درخشش منچستریونایتد در شب پیروزی مقابل چلسی؛ آموریم احیا شد، سانچز و پالمر بازندگان بزرگ

هفته گذشته، روبن آموریم با تمسخر هواداران منچسترسیتی روبه‌رو شد، اما شب گذشته، بازیکنان منچستریونایتد نشان دادند که به پروژه او ایمان دارند و آماده‌اند تا برایش بجنگند. رویارویی با چلسی شاید دقیقاً آن چیزی نبود که سرمربی پرتغالی پس از شکست تحقیرآمیز در دربی می‌خواست، اما تیمش شروعی طوفانی داشت و در نهایت به پیروزی ۲-۱ دست یافت.

شیاطین سرخ در این پیروزی، از اشتباهات پرشمار و بی‌مبالاتی روبرت سانچز، دروازه‌بان چلسی، کمک زیادی گرفتند و حقیقت این است که باید خیلی زودتر از سوت پایان، خیالشان از پیروزی راحت می‌شد. اما حتی با وجود خطاهای بی‌مورد کاسمیرو که منجر به دو کارت زرد و اخراج او شد و بازی را به تساوی کشاند، و همچنین تحت فشار قرار گرفتن تیمش تا عمق وقت‌های اضافه، پیروزی به این شکل، برای سرمربی یونایتد بسیار امیدوارکننده بود.

بازیکنان او، به ویژه مدافعان، برای به دست آوردن سه امتیاز، جانشان را به خطر انداختند. تیم آموریم همان خشمی را نشان داد که او از آن‌ها می‌خواست. و به استثنای کاسمیرو، آن‌ها سرشان را از دست ندادند. آن‌ها فشار را تحمل کردند و برای یک بار هم که شده تسلیم نشدند. نمی‌توان انکار کرد که تقریباً همه چیز به نفع یونایتد پیش رفت؛ از کارت قرمز زودهنگام چلسی گرفته تا گل برونو فرناندز که میلی‌متری در آفساید نبود و مصدومیت اجباری کول پالمر.

اما با توجه به حال و هوای منفی اطراف باشگاه قبل از شروع بازی، افراد کمی پیش‌بینی می‌کردند یونایتد برنده این مسابقه شود. با این حال، وقتی کار به جاهای حساس کشید، آن‌ها سه امتیاز را مقابل یکی از تیم‌های «شش بزرگ» به دست آوردند؛ اتفاقی که پیش از این در دوران حضور آموریم در اولدترافورد رخ نداده بود.

در ادامه به برندگان و بازندگان این دیدار از نگاه «فوتبال۷» می‌پردازیم:

برندگان بازی:

۱. برونو فرناندز؛ کاپیتان همیشه حاضر

در حالی که این یک مورد کلاسیک از کاپیتانی نبود که تیم را به دوش بکشد، برونو فرناندز همچنان نقش مهمی در این پیروزی ایفا کرد. این بازی برای او معنای ویژه‌ای داشت؛ دویستمین بازی و صدمین گلش برای یونایتد. با وجود اینکه قرار بود در میانه میدان بازی کند، اما در زمان ارسال پاتریک دورگو از کناره‌ها، او در جلوترین نقطه بود و توپ را به گل تبدیل کرد.

فرناندز در نیمه دوم که یونایتد مجبور به نبرد شد، در قلب حوادث قرار داشت و با یک یورش انفرادی به سمت دروازه، نزدیک بود گل دوم خود را به ثمر برساند که شوتش را فیلیپ یورگنسن به زیبایی به کرنر فرستاد. فرناندز در دقیقه ۸۵ با کوبی مینو تعویض شد که اتفاقی نادر برای اوست. اما هرگز آرام ننشست و با فریادهایش از روی نیمکت، هم‌تیمی‌هایش را به سمت پیروزی هل داد.

آموریم در تمجید از او گفت: «مهم‌ترین چیز، تاثیری است که او روی ترکیب دارد. گاهی اوقات او در بهترین موقعیت نیست که ستاره اصلی هر بازی باشد، اما هدف یک کاپیتان این است که در هر شرایطی بهترین عملکرد را برای کمک به تیم داشته باشد. او همین کار را می‌کند. او شایسته تمام ستایش‌هاست. این بازیکن شایسته حضور در تاریخ باشگاه ماست، نه فقط به خاطر کارهایی که انجام می‌دهد، بلکه به خاطر دستاوردهایی که تیمش به دست می‌آورد.»

۲. وینگ‌بک‌های برق‌آسای آموریم: دورگو و مزروعی

وینگ‌بک‌ها برای عملکرد موفق سیستم آموریم کاملاً حیاتی هستند و بالاخره به نظر می‌رسید که او دو بازیکن با توانایی‌های ذهنی و فیزیکی لازم برای پیاده‌سازی ایده‌هایش را پیدا کرده است. پاتریک دورگو در تمام نیمه اول، خار چشم چلسی بود و از همان ابتدا ریس جیمز را آزار داد. او در دقایق ابتدایی، ارسال فوق‌العاده‌ای را برای برایان امبیمو فرستاد که این مهاجم باید از آن بهتر استفاده می‌کرد. لحظاتی بعد، به محوطه جریمه پرید و آماده شوت‌زنی بود که ریس جیمز جلوی او را گرفت.

این بازیکن دانمارکی سپس با ضربه سرش که فرناندز آن را به گل تبدیل کرد، جرقه گل اول یونایتد را زد و به حملات بی‌امان خود ادامه داد که در نهایت منجر به گلزنی کاسمیرو شد. دورگو به خواسته‌های آموریم نزدیک‌تر و نزدیک‌تر می‌شود و در شکست مقابل سیتی نیز در حملات بی‌صدا مؤثر بود، فقط در ارسال نهایی کم می‌آورد. اما امروز این مشکلی نبود.

و نصیر مزروعی نیز به همان اندازه در جناح دیگر تأثیرگذار بود. هر دو گل یونایتد از روی ارسال‌های منحصر به فرد پای راست این بازیکن مراکشی شکل گرفت. این او بود که سانترش را دورگو به سمت فرناندز هدایت کرد و یک ارسال دیگر او بود که هرج و مرج ایجاد کرد تا کاسمیرو در نهایت گلزنی کند.

وقتی مزروعی در حال ارسال نبود، به دنبال بازی دادن به امبیمو در جناح راست خود بود. و با وجود درگیری کامل در بازی هجومی، او مطمئن شد که چلسی را مهار کرده است و قبل از تعویض با کونیا، توپ‌ها را جمع و پاکسازی می‌کرد. مزروعی شروع فصل را از دست داد اما از فرصتی که غیبت دیوگو دالو برایش فراهم کرده بود، استفاده کرد و بازیکن پرتغالی به راحتی جایگاه خود را پس نخواهد گرفت.

۳. خط دفاعی مستحکم شیاطین سرخ: شاو، مگوایر و دی لیخت

لوک شاو و هری مگوایر تجربیات تلخی در دربی اخیر داشتند، بنابراین دیدن اینکه آن‌ها کاملاً تحت تاثیر آن ضربه روحی قرار نگرفته‌اند، بسیار دلگرم‌کننده بود. آن‌ها با خشونت کنترل‌شده بازی کردند، تهاجمی عمل می‌کردند اما همیشه بر حریفان خود مسلط بودند و بر خلاف کاسمیرو، هرگز تصمیمات عجولانه نگرفتند.

شاو هفته گذشته توسط روی کین متهم به «تسلیم شدن» در برابر جرمی دوکو شده بود، اما در این بازی تمرکز کامل داشت و یک تکل حیاتی روی آندری سانتوس انجام داد تا یک ضدحمله خطرناک چلسی را پس از اشتباه مانوئل اوگارته متوقف کند. مگوایر که آخر هفته گذشته در رقابت سرعت توسط ارلینگ هالند نابود شد، کنترل مهاجمان چلسی را (یا آنچه از آن‌ها باقی مانده بود) در دست داشت و در محوطه جریمه حریف نیز مفید واقع شد.

این ضربه سر او بود که به کاسمیرو اجازه گلزنی داد، اگرچه شاو نیز برای رسیدن به آن توپ بلند شده بود و یک تهدید هوایی دوگانه مرگبار را ایجاد کرده بود. ماتیاس دی لیخت نیز در اوج آمادگی خود قرار داشت و در حملات اولیه ارسال‌های خطرناکی داشت و سپس در نقش آخرین خط دفاعی عمل می‌کرد، زمانی که چلسی برای یافتن گل تساوی به شدت حمله می‌کرد.

بازندگان بازی:

۱. روبرت سانچز و کاسمیرو؛ تصمیمات فاجعه‌بار

هواداران چلسی بیشتر از خریدهای تابستانی باشگاهشان راضی بودند، زیرا آن‌ها تیم خود را با ۱۰ بازیکن جدید تقویت کرده و سود هم کرده بودند. اما یک مشکل آشکار وجود داشت: چرا آن‌ها یک دروازه‌بان جدید جذب نکرده بودند؟

سانچز شروع نسبتاً راحتی در فصل داشت، اما کمتر از پنج دقیقه پس از شروع بازی، او نشان داد که چرا تردیدهای زیادی در مورد جایگاه او به عنوان شماره ۱ چلسی وجود دارد. یورش بی‌ملاحظه او از محوطه جریمه برای متوقف کردن برایان امبیمو، تصمیمی کاملاً بی‌پروا بود و انزو مارسکا اعتراف کرد که بهتر بود اجازه می‌داد مهاجم گل بزند و تیمش یک گل عقب می‌افتاد تا اینکه یک نفر کمتر شود.

سانچز فصل گذشته با پنج اشتباه منجر به گل، در صدر فهرست دروازه‌بانان لیگ برتر قرار داشت و اگرچه این اشتباه به آن آمار ناخواسته اضافه نخواهد شد، اما عملاً به قیمت شکست تیمش تمام شد. او همچنین با دریافت زودهنگام‌ترین کارت قرمز تاریخ چلسی در لیگ برتر و سومین کارت قرمز زودهنگام برای یک دروازه‌بان در تاریخ این رقابت‌ها، تاریخ‌ساز شد. خبر خوب برای دروازه‌بان اسپانیایی این است که او هیچ بازی لیگ را از دست نخواهد داد و فقط در بازی جام اتحادیه مقابل لینکلن سیتی محروم خواهد بود.

اشتباه فاحش دروازه‌بان، یک برتری فوق‌العاده به یونایتد داد و تنها کاری که آن‌ها باید می‌کردند این بود که با اخراج شدن یکی از بازیکنان خود، بازی را به تساوی نکشند. اما کاسمیرو این پیام را دریافت نکرد و با انجام دو خطای بی‌مورد، دو کارت زرد را در عرض ۳۷ دقیقه دریافت کرد و به چلسی امید دوباره‌ای بخشید. عجیب است که آموریم از این بازیکن برزیلی به خاطر «پرخاشگری‌اش» تمجید کرد. شاید اگر یونایتد سه امتیاز را حفظ نکرده بود، او تا این حد سخاوتمند نبود.

۲. کول پالمر؛ ریسکی که به شکست انجامید

کول پالمر با پوشیدن دستکش در اولدترافورد، برخی منچستری‌ها را ناراحت کرد. شاید دو سال زندگی در جنوب او را نرم کرده باشد. اما جدا از دستکش‌ها، او از همان ابتدا خوب به نظر نمی‌رسید و تصمیم مارسکا برای بازی دادن به ستاره‌اش، سه روز پس از ۹۰ دقیقه بازی مقابل مونیخ در اولین بازی او پس از مصدومیت کشاله ران، کاملاً به ضرر تیمش تمام شد.

پالمر در بازی مقابل مونیخ – اولین شروع او از زمان آسیب دیدگی کشاله ران در هفته افتتاحیه فصل مقابل کریستال پالاس – با گرفتن کشاله ران خود در اواخر شکست ۳-۱، زنگ خطر را به صدا درآورده بود و نگران به نظر می‌رسید. مارسکا چهارشنبه گفته بود که پالمر حالش خوب است زیرا بازیکن گفته بود مصدوم نیست، اما به سرعت مشخص شد که اینطور نیست. پس از شکست، او اعتراف کرد که پالمر ۱۰۰ درصد آماده نبوده اما با این حال می‌خواسته بازی کند.

پالمر با عصبانیت ساق‌بندهایش را روی زمین پرتاب کرد، در حالی که در دقیقه ۲۱ پس از تعویض با آندری سانتوس، به سمت خط کناری می‌رفت و کمی بعد به آرامی به سمت تونل حرکت کرد و با شعارهای «آشغال سیتی» از سوی هواداران شاد یونایتد مواجه شد، که حتماً از اینکه دیگر با بازیکنی که در چهار بازی قبلی خود مقابل آن‌ها گل زده بود، روبه‌رو نیستند، آسوده شده بودند. چلسی اکنون امیدوار است که آسیب وارد شده به ستاره‌اش خیلی شدید نباشد، زیرا آن‌ها در دو هفته آینده با برایتون، بنفیکا و لیورپول روبه‌رو خواهند شد. اگر او برای مدت دیگری غایب باشد، هم بازیکن و هم مربی باید تقصیر ریسک بزرگ را بپذیرند.

۳. آلخاندرو گارناچو؛ بازگشت تلخ به اولدترافورد

چلسی خرید آلخاندرو گارناچو را با بازسازی جشن نمادین او روی تابلوی تبلیغاتی اولدترافورد به همراه کوبی مینو و راسموس هویلوند اعلام کرد. اما بازگشت مورد انتظار او به باشگاهی که او را پرورش داده بود، کاملاً بی‌سروصدا بود.

وینگر آرژانتینی برای سومین بازی متوالی توسط مارسکا از ترکیب اصلی کنار گذاشته شد و وقتی برای گرم کردن ظاهر شد، هوادارانی که تا چند ماه پیش عشق خود را به او ابراز می‌کردند، او را هو کردند. و این فقط هو کردن نمایشی نبود. هواداران همچنین یک شعار ناپسند علیه فارغ‌التحصیل آکادمی خود تکرار کردند که بیش از ۱۵ سال پیش برای کارلوس توز پس از خیانت این بازیکن آرژانتینی به شیاطین سرخ با رفتن به منچسترسیتی، سروده بودند.

این یک سقوط از اوج برای بازیکنی بود که هواداران او را در قهرمانی جام حذفی جوانان رهبری کرده بودند و با شعار «زنده باد گارناچو» او را در همان رده کریستیانو رونالدو قرار داده بودند، شعاری که ابتدا برای اسطوره پرتغالی ساخته بودند. گارناچو حتماً مشتاق فرصتی بود تا پس از احساس ستم از سوی آموریم، از کارفرمایان سابق خود انتقام بگیرد، اما او حتی به زمین هم نرفت و مارسکا به جای او، تایریک جورج ۱۹ ساله را به بازی فرستاد.

🚨🚨این مطالب را هم بخوانید:

🔹۱۰ ستاره بزرگی که هیچ‌گاه توپ طلا را بالای سر نبردند: از نیمار و رونی تا اینیستا و آنری

🔹هشدار به آرسنال: ارلینگ هالند در حالت وایکینگی برای انتقام از تحقیر امارات! (یادی از حرکت مایلز لوئیس-اسکلی)

🔹تاریخچه تقابل‌های پپ گواردیولا و میکل آرتتا؛ استاد و شاگردی که دیگر رفیق نیستند!

🔹پیش‌بازی: بارسلونا-ختافه؛ کاتالان‌ها به دنبال دومین برد متوالی در یوهان کرایف

🔹پیش‌بازی آرسنال-منچسترسیتی: تقابل انتقامی اسپانیایی‌ها در لیگ برتر انگلیس