از لیونل مسی تا لبران جیمز؛ آیا بازی‌های ستارگان در فوتبال آمریکا جذابیت خود را از دست داده‌اند؟

بازی‌های ستارگان، از همان ابتدا با هدف بازاریابی و تبلیغات پا به عرصه وجود گذاشتند. نخستین دوره بازی تمام ستارگان لیگ برتر بیسبال (MLB) در سال ۱۹۳۳ و در پارک «کامیسکی» شیکاگو برگزار شد. این رویداد که قرار بود یک اتفاق یک‌باره برای تقویت روحیه و اقتصاد در اوج «رکود بزرگ» باشد، با موفقیت خیره‌کننده‌اش به یک پدیده ماندگار در فرهنگ آمریکا تبدیل شد؛ سنتی که نه تنها در بیسبال، بلکه در تمامی ورزش‌های حرفه‌ای این کشور ریشه دواند.

درک جذابیت این بازی‌ها آسان است: رویدادهایی در اواسط فصل که بهترین بازیکنان را در برابر یکدیگر قرار می‌دهند، ستاره‌هایی که حضور همزمانشان در یک میدان، رؤیایی برای طرفداران محسوب می‌شود. برای تنها یک شب، نمادها با هم رقابت می‌کنند و مهم‌تر از آن، در کنار هم به شیوه‌ای بازی می‌کنند که هواداران فقط می‌توانستند در رویاهایشان ببینند.

اما وقتی این نمادها بیش از هر زمان دیگری در دسترس هستند چه اتفاقی می‌افتد؟ وقتی رقابت واقعی به یک نمایش تبدیل شود؟ و وقتی لیگی مثل لیگ برتر فوتبال آمریکا (MLS)، مانند سایر لیگ‌های حرفه‌ای این کشور، با چالش تبدیل بازی ستارگانش به یک رویداد اصلی و معنادار به جای یک اتفاق حاشیه‌ای روبه‌رو می‌شود، چه سرنوشتی در انتظار این بازی‌هاست؟

بازی‌های ستارگان در حال تکامل هستند – یا در برخی موارد، در حال پسرفت – و سال‌هاست که این رویدادهای نمایشی مهم در آمریکا برای حفظ ارتباط خود با نسل جدید هواداران دست‌وپنجه نرم می‌کنند. لیگ برتر بیسبال تلاش کرد تا «کلاسیک میان‌فصل» خود را با قرار دادن امتیاز میزبانی ورلد سری، معنادارتر کند و سپس با حربه هایی مانند «اسوینگ‌آف» برای جذب بینندگان دست به دامان شد. اتحادیه ملی بسکتبال (NBA) فرمت‌های مختلفی را امتحان کرده و سیستم درفت بازیکنان ستاره را برای ایجاد هیجان و بحث‌های قبل از بازی معرفی کرده است. لیگ ملی فوتبال (NFL) نیز رویداد پایان فصل خود، «پرو بول»، را به کلی کنار گذاشت و آن را با یک بازی پرهزینه «پرچم فوتبال» جایگزین کرد. ام‌ال‌اس نیز بارها فرمت‌های خود را تغییر داده، ابتدا با دعوت از بهترین تیم‌های اروپایی برای افزایش ریتینگ و سپس با تکیه بر رقابت‌های جذاب مانند ام‌ال‌اس در برابر لیگا ام‌اکس.

تمامی این تغییرات نشان می‌دهد که بازی‌های ستارگان در حال دگرگونی هستند. آن‌ها دیگر آن جاذبه‌ای که در گذشته داشتند را ندارند و برای نسل جدید هوادارانی که ورزش را به شیوه‌های متفاوت مصرف می‌کنند، دیگر مرتبط نیستند. این رویدادهای یک زمانی مهم، پس از تقریباً ۱۰۰ سال، در یک دوراهی قرار گرفته‌اند – و بازی ستارگان ام‌ال‌اس که چهارشنبه شب در آستین، تگزاس برگزار می‌شود، نیز در همین گرداب تغییر گرفتار شده است.

ریشه‌های بازی‌های ستارگان و افول تدریجی

«تد ویلیامز»، اسطوره بوستون رد ساکس، زمانی گفته بود: «آن‌ها بازی ستارگان را برای ویلی میس اختراع کردند.» البته این جمله صحیح نیست؛ اولین بازی ستارگان ۲۰ سال قبل از اولین حضور «ویلی میس» در این رویداد برگزار شد، اما منظور او مشخص است: بازی‌های ستارگان قرار است ویترینی برای بازیکنان بی‌نهایت محبوب باشند.

سال‌ها این بازی‌ها فرصت مهمی را برای آمریکایی‌های عادی فراهم می‌کردند تا ستاره‌ها را از نزدیک ببینند. قبل از قراردادهای پخش ملی تلویزیونی و سرویس‌های استریمینگ، راه آسانی برای مثلاً یک هوادار در ساحل شرقی وجود نداشت که به طور منظم بازی «ویلی میس» را در سان فرانسیسکو تماشا کند، با وجود تمام افتخارات و برتری او. در لیگ برتر بیسبال تا سال ۱۹۹۷ بازی‌های بین‌لیگی در فصل عادی وجود نداشت، بنابراین بازی ستارگان فرصتی نادر برای تماشای برخی از بزرگان بازی، مجموعه‌ای از غول‌های فراتر از زندگی در یک زمان، فراهم می‌کرد.

این ایده به بخشی اساسی از فرهنگ ورزشی آمریکا تبدیل شد. اتحادیه ملی بسکتبال (NBA) بازی ستارگان خود را در سال ۱۹۵۱ آغاز کرد و با معرفی مسابقه «دانک»، رویداد خود را به یک آخر هفته کامل تبدیل کرد. «پرو بول» لیگ ملی فوتبال (NFL) ریشه‌هایی به سال ۱۹۳۸ باز می‌گردد، اما به دلیل ماهیت فیزیکی ورزش، همیشه به عنوان دشوارترین رویداد ستارگان برای برگزاری شناخته شده است. بازی ستارگان لیگ ملی هاکی (NHL) به عنوان رقابتی بین قهرمانان جام استنلی و تیمی از ستارگان لیگ آغاز شد، اما از آن زمان به همراه سایر ورزش‌ها تکامل یافته است. و سپس ام‌ال‌اس وجود دارد که بازی ستارگان را پس از آغاز به کار لیگ در سال ۱۹۹۶ برای افزودن طعم آمریکایی به ورزش جهانی ایجاد کرد. هر لیگ با فرمت‌های مختلفی آزمایش کرده است، اما یک حقیقت جهانی وجود دارد: علاقه به بازی‌های ستارگان در حال کاهش است.

کاهش علاقه به تماشای بازی‌های ستارگان

هر ۱۰ بازی ستارگان پربیننده‌ترین لیگ برتر بیسبال (MLB) بین سال‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۷ برگزار شدند. در اوج خود، این بازی سالانه توسط بیش از ۳۰ میلیون نفر تماشا می‌شد. برای مقایسه، بر اساس گزارش MLB.com، بازی هفته گذشته با وجود یک رقابت هیجان‌انگیز «اسوینگ‌آف» که نتیجه را مشخص کرد، ۸.۱ میلیون بیننده را به خود جذب کرد. این یک کاهش مداوم و پایدار بوده است. این لیگ از سال ۲۰۱۵ به ۱۰ میلیون بیننده نرسیده است، و از سال ۱۹۹۵ تاکنون ۲۰ میلیون بیننده را تجربه نکرده است.

البته این فقط یک مشکل بیسبال نیست. تعداد بینندگان بازی ستارگان اتحادیه ملی بسکتبال (NBA) به شدت کاهش یافته، از ۹ میلیون در سال ۲۰۱۱ به تقریباً ۵ میلیون در هر سه سال گذشته رسیده است. «پرو بول» لیگ ملی فوتبال (NFL) در این فصل – با فرمت «پرچم فوتبال» بدون کلاه و محافظ – ۱۸ درصد کاهش یافت و به حدود یک میلیون بیننده رسید. ریتینگ‌های ام‌ال‌اس به دلیل حضورشان در «اپل» همچنان یک راز باقی مانده است، اما به طور شهودی، علاقه کلی در حال کاهش به نظر می‌رسد.

دلایل متعددی را می‌توان برای این امر ذکر کرد. اما به طور کلی، نحوه مصرف ورزش توسط هواداران در حال تغییر است. بر اساس گزارش «ای‌مارکتر»، تعداد بینندگان ورزشی دیجیتال در آمریکا اکنون از بینندگان تلویزیون کابلی سنتی پیشی گرفته است. در همین حال، هواداران زیر ۲۵ سال کمتر احتمال دارد که یک بازی را – در هر ورزشی – به طور کامل تماشا کنند. در عوض، مصرف به طور فزاینده‌ای به صورت تماشای هایلایت‌ها در شبکه‌های اجتماعی و سایر پلتفرم‌های دیجیتال است.

در حالی که بازی‌های ستارگان گذشته فرصت بی‌نظیری برای تماشای «تد ویلیامز» یا «ویلی میس» فراهم می‌کردند، اکنون هر پرتاب یا ضربه «شوئی اوتانی» برای لس‌آنجلس داجرز برای هر کسی با اتصال اینترنت در دسترس است. ابرستارگان اتحادیه ملی بسکتبال مانند «لبران جیمز»، «جیانیس آنتتوکومپو»، «شی گیلجوس-الکساندر» و «استف کری» به راحتی از طریق پخش‌های ملی لیگ یا بسته‌های هایلایت در زمان واقعی قابل دسترسی هستند. هر گل «لیونل مسی» ثانیه‌ها پس از به ثمر رسیدن در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شود.

موانع دسترسی برداشته شده‌اند و ستاره‌ها بیش از هر زمان دیگری در دسترس هستند. این باعث می‌شود بازی‌های ستارگان کمتر به یک نمایش ویژه و بیشتر شبیه به هر چهارشنبه شب دیگری به نظر برسند و لیگ‌ها را وادار به تلاش برای تغییر روایت با حربه های ساختگی، فرمت‌های بازسازی شده و تمرکز بیشتر بر شخصیت بازیکنان تا رقابت واقعی می‌کند.

دگردیسی ام‌ال‌اس: از نبردهای بین‌المللی تا رقابت با لیگا ام‌اکس

از همان آغاز، ام‌ال‌اس به دنبال تعادل بین سنت فوتبال اروپا، فرهنگ ورزش آمریکا و هیجان لازم برای شکوفایی لیگ بوده است. در اوایل، برخی تلاش‌ها ناموفق بودند. چه کسی می‌تواند «تیراندازی‌های» (Shootouts) بدنام ام‌ال‌اس را فراموش کند؟

بازی ستارگان نیز بخشی از این تکامل بوده و مانند خود لیگ، در طول دوران‌ها، برای جلب توجه، تکرارهای مختلفی را پشت سر گذاشته است. در سال‌های ابتدایی لیگ، ام‌ال‌اس به فرمت سنتی شرق در برابر غرب متکی بود، به جز یک تجربه کوتاه «آمریکا در برابر جهان» در سال ۱۹۹۸.

اما در سال ۲۰۰۲، لیگ شروع به قرار دادن ستارگان ام‌ال‌اس در برابر تیم‌های برجسته اروپایی کرد. «منچستر یونایتد»، «چلسی»، «بایرن مونیخ»، «آرسنال»، «رئال مادرید»، «چیواس» و تیم ملی مردان آمریکا - همگی حریفان بازی ستارگان ام‌ال‌اس بوده‌اند.

در حالی که این یک ایده سرگرم‌کننده بود، اما از نظر دیداری چندان جالب نبود. پیروزی‌ها به عنوان بردهای شانسی برابر تیم‌های باشگاهی ناآماده تلقی می‌شدند. شکست‌ها برای نشان دادن تفاوت بین ام‌ال‌اس و اروپا استفاده می‌شد، تفاوت‌هایی که می‌توانست یک تیم باشگاهی را برای شکست دادن بهترین‌های یک لیگ کامل بفرستد. از سال ۲۰۲۱، به جز رقابتی با «آرسنال» در سال ۲۰۲۳، لیگ به فرمت جدیدی روی آورده است که بهترین‌های ام‌ال‌اس را در برابر بهترین‌های لیگا ام‌اکس قرار می‌دهد.

پیوندهای تنگاتنگ با لیگا ام‌اکس

بر کسی پوشیده نیست که ام‌ال‌اس و لیگا ام‌اکس در سال‌های اخیر با هم همکاری کرده‌اند و بازی ستارگان تنها یکی از جنبه‌های آن است. «لیگز کاپ» برای ایجاد رقابت مستقیم بین دو لیگ توسعه یافت، همچنین «کامپئونس کاپ». هر دو از این همکاری سود می‌برند.

«دان گاربر»، کمیسیونر ام‌ال‌اس، پیش از «ام‌ال‌اس کاپ» ۲۰۲۴ گفت: «ما به بازی‌های بیشتر ام‌ال‌اس در برابر لیگا ام‌اکس نیاز داریم. این در واقع هدف لیگز کاپ در ابتدا بود… ما در تلاش بودیم تا راهی برای درست کردن این موضوع پیدا کنیم. فکر می‌کنم با لیگز کاپ واقعاً آن را درست انجام دادیم. در سال اول فوق‌العاده خوب عمل کرد. این فقط به خاطر «لیونل مسی» نبود؛ این فقط نحوه چیدمان مسابقات بود. و ما به دنبال اصلاحاتی هستیم که فکر می‌کنم آن را بیشتر بر روی آنچه که به دنبالش هستیم متمرکز کند، یعنی این رقابت بزرگ بین دو لیگ ما.»

بازی ستارگان بخشی از این استراتژی است. هدف این بود که چیزی ملموس را در خطر قرار دهند، اما نه به اندازه امتیاز میزبانی در ورلد سری. با این حال، غرور خود یک محرک بزرگ است و تصور بر این بود که افتخار نمایندگی در یک دوئل ام‌ال‌اس در برابر لیگا ام‌اکس به یک بازی هیجان‌انگیزتر منجر خواهد شد.

محصول روی زمین، به طور کلی، خوب بوده است. ام‌ال‌اس دو دوره اول را برد، اولی در ضربات پنالتی، قبل از اینکه سال گذشته با نتیجه ۴-۱ شکست بخورد. چالش مهارت‌ها لحظات وایرال زیادی را ایجاد کرده و – در حالی که هنوز به انرژی یک مسابقه «دانک» یا مسابقه «هوم ران دربی» نرسیده است – اما همچنان آن اصول را به دنیای فوتبال منتقل می‌کند.

«گاربر» می‌گوید: «این همان چیزی است که جشن ستارگان به معنای واقعی کلمه است. این فرصتی است برای ما تا یک گام به عقب برداریم و یک وقفه میان‌فصلی داشته باشیم. این همچنین فرصتی است برای ما تا یکی از مهم‌ترین دارایی‌هایمان، بهترین بازیکنانمان را در برابر یک تیم بسیار رقابتی – ستارگان لیگا ام‌اکس – قرار دهیم و آن را با «اپل» به مخاطبان جهانی برسانیم.»

آینده‌ای مبهم؛ فرصت جام جهانی ۲۰۲۶؟

ام‌ال‌اس پیش از این برنامه‌های خود را برای بازی ستارگان ۲۰۲۶ تأیید کرده است که به ورزشگاه «بنک آو آمریکا» باشگاه «شارلوت اف‌سی» منتقل خواهد شد. پس از برگزاری بیشتر دوره‌های اخیر در ورزشگاه‌های کوچکتر مخصوص فوتبال، این لیگ به دنبال پر کردن یک ورزشگاه لیگ ملی فوتبال (NFL) در تابستان ۲۰۲۶ است.

«گاربر» می‌گوید: «ما بازی‌های ستارگان را در ورزشگاه‌های بزرگی داشته‌ایم که فوق‌العاده خوب عمل کرده‌اند. این تیم [شارلوت اف‌سی] ورزشگاه را برای باشگاه خود و همچنین برای بازی‌های بین‌المللی پر می‌کند. شکی ندارم که جمعیت زیادی خواهد بود. یک جشن عالی خواهد بود، و فکر می‌کنم این مهم است زیرا این یک بازی با پخش جهانی است.»

اما فقط بحث ریتینگ نیست، زیرا ام‌ال‌اس به دنبال تبدیل بازی ستارگان به یک رویداد چند روزه است. ایالت «کارولینای شمالی» یک کمک هزینه ۲ میلیون دلاری برای آوردن بازی به شارلوت به عنوان بخشی از یک سری رویدادهای یک هفته‌ای با تمرکز بر جشن‌های ستارگان ارائه کرد. لیگ امیدوار است جام جهانی ۲۰۲۶ مقدمه‌ای نهایی برای هیجان ستارگان باشد و ام‌ال‌اس به دنبال استفاده از این موج برای تبدیل بازی ستارگان به یک لحظه مهم‌تر است.

«گاربر» می‌گوید: «ما یک فرصت منحصر به فرد با برگزاری جام جهانی درست قبل از آن داریم. فرض کنید ایالات متحده و مکزیک به فینال برسند – چقدر عالی خواهد بود که لیگا ام‌اکس و ام‌ال‌اس بلافاصله پس از آن بازی کنند؟ خواهیم دید که اوضاع چگونه پیش می‌رود.»

از اینجا به کجا می‌رویم؟ در حالی که علاقه به فوتبال در آمریکا رو به افزایش است، ام‌ال‌اس هنوز جایگاه خود را در فرهنگ عامه پیدا نکرده است. در مورد بازی ستارگانش، لیگ معتقد است که رو به بالا می‌رود – اما برای رسیدن به آنجا، ام‌ال‌اس باید از سرنوشت سایر لیگ‌های آمریکا، جایی که رویدادهای زمانی ارزشمند جذابیت ورزشی خود را از دست داده‌اند، دوری کند.

🚨🚨این مطالب را هم بخوانید:

🔹افشای بند پنهان: چرا سون هیونگ-مین با وجود تردیدها در تاتنهام ماند؟

🔹چلسی: برنامه فشرده پیش‌فصل بعد از قهرمانی جام باشگاه‌های جهان؛ خبری از تور تابستانی نیست!

🔹لیونل مسی در بازی ستارگان MLS: نبرد هیجان‌انگیز مقابل لیگ MX و پیش‌بینی کارشناسان

🔹رقابت جذاب تاتنهام و دورتموند بر سر ستاره کریستال پالاس: ماکسنس لاکروا در رادار غول‌های اروپا

🔹پیشنهاد جدید میلان برای جذب پرویس استوپینیان؛ برایتون همچنان سر ۲۰ میلیون یورو ایستاده!