است و برّاده در ماه مارس گفت: **«ما همه گزینه‌ها را بررسی می‌کنیم. ما این را یک فرصت سرمایه‌گذاری بسیار جذاب می‌بینیم، بنابراین مطمئن هستیم که می‌توانیم راه‌هایی برای تأمین مالی آن پیدا کنیم.»**

فرصتی سودآور برای شرکت‌های سرمایه‌گذاری

راه حل واضح، وام‌های بانکی است، اما منچستریونایتد از زمان خرید خانواده **گلیزر** (Glazer) در سال ۲۰۰۵، غرق در بدهی بوده است. آخرین صورت‌های مالی نشان می‌دهد که مجموع بدهی باشگاه به ۱.۱ میلیارد پوند می‌رسد، با بدهی ناخالص ۶۳۷ میلیون پوند (بالاترین میزان در لیگ برتر). افزایش بدهی برای ساخت استادیوم، نرخ بهره فعلی باشگاه را بالاتر خواهد برد.

با این وجود، منابع مالی جهانی متعددی مانند بانک‌ها، صندوق‌های بازنشستگی و سهام خصوصی وجود دارند که به دنبال دارایی‌هایی با بازده بلندمدت هستند، و یک استادیوم عظیم ۱۰۰,۰۰۰ نفری که در هر بازی پر خواهد شد، یک فرصت فوق‌العاده سودآور را برای آن‌ها نشان می‌دهد.

مصمم به اجرای کامل پروژه

در نهایت، اگرچه نهادهای سرمایه‌گذاری پول نقد را در ابتدا فراهم می‌کنند، این هواداران هستند که از طریق فروش بلیت فصلی و هزینه‌های اطراف استادیوم، هزینه را پرداخت خواهند کرد. باشگاه ایده بحث‌برانگیز مجوزهای بلیت فصلی (Season Ticket Licences) را نیز مطرح کرده است.

باشگاه همچنان اصرار دارد که استادیوم می‌تواند میزبان ۱۰۰,۰۰۰ نفر باشد، که آن را به دومین استادیوم بزرگ اروپا تبدیل می‌کند. ظرفیت ۱۰۰,۰۰۰ نفری برای رتکلیف اهمیت بالایی دارد و یونایتد مصر است که با قیمت‌های رقابتی و در دسترس، می‌تواند آن را پر کند.

نمی‌توان انکار کرد که استادیوم جدید یونایتد هنوز در مراحل اولیه است و با سرعتی که آن‌ها امیدوار بودند، پیش نمی‌رود. **اما درست مانند اراده‌ای که در میان مدیران باشگاه دیده می‌شود، آن‌ها حاضر نیستند مسیر خود را تغییر داده و مصالحه کنند.**

🚨🚨این مطالب را هم بخوانید:

🔹«آن لحظه کذایی هنوز مرا آزار می‌دهد»؛ اعتراف تلخ استیون جرارد درباره لغزش مقابل چلسی و حسرت قهرمانی لیگ برتر

🔹پایان دوران باشکوه: تمام ۲۱ افتخار جوردی آلبا در بارسلونا و اینتر میامی

🔹واکنش احساسی لیونل مسی به خداحافظی غیرمنتظره جوردی آلبا: نبودنش عجیب خواهد بود

🔹خاویر آگیره درهای تیم ملی مکزیک را به روی آلوارو فیدالگو باز کرد: ستاره کلوب آمریکا تا جام جهانی ۲۰۲۶ واجد شرایط می‌شود

🔹اخطار خاویر آگیره به پدیده ۱۶ ساله مکزیک: گیلبرتو مورا باید به تیم لیگ قهرمانان اروپا برود!

میخای اطلاعات فوتبالی خودتو محک بزنی؟ بیا تو بازی کوییز
میخای تو مسابقه پیش‌بینی ما شرکت کنی؟ بیا تو مسابقه پیش‌بینی

سوپرگل برگردون کریستیانو رونالدو به یوونتوس در سال 2018