باشگاه کلاس جهانی ۲۰۲۵ گل: لامین یامال و ستاره‌های پاری سن ژرمن عضو شدند؛ کوین دی بروینه و هم‌تیمی‌های سابق منچسترسیتی حذف شدند!

اصطلاح «کلاس جهانی» در دنیای فوتبال، برچسبی نامرئی اما بسیار مهم است؛ برچسبی که خوب‌ها را از عالی‌ها جدا می‌کند. اما این یک واژه کاملاً ذهنی است. هر هوادار فوتبال تعریف، معیارها و دیدگاه خاص خود را دارد که به بحث‌های بی‌پایان اما جذاب در استادیوم‌ها، رختکن‌ها، استودیوهای تلویزیونی، کافه‌ها، و بارهای سراسر جهان منجر می‌شود.

از همین رو، وب‌سایت گل (GOAL) از سال ۲۰۲۳ تصمیم گرفت با تهیه لیستی انحصاری از ۲۵ بازیکنی که به نظرشان نماینده واقعی نخبگان فوتبال و بهترینِ بهترین‌ها هستند، به این بحث‌ها دامن بزند؛ بازیکنانی که برای مدت طولانی عملکردی فوق‌العاده از خود نشان داده‌اند.

برای جلوگیری از تمرکز صرف بر مهاجمان – که صادقانه بگویم، تقریباً همیشه در جوایز فردی اتفاق می‌افتد – گل شرط گذاشته است که حداقل سه بازیکن از هر گروه پستی (دروازه‌بان، مدافع، هافبک و مهاجم) و حداکثر نه بازیکن از هر گروه باید در لیست حضور داشته باشند.

اعضای این باشگاه هر سال مورد بررسی قرار می‌گیرند و اکنون بار دیگر زمان آن فرا رسیده که مشخص شود چه کسانی در «باشگاه کلاس جهانی» باقی می‌مانند و از چه کسانی مؤدبانه درخواست می‌شود که خارج شوند. پس چه کسانی در فهرست ۲۵ نفره امسال جای گرفته‌اند؟ در ادامه با ما همراه باشید و نظرات خود را در بخش کامنت‌ها با ما در میان بگذارید.

دروازه‌بان‌ها

آلیسون بکر (لیورپول): تنها نقطه ضعف آلیسون بکر، مصدومیت‌های عضلانی رو به رشد اوست که بار دیگر فصل ۲۰۲۴-۲۵ او را مختل کرد. با این حال، به جز این عادت آزاردهنده، این برزیلی نمونه یک دروازه‌بان مدرن است: شجاع و دقیق با توپ زیر پایش، اما همچنین یک مهارکننده شوت فوق‌العاده، همانطور که بار دیگر با عملکرد شگفت‌انگیز خود مقابل پاری سن ژرمن در پارک دو پرنس در ماه مارس ثابت کرد.

تیبو کورتوا (رئال مادرید): تیبو کورتوا تقریباً تمام فصل ۲۰۲۳-۲۴ را به دلیل پارگی رباط صلیبی از دست داد، اما بلافاصله پس از بازگشت به میادین در اواخر فصل، کیفیت خود را یادآوری کرد؛ او در پنج بازی متوالی، از جمله فینال لیگ قهرمانان اروپا رئال مادرید مقابل دورتموند، کلین‌شیت کرد. فصل گذشته چندان موفق نبود، اما او همچنان یکی از ستون‌های اصلی لوس بلانکوس است، دروازه‌بانی صریح که آزادی کامل دارد تا خطاهای هم‌تیمی‌هایش را گوشزد کند، زیرا او معمولاً کار خود را بی‌عیب و نقص انجام می‌دهد.

جیانلوئیجی دوناروما (پاری سن ژرمن) 🆕: پیدا کردن کسی که جیجی دوناروما را پس از عملکرد قهرمانانه‌اش در یورو ۲۰۲۱ که منجر به دریافت توپ طلای آن تورنمنت شد، کلاس جهانی نمی‌دانست، دشوار بود. در آن زمان، این غول ایتالیایی واقعاً جانشین جیجی بوفون به نظر می‌رسید. با این حال، دوناروما با افت فاحشی در فرم روبرو شد و دوران حضورش در پاری سن ژرمن واقعاً ترکیبی از خوب و بد بود – تا اینکه امسال. دوناروما در طول کمپین لیگ قهرمانان اروپا پاری سن ژرمن، به خصوص در پیروزی حیاتی مقابل لیورپول در آنفیلد، کاملاً فوق‌العاده بود، و همچنین بیشترین کلین‌شیت را در جام باشگاه‌های جهان به ثبت رساند. پس می‌توان گفت که شماره یک ایتالیا کاملاً به اوج بازگشته است.

مدافعان

آلساندرو باستونی (اینتر) 🆕: بحران مصدومیت اینتر را بدون دفاع چپ در بازی لیگ قهرمانان اروپا مقابل فاینورد در ماه مارس رها کرد، بنابراین سیمونه اینزاگی، سرمربی وقت، به آلساندرو باستونی روی آورد که این نقش را به کمال بازی کرد. البته هیچ‌کس واقعاً تعجب نکرد. باستونی به طور گسترده به عنوان کامل‌ترین مدافع میانی در فوتبال جهان شناخته می‌شود، یک یارگیر سریع و قدرتمند با پای چپ جادویی که برای دومین فصل متوالی در ۲۰۲۴-۲۵ به عنوان بهترین مدافع سری آ انتخاب شد.

دنی کارواخال (رئال مادرید): به دلیل رویکرد نسبتاً بدبینانه‌اش در بازی، دنی کارواخال چندان مورد علاقه هواداران رقبای رئال مادرید نیست – اما هیچ‌کس جرأت ندارد وضعیت کلاس جهانی این اسپانیایی را زیر سوال ببرد. در دهه گذشته، هیچ دفاع راستی ثابت‌قدم‌تر از او نبوده است، و او مدال‌هایش را برای اثبات این موضوع دارد. بنابراین، در حالی که رئال اکنون ترنت الکساندر-آرنولد را برای جانشینی کارواخال به خدمت گرفته است، مطمئناً این بازیکن ۳۳ ساله که تازه از پارگی رباط صلیبی ریکاوری کرده، به راحتی جایگاه خود را واگذار نخواهد کرد.

روبن دیاس (منچسترسیتی): روبن دیاس بدون شک یکی از بهترین خریدهای دوران پپ گواردیولا در منچسترسیتی است. در واقع، فصل گذشته اولین فصلی بود که او از زمان پیوستن از بنفیکا در سال ۲۰۲۰، بدون مدال قهرمانی لیگ برتر به پایان رساند. با این حال، در حالی که دیاس و سیتی ممکن است افت فرم را تجربه کرده باشند، این مدافع میانی همچنان نقش محوری در قهرمانی پرتغال در لیگ ملت‌ها در ماه ژوئن داشت و تمام دقایق مرحله حذفی را بازی کرد.

اشرف حکیمی (پاری سن ژرمن): بدون ذره‌ای شک، کامل‌ترین دفاع راست در جهان. اشرف حکیمی یک فوتبالیست تمام عیار است، هم در حمله و هم در دفاع به همان اندازه مؤثر. فصل گذشته، این بازیکن چند استعدادی مراکشی در ۵ لیگ بزرگ اروپا، مستقیماً در بیشترین گل (۲۱) نقش داشت و بیشترین توپ‌ربایی (۲۷۷) را در بین مدافعان به ثبت رساند – دو آمار خیره‌کننده که اهمیت عظیم او را برای سه‌گانه تاریخی پاری سن ژرمن نشان می‌دهد. اصولاً، اگر او یک دفاع راست نبود، مدعی اصلی برای کسب توپ طلای امسال بود.

مارکینیوش (پاری سن ژرمن): مارکینیوش تنها ۱۹ سال داشت که در سال ۲۰۱۳ با مبلغ ۳۴ میلیون یورو از رم به پاری سن ژرمن پیوست. در آن زمان یک ریسک بزرگ به نظر می‌رسید، اما او ثابت کرده که یک خرید فوق‌العاده و مقرون به صرفه بوده است. این بازیکن برزیلی عملاً جانشین تیاگو سیلوا هم برای باشگاه و هم برای کشورش شد، یک مدافع میانی با کلاسی که می‌تواند در خط میانی نیز بازی کند و همچنین دارای مهارت‌های سازماندهی و رهبری ارزشمندی است. مارکینیوش سنگی بود که سه‌گانه تاریخی پی‌اس‌جی بر آن بنا شد، او تمام دقایق ۱۶ بازی از ۱۷ بازی لیگ قهرمانان اروپا را بازی کرد و بدین ترتیب جایگاه خود را به عنوان یکی از بهترین مدافعان نسل خود تثبیت کرد.

آنتونیو رودیگر (رئال مادرید): آنتونیو رودیگر مدتی است که یکی از بهترین مدافعان جهان بوده، یک جزء کلیدی در قهرمانی‌های چلسی و رئال مادرید در لیگ قهرمانان اروپا در چهار سال گذشته. او همچنین ۵۴ بازی برای رئال در فصل گذشته انجام داد – اما نمی‌توان انکار کرد که نشانه‌هایی از افت دیده می‌شود، و حس ناامیدی مرتبطی که منجر به از دست دادن کامل کنترل رودیگر در اواخر فصل ۲۰۲۴-۲۵ شد. رودیگر کارت عضویت خود را به دلیل سابقه کاری قبلی‌اش حفظ کرده است – اما اگر ویلیام سالیبا فصل قوی‌تری داشت، این عضویت لغو می‌شد.

ویرژیل فن دایک (لیورپول): چند سال پیش، ویرژیل فن دایک نشانه‌هایی از افت را از خود نشان می‌داد. اما اکنون، او قاطعانه خود را به عنوان مسلط‌ترین مدافع در فوتبال جهان بازسازی کرده است. فن دایک در طول قهرمانی لیورپول در لیگ برتر در بهترین فرم خود بود و یک نمایش عالی پس از دیگری ارائه می‌داد، و حتی زمانی که اشتباهی مرتکب می‌شد، همانطور که در ماه آوریل مقابل وستهم انجام داد، فوراً به سمت دیگر زمین می‌رفت تا گل پیروزی را به ثمر برساند. اساساً، کاپیتان و رهبر لیورپول اکنون یک اسطوره نیز هست.

هافبک‌ها

جود بلینگام (رئال مادرید): نمی‌توان انکار کرد که جود بلینگام در طول سال گذشته افت فرم را تجربه کرده است. پس از یک فصل اول فوق‌العاده در رئال مادرید، آمار او در ۲۰۲۴-۲۵ کاهش یافت و تردیدهای مشروعی در مورد توانایی او برای درخشش در پستی غیر از شماره ۱۰ وجود دارد، که برای یک هافبک به ظاهر کامل، خوب نیست. با این حال، شرایط تخفیف‌دهنده‌ای در فصل دوم دشوار بلینگام در سانتیاگو برنابئو وجود داشت، که مهمترین آنها یک مشکل مداوم شانه بود که تازه اکنون در حال رسیدگی است. در این زمینه، ۲۷ نقش مستقیم در گل هنوز هم بازدهی مناسبی برای این بازیکن انگلیسی بود، که واقعاً از اضافه شدن کیلیان امباپه به خط حمله رئال مادرید بهره‌ای نبرد.

یوشوا کیمیش (بایرن مونیخ): یوشوا کیمیش یکی از آن دسته بازیکنانی است که می‌تواند همه کار کند، هم در میانه زمین و هم در دفاع راست به همان اندازه راحت است – که توضیح می‌دهد چرا بایرن مونیخ به شدت خواستار امضای قرارداد جدید با این ملی‌پوش آلمانی بود. کیمیش ممکن است اوایل امسال ۳۰ ساله شده باشد، اما او همچنان در اوج قدرت‌های بسیاری خود بازی می‌کند. تنها دو بازیکن در ۵ لیگ بزرگ اروپا در فصل گذشته بیشتر از این هافبک دفاعی (۱۲۸) شانس خلق کردند – و تنها دو بازیکن دیگر بیشتر از او (۲۸۵) توپ‌ربایی کردند. او یک کلاس کامل است.

جمال موسیالا (بایرن مونیخ): متأسفانه، شانس واقعی وجود دارد که جمال موسیالا را تا سال آینده در میادین نبینیم، پس از اینکه یکی از بااستعدادترین دریبل‌زن‌های فوتبال در طول کمپین جام باشگاه‌های جهان بایرن مونیخ دچار مصدومیت وحشتناکی شد. با این حال، وضعیت کلاس جهانی این بازیکن ۲۲ ساله به سادگی قابل سوال نیست. برعکس، موسیالا در فصل ۲۰۲۴-۲۵ حتی گل‌های بیشتری به بازی خود اضافه کرد، به طوری که این ملی‌پوش آلمانی در تمامی رقابت‌ها ۲۱ گل به ثمر رساند – ۱۲ گل از آن‌ها به بایرن کمک کرد تا عنوان قهرمانی بوندس‌لیگا را پس بگیرد.

پدری (بارسلونا): از زمانی که پدری یک نوجوان بود، مشخص بود که او یک استعداد نسل‌ساز است، هافبکی چند استعدادی که می‌تواند روزی در بارسلونا در کنار ژاوی، آندرس اینیستا و سرخیو بوسکتس از او نام برده شود. تنها مشکل سابقه مصدومیت او بود. خوشبختانه، هانسی فلیک و کادر مربیگری او پدری را قوی‌تر از همیشه کرده‌اند و به او اجازه دادند تا در فصل گذشته ۵۹ بازی را به ثبت برساند – در طول این مدت او بیشترین توپ‌ربایی (۳۸۹) را در بین تمامی بازیکنان ۵ لیگ بزرگ اروپا انجام داد. و نکته واقعاً تأثیرگذار این است که او هنوز تنها ۲۲ سال دارد!

رودری (منچسترسیتی): با وجود آنچه رئال مادرید ممکن است فکر کند، رودری شایسته‌ترین دریافت‌کننده توپ طلای سال گذشته بود، بهترین بازیکن دو تیم برتر ۲۰۲۴ یعنی منچسترسیتی و اسپانیا. تنها با نگاه به سقوط سیتی بدون او می‌توان فهمید که رودری چقدر برای تیم پپ گواردیولا مهم است، تیمی که فصل گذشته بدون هافبک دفاعی مصدوم خود هیچ جامی به دست نیاورد. در واقع، می‌توان استدلال کرد که در دو سال گذشته هیچ بازیکنی به اندازه او در فوتبال جهان تأثیرگذار نبوده است؛ رودری حتی زمانی که بازی نمی‌کند نیز بر نتایج تأثیر می‌گذارد!

فابیان رویز (پاری سن ژرمن) 🆕: لوئیس دلا فوئنته زمانی ادعا کرد که فابیان رویز به دلیل نامش دست‌کم گرفته شده است. ما هرگز کاملاً مطمئن نبودیم که مشکل نام «فابیان» چیست، اما نمی‌توان انکار کرد که این اسپانیایی همیشه اعتباری را که شایسته آن بود، دریافت نمی‌کرد. با این حال، امروزه رویز به عنوان یکی از بهترین هافبک‌های فوتبال شناخته می‌شود – و این کاملاً درست است. پس از کمک به اسپانیا برای قهرمانی در یورو ۲۰۲۴، شماره ۸ کلاسیک ۱۰ پاس گل در کمپین سه‌گانه پاری سن ژرمن به ثبت رساند، و همچنین با یک گل حیاتی در بازی برگشت نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل آرسنال خودنمایی کرد.

برناردو سیلوا (منچسترسیتی): برناردو سیلوا توجه رسانه‌ای زیادی را به خود جلب نمی‌کند یا جوایز فردی زیادی دریافت نمی‌کند – که احتمالاً به این دلیل است که او یک بازیکن تیمی است. اما او تنها یک هیولای پرس فداکار نیست، به دلیل نحوه حفظ و استفاده از توپ نیز تماشای عملکرد او لذت‌بخش است. او اساساً بازیکن ایده‌آل پپ گواردیولا است، به همین دلیل او از پاکسازی در منچسترسیتی جان سالم به در برده و همچنان یک چهره کلیدی برای پرتغال است، تیمی که او در تابستان امسال به قهرمانی در لیگ ملت‌ها کمک کرد.

ویتینیا (پاری سن ژرمن) 🆕: در حال حاضر بهترین هافبک میانی جهان، ویتینیا مردی است که پاری سن ژرمن و پرتغال را به حرکت در می‌آورد و با حرکات گریزان، پاس‌های دقیق و هوش تاکتیکی خود، ریتم بازی را دیکته می‌کند. این بازیکن سابق ولورهمپتون همچنین حجم کاری فوق‌العاده‌ای را انجام می‌دهد و اغلب بیشتر از هر بازیکن دیگری در زمین دوندگی می‌کند. لوئیس انریکه در پایان فصل ۲۰۲۳-۲۴ گفت که ویتینیا مهمترین بازیکن پاری سن ژرمن است – و نقش جدایی‌ناپذیر این بازیکن ۲۵ ساله در سه‌گانه، این نکته را ثابت کرد.

مهاجمان

ارلینگ هالند (منچسترسیتی): محدودیت‌های ارلینگ هالند به عنوان یک فوتبالیست در طول یک سال گذشته به یک موضوع بحث مهم تبدیل شده است، اما این شماره ۹ نروژی همچنان یکی از پرگل‌ترین مهاجمان فوتبال است. حتی در فصلی که برای این بازیکن ۲۴ ساله پایین‌تر از حد انتظار و با مصدومیت همراه بود، او برای سومین فصل متوالی بیش از سی گل برای منچسترسیتی به ثمر رساند. اگر هالند بازی همه‌جانبه خود را بهبود بخشد – که با توجه به سن او یک هدف قابل دستیابی است – به زودی دوباره برای کسب کفش‌های طلا و توپ طلا رقابت خواهد کرد.

هری کین (بایرن مونیخ): هری کین سال‌هاست که یکی از بهترین مهاجمان جهان بوده است؛ تنها چیزی که کم داشت یک جام بزرگ بود. خب، او سرانجام پس از هدایت بایرن مونیخ به قهرمانی بوندس‌لیگا با ۲۶ گل در تنها ۳۱ بازی، به آن دست یافت. کین همچنین ۱۱ گل در لیگ قهرمانان اروپا به ثمر رساند تا کلاس جاودانه خود را نشان دهد. نتیجه نهایی: در ۳۲ سالگی، این ملی‌پوش انگلیسی احتمالاً در بهترین فرم خود بازی می‌کند.

خویچا کواراتسخلیا (پاری سن ژرمن) 🆕: باید صادق باشیم: ما کاملاً از شایستگی انتقال خویچا کواراتسخلیا از ناپولی به پاری سن ژرمن، که قبلاً مملو از وینگر بود، مطمئن نبودیم. با این حال، این دقیقاً همان چیزی بود که هم پاریسی‌ها و هم بازیکن به آن نیاز داشتند. در پارک دو پرنس، «جورج بست گرجستانی» فرم فوق‌العاده‌ای را که به ناپولی کمک کرد تا در سال ۲۰۲۳ به دوران خشکسالی اسکودتو پایان دهد، بازیافت، و بازی تماشایی او در جناحین، پاری سن ژرمن را به اولین قهرمانی در اروپا الهام بخشید – و او را به عنوان یک مدعی جدی توپ طلا مطرح کرد.

کیلیان امباپه (رئال مادرید): کیلیان امباپه در اولین فصل حضور خود در رئال مادرید جام بزرگی به دست نیاورد، اما در حالی که ورود او ممکن است تعادل تیم را به طور منفی تحت تأثیر قرار داده باشد، مهاجم فرانسوی دقیقاً کاری را که برای آن جذب شده بود انجام داد: گلزنی. امباپه ۴۳ بار در ۵۶ بازی در تمامی رقابت‌ها گلزنی کرد و کفش طلای اروپا را نیز کسب کرد. بنابراین، در حالی که ژابی آلونسو، سرمربی جدید، مشکلات زیادی برای حل کردن دارد، امباپه که پیوسته مثمر ثمر بوده است، یکی از آن‌ها نیست. او از اولین سال حضورش در پی‌اس‌جی تاکنون هرگز کمتر از ۳۰ گل در یک فصل نزده است!

محمد صلاح (لیورپول): بهترین بازیکن لیگ برتر – و حتی نزدیک هم نیست. محمد صلاح علاوه بر اینکه در فصل گذشته بیشترین گل را در لیگ برتر انگلستان به ثمر رساند، بیشترین پاس گل را نیز ثبت کرد – که دو چیز را توضیح می‌دهد: اولاً، چرا لیورپول با اقتدار عنوان قهرمانی لیگ برتر را از آن خود کرد؛ و ثانیاً، چرا قرمزها مایل بودند به یک وینگر ۳۳ ساله قرارداد جدیدی با دستمزد بالا ارائه دهند. شاید از زمانی که صلاح در سال ۲۰۱۷ به آنفیلد آمد، هیچ مهاجم دیگری در اروپا به اندازه او ثابت‌قدم نبوده است.

وینیسیوس جونیور (رئال مادرید): وینیسیوس جونیور واکنش خوبی به از دست دادن توپ طلای ۲۰۲۴ نشان نداد – از هیچ نظر. پس از اینکه با حقارت از حضور در مراسم پس از اطلاع از پیروزی رودری امتناع کرد، قسم خورد ۱۰ برابر بهتر بازی کند تا سرانجام جایزه را به دست آورد. وینیسیوس به هیچ وجه به آن وعده عمل نکرد، به همین دلیل امسال در رقابت برای توپ طلا نیست. با این حال، او همچنان در ۳۶ گل مستقیم در تمامی رقابت‌ها نقش داشت، و عملکردهای گذشته این بازیکن ۲۵ ساله به او کمک کرده است تا عضویت خود در باشگاه کلاس جهانی را حفظ کند – حداقل فعلاً...

لامین یامال (بارسلونا) 🆕: لامین یامال تازه ۱۸ ساله شده است، با این حال حضور او در باشگاه کلاس جهانی یک تصمیم کاملاً واضح است. او بااستعدادترین نوجوان تاریخ فوتبال است. عملکردهای رکوردشکن او در یورو ۲۰۲۴ مقایسه‌هایی با پله را برانگیخت، در حالی که مربیان حریف در طول لیگ قهرمانان اروپا فصل گذشته او را یک استعداد نسل‌ساز نامیدند. این بار، واقعاً باور کردن این هیاهو ایرادی ندارد: یامال یک بازیکن واقعی است و احتمالاً بیش از یک دهه در این لیست خواهد بود.

عضویت لغو شد! ⛔

کوین دی بروینه احتمالاً برجسته‌ترین نام حذف شده از لیست معتبر ماست. این بازیکن بلژیکی بدون شک به عنوان یکی از بهترین بازیکنان نسل خود شناخته خواهد شد – و ممکن است زندگی جدیدی را در ناپولی تجربه کند – اما منچسترسیتی تصمیم گرفت به او قرارداد جدیدی ارائه نکند زیرا زمان به وضوح بر این بازیکن ۳۴ ساله چیره شده است.

همچنین از زمانی که ایلکای گوندوگان از بارسلونا به منچستر بازگشت، مشخص شده است که بهترین روزهای این بازیکن آلمانی اکنون قاطعانه پشت سر اوست، در حالی که ادرسون، دروازه‌بان سیتی نیز دیگر آن نیرویی که قبلاً بود، نیست.

در جای دیگر، امیلیانو مارتینز همیشه یک بازیکن «لحظه‌ای» بوده است، اما خاطرات ماندگار از کمپین ۲۰۲۴-۲۵ او تقریباً همگی منفی هستند. در همین حال، مایک منیان هنوز تنها ۳۰ سال دارد، اما واضح است که برای شروع دوباره دوران حرفه‌ای خود باید تا آنجا که می‌تواند از تیم متوسط آث میلان دور شود.

تئو هرناندز نیز به وضوح چنین احساسی داشت، اما تصمیم او برای انتقال به لیگ حرفه‌ای عربستان در ۲۷ سالگی نشان می‌دهد که او دیگر هیچ علاقه‌ای به بازپس‌گیری فرمی که او را به هیجان‌انگیزترین دفاع چپ جهان تبدیل کرده بود، ندارد.

🚨🚨این مطالب را هم بخوانید:

🔹پیش‌بازی: دوئل جذاب لیورپول و اتلتیک بیلبائو در آنفیلد، تقابل اسلوت و والورده

🔹پیش‌بازی بارسلونا و دائگو اف‌سی؛ آخرین ایستگاه تور آسیایی هانسی فلیک

🔹شوک به اینتر میامی: لیونل مسی مصدوم شد! جزئیات آسیب و زمان بازگشت نامشخص

🔹درخشش «میسون مونت» در جدال «منچستریونایتد» و «اورتون»؛ «برایان امبومو» امیدها را زنده کرد

🔹انتقال آزاد رینیر ژسوس: شکست‌خورده رئال مادرید به برزیل بازگشت