آرسنال در دیداری نفسگیر مقابل نیوکاسل یونایتد، با گل دیرهنگام گابریل در دقیقه ۹۶، به یک پیروزی حیاتی دست یافت. این کامبک تماشایی در سنت جیمز پارک، توپچیها را به لیورپول، صدرنشین لیگ برتر، نزدیکتر کرد و بار دیگر نشان داد آرسنال در کورس قهرمانی جدی است.
خبرگزاری هوشمند • بازی با جوایز نامحدود
آرسنال در حالی به مصاف نیوکاسل یونایتد رفت که از شکست لیورپول در روز گذشته مقابل کریستال پالاس روحیه گرفته بود. توپچیها بازی را طوفانی آغاز کردند اما تیم میزبان به خوبی توانست حملات اولیه آنها را مهار کند.
ابریچی ازه در نیمه اول با دو ضربه دیدنی، نیک پوپ، دروازهبان نیوکاسل را به واکنش وا داشت که یکی از آنها در دقیقه ششم بازی، به شکلی خیرهکننده توسط پوپ مهار شد.
مدت کوتاهی بعد، نیک پوپ که ناجی تیمش شده بود، نزدیک بود به چهرهای منفی تبدیل شود. ویکتور گیوکرش با دروازهبان تک به تک شد و به نظر میرسید پوپ او را سرنگون کرده است. جارد جیلیت، داور مسابقه، نقطه پنالتی را نشان داد اما بررسی VAR این تصمیم را برگرداند. تصاویر نشان دادند که پوپ قبل از سرنگون کردن گیوکرش، لمس بسیار جزئی روی توپ داشته است. به این ترتیب، آرسنال از یک موقعیت عالی برای گلزنی محروم شد.
بوکایو ساکا از سمت راست برای نیوکاسل دردسرساز شده بود و لئاندرو تروسار نیز ضربهای به تیر دروازه زد، اما ورق بازی در دقیقه ۳۴ برگشت. نیوکاسل برخلاف جریان بازی پیش افتاد. هر دو مدافع میانی آرسنال در این گل نقش داشتند. ابتدا، کریستیان موسکرا توپ را در یک موقعیت ساده به کرنر فرستاد. سپس، گابریل با کوچکترین هل از نیک وولتماده، تعادلش را از دست داد و به مهاجم ۱۹۸ سانتیمتری نیوکاسل اجازه داد تا توپ را با ضربه سر به راحتی وارد دروازه کند. گابریل انتظار یک خطای ساده را داشت که هرگز اعلام نشد و توپچیها عقب افتادند.
در نیمه دوم، آرسنال برای جبران نتیجه تلاش کرد اما نیک پوپ بار دیگر با درخشش خود، ضربه یورین تیمبر را مهار کرد. با این حال، همانند دیدار هفته گذشته مقابل منچستر سیتی، آرسنال حاضر به پذیرش شکست نبود.
میکل مرینو با یک ضربه سر دقیق از روی ارسال بینقص دکلان رایس، گل تساویبخش را به ثمر رساند. سپس در عمق وقتهای تلفشده، در پایان یک بازی هیجانانگیز، گابریل با گل پیروزیبخش خود، مسیرش را از «مقصر» به «قهرمان» تغییر داد.
داوید رایا (۶/۱۰): در مورد ضربه سر دقیق وولتماده کاری از دستش برنمیآمد و بعد از آن نیز به نظر نمیرسید گل دیگری دریافت کند.
یورین تیمبر (۷/۱۰): او همچنان در هر دو محوطه جریمه یک تهدید جدی است و اگر درخشش پوپ نبود، سومین گل فصلش را به ثمر رسانده بود. با اینکه آنتونی گوردون کمی برای او مشکلساز شد، اما تیمبر به خوبی از پس وظایفش برآمد.
کریستیان موسکرا (۵/۱۰): این بازیکن ۲۱ ساله تا قبل از اشتباه مرگبارش در ارسال یک پاس رو به عقب که منجر به کرنر شد، بازی خوبی مقابل وولتماده داشت. مهاجم آلمانی از همان کرنر گلزنی کرد، هرچند که مقصر اصلی، همپستی دفاعی موسکرا بود. او در نیمه اول جای خود را به ویلیام سالیبا داد.
گابریل (۷/۱۰): اوج داستان «مقصر تا قهرمان». او در گل وولتماده با افتادن بیش از حد آسان، تیمش را ناامید کرد. اما گابریل در عمق وقتهای تلف شده با ضربه سر بلند شد و پیروزی باورنکردنی را برای آرسنال رقم زد.
ریکاردو کالافیوری (۶/۱۰): همچنان به عنوان یک مدافع چپ با ثبات برای توپچیها عمل میکند و جیکوب مورفی را تا حد زیادی مهار کرد، ضمن اینکه در حملات نیز شرکت داشت.
مارتین زوبیمندی (۶/۱۰): وظیفه دشوار کنترل میانه میدان را در برابر نیوکاسل پرانگیزه بر عهده داشت و در انجام آن مشکل پیدا کرد.
دکلان رایس (۷/۱۰): اوج کیفیت پاسهایش را با ارسال بینقص برای گل تساویبخش نشان داد، هرچند در نیمه اول ریسک کافی برای نفوذ به جلو را نداشت. با یک حرکت عالی، مانع دوبرابر شدن نتیجه توسط مورفی شد.
ابریچی ازه (۷/۱۰): این فرصت را پیدا کرد که در پست مورد علاقهاش، هافبک تهاجمی، شروع کند. ازه نیک پوپ را مجبور به انجام دو مهار فوقالعاده کرد و قطعاً یکی از بزرگترین تهدیدهای توپچیها در آن روز بود.
بوکایو ساکا (۶/۱۰): در نیمه اول چند بار نفوذهای درخشانی داشت اما کمفروغ شد و در نیمه دوم تعویض گشت. شاید هنوز به اوج آمادگی خود نرسیده باشد، هرچند حضورش در ترکیب اصلی از ابتدا یک نکته مثبت بود.
لئاندرو تروسار (۶/۱۰): برای دومین بازی متوالی در لیگ از ابتدا در ترکیب بود و برای مدت طولانی تاثیر چندانی بر بازی نداشت. با این حال، در نتیجه ۰-۰ با یک شوت قدرتمند به تیر دروازه زد که بسیار بدشانس بود.
ویکتور گیوکرش (۷/۱۰): شاید گل نزده باشد اما تهدید گیوکرش کاملاً آشکار بود. چندین بار به گلزنی نزدیک شد اما در لحظات حساس، یا مدافعان او را مهار کردند یا تعادلش را از دست داد. در صحنه پنالتی که VAR آن را رد کرد نیز بدشانس بود. او همچنان باید پیشرفت کند و در بازیهای بزرگ مانند این، به یک بازیکن تعیینکننده تبدیل شود.
ویلیام سالیبا (۶/۱۰): در نیمه دوم وارد زمین شد و مهمترین اتفاق حضورش، تکلی بود که منجر به خروج تینو لیورامنتو با برانکارد شد.
میکل مرینو (۸/۱۰): برای انجام یک کار مشخص به زمین آمد و دقیقاً همان کاری را انجام داد که از او خواسته شده بود. یک ضربه سر فوقالعاده در شش دقیقه پایانی که گل تساوی را به ارمغان آورد. او در فصل گذشته نیز غالباً به عنوان یار تعویضی موثرتر ظاهر میشد و این بار هم همینطور بود.
گابریل مارتینلی (۵/۱۰): ۲۰ دقیقه فرصت پیدا کرد تا بازی را تغییر دهد اما در این نبرد، چهره تعیینکنندهای نبود.
مارتین اودگارد (۷/۱۰): اواخر بازی از مصدومیت بازگشت و با ارسال بینقص خود از روی کرنر منجر به گل پیروزی، تاثیری کلیدی گذاشت.
مایلز لوئیس-اسکلی (نامشخص): در اواخر بازی وارد زمین شد و همچنان به عنوان جانشین کالافیوری در این فصل حضور دارد.
میکل آرتتا (۸/۱۰): ترکیب هجومی او در نیمه اول به خوبی کار میکرد تا اینکه تیمش عقب افتاد. تعویضهای او نیز فوقالعاده عمل کردند، زیرا میکل مرینو و مارتین اودگارد هر دو در پیروزی آرسنال نقش داشتند.
🚨🚨این مطالب را هم بخوانید:
🔹با توقف لیورپول توسط کریستال پالاس: تشکر آرسنال از ادی انکتیا در کورس قهرمانی لیگ برتر
🔹جانجو شلوی به عربین فالکونز پیوست؛ ماجراجویی جدید ستاره سابق لیورپول و نیوکاسل در امارات
🔹شگفتی لوئیس دیاز از هری کین: «این آدم وحشی است!» - رکوردشکنی مهاجم بایرن مونیخ
خبرگزاری هوشمند • بازی با جوایز نامحدود