از قعر جدول تا قهرمانی، از شکستهای سنگین تا بازگشتهای دراماتیک! فوتبال۷ شما را به دنیای بزرگترین معجزات فوتبالی میبرد، جایی که غیرممکنها ممکن شدند!
فوتبال پر است از لحظههایی که عقل و منطق را کنار میزند؛ همان لحظههایی که تیمِ بازنده به قهرمان بدل میشود و ناامیدی جایش را به انفجار شور و شادی میدهد. بعضی مسابقهها یادآور این حقیقتاند که تا سوت پایان، همهچیز ممکن است. در این مقاله از فوتبال7، سراغ بزرگترین معجزات فوتبالی رفتهایم؛ داستانهایی که هنوز هم وقتی مرورشان میکنید، نفس را در سینه حبس میکنند!
شبی که همهچیز از نو نوشته شد؛ دور برگشت مرحله یکهشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا. بارسلونا در بازی رفت با 4 گل مغلوب پاریسنژرمن شده بود و کمتر کسی شانس بازگشت برای شاگردان لوئیس انریکه قائل میشد. اما آبیاناریها مسابقه را با انرژی و تمرکزی کمنظیر آغاز کردند؛ گل سوارز در دقیقه سوم، امید را به سکوها برگرداند. گل به خودی کورزاوا و پنالتی نیمار نتیجه را ۳-۰ کرد، اما وقتی ادینسون کاوانی دروازه بارسا را باز کرد، همه تصور کردند کار تمام شده است. با این حال، بارسا دست نکشید. ضربه آزاد دقیق نیمار، پنالتی دوم او و در نهایت پاس استثناییاش به سرجی روبرتو در دقیقه ۹۵، بزرگترین بازگشت تاریخ لیگ قهرمانان اروپا را رقم زد؛ نتیجهای که تا سالها بعد هم از ذهن فوتبالدوستان پاک نخواهد شد.
شبی که برنابئو دوباره به قلب تپندهی معجزههای فوتبال اروپا تبدیل شد. چهارم می 2022؛ رئال مادرید در حالی پای به مستطیل سبز گذاشت که باید شکست 4-3 بازی رفت مقابل منچسترسیتی را جبران میکرد. دقیقه 73، ریاض محرز گل زد و سیتی با مجموع 5-3 تقریباً در فینال بود. زمان به سرعت میگذشت، و هواداران مادریدی چیزی برای امیدواری نداشتند. اما رئال مادرید، این باشگاه متخصص بازگشتهای غیرممکن، هنوز یک برگ برنده داشت.
در دقیقه 90، رودریگو گوئس، این جوان برزیلی، با ضربهای دقیق دروازه ادرسون را فرو ریخت؛ برنابئو منفجر شد اما این تازه آغاز ماجرا بود. تنها یک دقیقه بعد، باز هم رودریگو، در میان بهت مدافعان سیتی، با ضربه سر دومین گل خود را زد؛ حالا مجموع دو بازی مساوی شده بود، و رئال مادرید امیدوار!
وقت اضافه و در دقیقه 95، کریم بنزما با آرامشی مثالزدنی، پنالتی گرفت و خودش ایستاد؛ ضربهای که ادرسون را به گوشهای دیگر فرستاد و توپ را به قعر دروازه دوخت. رئال مادرید، در عرض 6 دقیقه، مسابقهای که تمام شده به نظر میرسید را برگرداند؛ آن هم مقابل تیمی که پپ گواردیولا با دقت مهندسیاش کرده بود.
شبی که آزادی لرزید؛ ورزشگاه آزادی میزبان دیدار برگشت مرحله یکچهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا بود. پرسپولیس در بازی رفت با یک گل مقابل الدحیل شکست خورده بود و برای صعود به نیمهنهایی به نمایشی ویژه نیاز داشت. اما شرایط آسان نبود؛ تیم قدرتمند و پرستارهی الدحیل خیلی زود در دقیقه ۳۳ توسط سیو با شوتی غافلگیرکننده به گل رسید تا مأموریت شاگردان برانکو سختتر از قبل شود.
اما نیمه دوم داستان دیگری داشت. پرسپولیس با حمایت ۸۰ هزار هوادار پرشور، ورق را برگرداند. شوت سرکش جلال حسینی در دقیقه ۵۷ که با برخورد به مدافع الدحیل به گل تساوی تبدیل شد، جرقهی بازگشت را زد. تنها دو دقیقه بعد، سانتر زیبای بشار رسن و ضربه سر علیعلیپور پرسپولیس را پیش انداخت. آزادی به جوش آمد و حالا فقط یک گل دیگر لازم بود. دقیقه ۷۸، شجاع خلیلزاده با پروازی بلند و ضربه سر دقیقش گل سوم را زد؛ گلی که پرسپولیس را به نیمهنهایی لیگ قهرمانان آسیا رساند و یکی از بهیادماندنیترین کامبکهای تاریخ فوتبال ایران را رقم زد.
شبی که تسلیم شدن، جایی در واژگان فوتبال نداشت؛ فینال لیگ قهرمانان اروپا در ورزشگاه نیوکمپ، بین منچستریونایتد و بایرنمونیخ. بایرن از همان دقیقه ششم با ضربه کاشتهی ماریو باسلر پیش افتاد و تا ثانیههای پایانی بازی، این برتری را حفظ کرد. هواداران بایرنی آمادهی جشن قهرمانی بودند، روبن ماتئوس و دوستانش لباس قهرمانی را به تن کرده بودند و جام در حال تزئین شدن برای تحویل بود. اما فوتبال خواب دیگری دیده بود!
دقیقه ۹۱، کرنر دیوید بکام، ضربهی سر تدی شرینگهام و گل تساوی؛ دقیقه ۹۳، باز هم کرنر بکام، ضربهی شرینگهام و ضربه نهایی گونار سولشر. دو گل در دو دقیقه؛ بایرنمونیخ روی زمین میخکوب شد و منچستر یونایتد با این بازگشت تاریخی سهگانهای رویایی را کامل کرد. این همان شبی بود که فوتبال بار دیگر نشان داد تا سوت پایان بازی، هیچ چیز تمامشده نیست.
شبی که شرق، فوتبال را به لرزه درآورد. در 18 ژوئن 2002، کره جنوبی بهعنوان میزبان جام جهانی، مقابل یکی از غولهای سنتی فوتبال اروپا ایستاد؛ ایتالیایی که ستارگانی چون توتی، ویهری و مالدینی را در ترکیب داشت. بازی با گل دقیقه 18 کریستین ویهری برای ایتالیا آغاز شد؛ گلی که به نظر میرسید حکم بلیت صعود آتزوریها به یکچهارم نهایی باشد. اما کرهایها، با انگیزهای فراتر از تصور، جنگیدند.
در دقیقه 88، سئول کیهیون موفق شد دروازه بوفون را باز کند و بازی را به وقت اضافه بکشاند. درست زمانی که همه منتظر ضربات پنالتی بودند، آن جونگهوان در دقیقه 117 با یک ضربه سر تماشایی، معجزه را رقم زد. کره جنوبی، در خانه، ایتالیا را شکست داد و به یک چهارم نهایی رسید؛ دستاوردی که برای اولین بار در تاریخ آسیا اتفاق افتاد.
اما این مسابقه فراتر از نتیجهاش جنجالی شد؛ اخراج فرانچسکو توتی به دلیل شبیهسازی و تصمیمهای داوری بیسابقه، سالها بعد هم محل بحث باقی ماند. با این حال، آن شب برای کرهایها، شب تاریخسازی بود. فوتبال7 این معجزه شرقی را به یاد میآورد؛ جایی که شور و باور یک ملت، ایتالیا را از جام جهانی کنار زد و فوتبال آسیا را وارد عصر تازهای کرد.
فینال لیگ قهرمانان اروپا، ورزشگاه آتاتورک استانبول؛ شبی که قهرمانی برای لیورپول، در مرز میان فاجعه و جاودانگی رقم خورد. میلانِ پرستاره، با ترکیبی رؤیایی پا به میدان گذاشت و تنها یک دقیقه بعد، مالدینی پردهی نخست تراژدی را نوشت. کرسپو هم در دقیقه ۳۹ و ۴۴ کار را به ۳-۰ رساند. همه چیز شبیه به یک مراسم تحویل جام بود، نه یک مسابقه فوتبال.
اما نیمه دوم، فوتبال، چهرهای دیگر خود نشان داد. دقیقه ۵۴، استیون جرارد با ضربه سرش، امید را به سرخپوشان برگرداند؛ تنها دو دقیقه بعد، ولادیمیر اسمیچر توپ را از فاصلهای دور به تور چسباند؛ و سه دقیقه پس از آن، پنالتی آلونسو، کار را به تساوی کشاند. ۶ دقیقهی طلایی، استانبول را به صحنهای از حماسه بدل کرد.
در وقتهای اضافه، میلان هنوز فرصت داشت، اما دودک، با مهارهایی فراتر از منطق، ایستادگی کرد؛ درست مثل بروس گربلار در سال ۱۹۸۴، اما اینبار در استانبول. سرانجام نوبت ضربات پنالتی رسید؛ جایی که دودک با حرکات نامتعارفش، پنالتی شفچنکو را گرفت و لیورپول برای پنجمین بار، قهرمان اروپا شد.
در فوتبال، گاهی اوقات چیزی بیشتر از یک مسابقه درون مستطیل سبز جریان دارد؛ داستانهایی از بازگشتهایی که باورش سخت است. بزرگترین کامبکهای تاریخ فوتبال، یادآور این حقیقتاند که تا آخرین ثانیه، هیچچیز تمام نشده؛ لحظاتی که تیمها با باور و اراده، غیرممکن را ممکن میکنند. از شبی که لیورپول در استانبول چیزی از جنس معجزه را رقم زد، تا تردستی بارسلونا مقابل پاریسنژرمن، این بازگشتها فقط نتایج یک بازی نبودند، بلکه بخشی از میراث باشگاهها شدند. فوتبال7 این لحظات را مرور میکند تا نشان دهد چرا فوتبال هنوز هم محبوبترین و غیرقابل پیشبینیترین ورزش دنیاست؛ ورزشی که داستانهایش هرگز کهنه نمیشوند و همیشه الهامبخش نسلهای آینده باقی خواهند ماند.
🚨🚨این مطالب را هم بخوانید:
🔹بخش دوم مصاحبه ژاوی: یکی از سرگرمیهایم بررسی راهکارهای تاکتیکی انریکه در پیاسجی است!
🔹واکنش بونوچی به شکست تحقیرآمیز یوونتوس: به موتا زمان بدهید اما «متأسفم» کافی نیست!
🔹پیشبازی بارسلونا-بنفیکا؛ اولین بازی بدون دکتر کارلس
🔹آرنه اسلات: لیورپول مقابل PSG برای تساوی بازی نمیکند | هدف ما فقط برد است